Της Κωνσταντίνας Χαϊνά
Λίγα λεπτά μετά τις 16:00 σήμερα (19/04) το απόγευμα, εστάλη για ακόμη μία φορά μήνυμα στους κατοίκους της Θεσσαλίας, περιοχών της Κεντρικής Μακεδονίας, της Στερεάς Ελλάδας και των νησιών του Βορείου Αιγαίου, προειδοποιώντας για ισχυρές καταιγίδες και θυελλώδεις ανέμους. Από εκείνη την στιγμή, οι κάτοικοι της Λάρισας κατακλύστηκαν από φόβο, αβεβαιότητα, αγωνία και απόγνωση.
Ο κ. Νίκος Γιούσος, κάτοικος του Μέγα Ευυδρίου Λάρισας ανέφερε πως σε κάθε κακοκαιρία που έρχεται, τόσο ο ίδιος, όσο και οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού, ζουν με τον φόβο ότι θα βιώσουν τις ίδιες τραγικές καταστάσεις.
«Δυστυχώς, ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει κάτι και αυτό είναι που περιμένουμε, να γίνει οτιδήποτε. Κατανοούμε πως δεν γίνεται να αλλάξει δραματικά η κατάσταση από την μία μέρα στην άλλη, αλλά έχουν περάσει 8 μήνες και πραγματοποιήθηκαν μόνο κάποιες μικροεπεμβάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουμε ανασφαλείς. Φοβόμαστε σε κάθε κακοκαιρία. Πρέπει να γίνουν έργα που να προστατεύσουν το χωριό μας. Ακόμη βγάζουμε λάσπη από τα σπίτια μας και το σημερινό 112 προκάλεσε ένα στιγμιαίο σοκ. Προσωπικά σκέφτηκα “οχι πάλι τα ίδια…».
Ο κ. Σάκης, κάτοικος του Συκούριου Λάρισας, κάνει λόγο από την πλευρά του για εφιαλτικές αναμνήσεις από τον περασμένο Σεπτέμβριο, με αγωνία για κάθε επόμενη ημέρα, ακόμη και 8 μήνες μετά τις φονικές κακοκαιρίες.
«Νιώθω σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Όταν έβρεξε πριν τα Χριστούγεννα, πλημμυρίσαμε πάλι, και στο χωριό και στα χωράφια μας. Στον Πηνειό δεν έγινε κάποια επέκταση, δεν βάλανε προστατευτικά, δεν υπάρχει ασφάλεια. Με τον ήχο του 112 ξύπνησαν άσχημες, εφιαλτικές αναμνήσεις. Αυτό που ζήσαμε να μην το ζήσει ποτέ κανένας και τίποτα δεν έχει τελειώσει. Δεν έχουμε πάρει αποζημιώσεις, ενώ χάσαμε τα πάντα και πλέον προσπαθούμε να επιβιώσουμε».
Ο ίδιος αναφέρει πως και η εικόνα στην λίμνη Κάρλα, αντιστοιχεί σε εκείνη του Σεπτεμβρίου, σαν να έχει παγώσει ο χρόνος. «Τα νερά δεν έχουν υποχωρήσει, είναι περίπου στα 4-5 μέτρα. Μιλάμε για την απόλυτη καταστροφή. Σκέψου να φοβάσαι τον ήχο της βροχής, η ψυχολογία μας είναι διαλυμένη».
Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης: «Τα παιδιά με ρωτάνε, “κινδυνεύουμε και εδώ που είμαστε;”»
Η κα Βάλια Παπαγιαννοπούλου, μητέρα 5 παιδιών, κατοικεί με τον σύζυγό της στις Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης. Εδώ και 8 μήνες, φιλοξενείται σε συγγενή της μαζί με την οικογένειά της, καθώς το δικό τους σπίτι δεν ήταν λειτουργικό. «Το σπίτι μας είναι εγκαταλελειμμένο. Απλώς το καθαρίσαμε και το παρατήσαμε, δεν υπάρχει δυνατότητα να φτιαχτεί. Είναι απίστευτα τραγικό αυτό που ζούμε, να είμαστε με την αγωνία αν θα περάσουμε τα ίδια, ενώ ήδη δεν μένουμε στα σπίτια μας».
«Δεν μπορείς να ζήσεις σε αυτές τις συνθήκες. Δεν υπάρχει καν μία αυλή να παίξουν τα παιδιά. Υπάρχουν πάρα πολλά οικονομικά προβλήματα γιατί χάσαμε και τις δουλειές μας. Τόσους μήνες μετά δεν έχει αλλάξει τίποτα. Τα παιδιά με ρωτάνε “κινδυνεύουμε και εδώ που είμαστε;”. Είναι σαν να το περιμένουν. Χτύπησε το 112 και ταράχτηκαν. Οι καταστάσεις που βίωσαν είναι τραυματικές.
Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα, η 7μελής οικογένεια να έχει ως στόχο να αποχωρήσει από το χωριό και να ζήσει στο εξωτερικό. «Δεν υπάρχει ενδιαφέρον από πουθενά για να φτιάξουν τα πράγματα. Νιώθουμε τελείως ξεκρέμαστοι. Είναι ένας φαύλος κύκλος αυτό που βιώνουμε και δεν θα τελειώσει. Έτσι, αποφασίσαμε να φύγουμε στο εξωτερικό, αυτός είναι ο στόχος μας πλέον, για να ζήσουμε έστω με την αξιοπρέπειά μας».
Την αγωνία του εκφράζει και ο Κωνσταντίνος Δεληγιώργης, κάτοικος στις Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης, επισημαίνοντας πως τον κυρίευσε ο φόβος όταν ξεκίνησε το μεσημέρι η βροχή στην περιοχή.
«Το 80% των κατοίκων δεν ζουν στα σπίτια τους, φιλοξενούνται σε συγγενείς και φίλους, ενώ δεν έχουν πάρει αποζημιώσεις. Δυστυχώς τα πράγματα στην περιοχή μας είναι πολύ άσχημα και οι συνθήκες για να ζήσεις αξιοπρεπώς πολύ δύσκολες. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι. Διάβασα για την κακοκαιρία, και το μόνο που έκανα ήταν να σταματήσω να σπέρνω στα χωράφια μου, γιατί δεν ξέρω αν θα καταστραφώ πάλι. Όλοι οι παραγωγοί και οι κάτοικοι είμαστε στο μηδέν, και πάλι φοβόμαστε».