Μία νέα «ψεκασμένη» θεωρία αρχίζει να κυκλοφορεί μεταξύ μας. Ότι δηλαδή για το σύννεφο της σκόνης ευθύνονται τα τετρακίνητα που κόβουν βόλτες στην Σαχάρα.
Τις τελευταίες ημέρες βιώσαμε ένα πολύ εντυπωσιακό όσο και ενοχλητικό φυσικό φαινόμενο με τη μεταφορά σκόνης από την Αφρική προς τη Μεσόγειο και πάνω από τη χώρα μας.
Ένα φαινόμενο που αν και αυτή την φορά ήταν έντονο, δεν είναι ούτε σπάνιο ούτε πρωτόγνωρο. Και σίγουρα προϋπήρχε της εμφάνισης των πάσης φύσεως τζιπ και τετρακίνητων σε αυτόν τον πλανήτη.
Ένα τέτοιο φαινόμενο αποτέλεσε ως συνήθως βούτυρο στο ψωμί των καναλιών, που βρήκαν την ευκαιρία να καλέσουν ειδικούς και ανειδίκευτους να μας μιλήσουν πριν ακόμα «καθίσει η σκόνη».
Και όπως ήταν φυσικό από την παρέλαση των επιστημόνων από τα κανάλια δεν έλειψαν και κάποιες απόψεις που μόνο θυμηδία προκαλούν. Όπως αυτή που προσθέτει στις ήδη γνωστές εξηγήσεις για το φαινόμενο του σχηματισμού του τεράστιου νέφους σκόνης και την ύπαρξη των τετρακίνητων οχημάτων.
Η ειδική επιστήμονας που βλέπουμε στο video επισημαίνει ότι μεταξύ των άλλων λόγων που το φαινόμενο παρουσιάζει έξαρση τα τελευταία χρόνια είναι το γεγονός ότι η Βόρεια Αφρική και η Σαχάρα έχουν γεμίσει από τετρακίνητα πάσης φύσεως που κάνουν τουριστικές διαδρομές σηκώνοντας σκόνη η οποία έρχεται μετά στην Ελλάδα.
Όπως λέει, μέχρι τώρα οι καμήλες δεν είχαν αυτή την δυνατότητα. Όμως τα αυτοκίνητα σηκώνουν πολύ περισσότερη σκόνη και έτσι το σύννεφο γιγαντώνεται και έρχεται να μας πνίξει.
Η εξήγηση μοιάζει λογικοφανής για κάποιον που νομίζει ότι η Σαχάρα είναι ένας στενός χωματόδρομος στο χωριό του και η Μεσόγειος η αυλή που άπλωσε τη μπουγάδα και θα λερώσει τα ρούχα το πέρασμα του «αγροτικού».
Οι θέσεις αυτές έχουν προέλευση από κάποιες προβοκατόρικες -και προς άγραν δημοσιότητας- απόψεις του Andrew Goudie, καθηγητή γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος κατηγορεί τη διαδικασία της Toyotarisation – μια έκφραση που αντανακλά τη σχεδόν πανταχού παρούσα χρήση των Toyota Land Cruiser στην έρημο – για την καταστροφή μιας λεπτής κρούστας από λειχήνες και πέτρες που προστάτευε τεράστιες εκτάσεις της Σαχάρας από τον άνεμο για αιώνες.
Η θεωρία του βέβαια δεν βρίσκει πολλούς υποστηρικτές καθώς η πραγματικότητα είναι προφανώς πολύ διαφορετική και αρκετά πιο σύνθετη. Οι εκτάσεις στις οποίες αναφερόμαστε είναι αχανείς και τα -αναλογικά- απειροελάχιστα αυτοκίνητα που κινούνται εκεί είναι «κόκκος στην άμμο» σε σχέση με το φαινόμενο που βιώσαμε πρόσφατα. Και βιώνουμε αιώνες τώρα.
Πέρα από αυτό, οι δύο χώρες που είναι πιο κοντά σε εμάς και έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για το δικό μας μερίδιο στο νέφος της σκόνης, η Λιβύη και η Αλγερία, είτε βρίσκονται σε πόλεμο είτε σε ειδικό καθεστώς ως προς τον τουρισμό.
Μάλιστα, όπως αναφέρει ο μετεωρολόγος Θοδωρής Κολυδάς σε ανάρτησή του στο Χ: «Η μεταφορά αιωρούμενων σωματιδίων προς την κεντρική Μεσόγειο χαρακτηρίζεται από επεισόδια τα οποία διαρκούν από 2 έως 4 ημέρες. Η Κεντρική Αλγερία είναι η πιο συχνή περιοχή-πηγή αιωρούμενων σωματιδίων, καθώς επίσης άλλες πιθανές πήγες είναι τα βουνά Hoggar Massif και Tibesti στο βόρειο Chad.».
Μιλάμε δηλαδή για περιοχές που η παρουσία αυτοκινήτου είναι περίπου αντίστοιχη με την ύπαρξη εξωγήινων.
Για όποιον έχει ταξιδέψει έστω και μία φορά σε αυτές τις χώρες, γνωρίζει πολύ καλά πως σχηματίζεται μέσα σε ελάχιστα λεπτά μια αμμοθύελλα και πως καλύπτει τα πάντα, μετακινούμενη με ασύλληπτη ταχύτητα.
Και ξέρει πόσο εύκολα μεταφέρεται η άμμος από το ένα σημείο στο άλλο, μην γνωρίζοντας σύνορα. Και αδιαφορώντας παντελώς για την ύπαρξη των Toyota Land Cruiser και άλλων τετρακίνητων.
Μάλιστα, όπως αναφέρει ο Θοδωρής Κολυδάς, μία τυπική αμμοθύελλα έχει εύρος που μπορεί να αγγίξει και τα 200 χιλιόμετρα και να μεταφέρει έως και 100 εκατομμύρια τόνους σκόνης. Μιλάμε δηλαδή για ένα φαινόμενο τεραστίων διαστάσεων που προφανώς ξεπερνά κατά πολύ την ικανότητα των ελάχιστον τετρακίνητων να την προκαλέσουν.
Ναι, να δεχτούμε ότι το αυτοκίνητο ευθύνεται για κάμποσα από τα δεινά του πλανήτη. Όμως είναι και παράλογο να του φορτώνουμε το ότι συμβάλλει στην δημιουργία του νέφους της σκόνης που μας κάλυψε αυτές τις ημέρες.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι η σκόνη, αλλά τα σκονισμένα μυαλά. Και από αυτά έχουμε όπως φαίνεται μεγάλη παραγωγή, ιδίως στο θαυμαστό θερμοκήπιο της τηλεόρασης.