«Βρέθηκα σε ανάλογη προσπάθεια το 2008, το 2010 και το 2011. Είναι σαφώς πολύ δύσκολο λόγω της γνώσης της πολιτικής των ισραηλινών και έχοντας υπόψιν πως ενώ κάτι τέτοιο εκδηλώθηκε και σε περιόδους “ειρήνης”, αλλά η συνείδησή μου, μου επέβαλε ότι πρέπει να το κάνω παρά τις ανθρώπινες δυσκολίες μιας τέτοιας απόφασης, που φυσικά δεν έλαβα με άνεση. Ήμουν σε μία έντονη διαλεκτική αντιπαράθεση με τον εαυτό μου, αλλά σημασία έχει ο τρόπος που όλο αυτό αντιμετωπίζεται από την πλευρά του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου και τους Ευρωπαίους του Διαφωτισμού που υποτίθεται ότι είναι το λίκνο του ανθρωπισμού. Παρουσιάζει απίστευτη ηθική κατάπτωση σε σχέση με το πώς αντιδρούν οι κοινωνίες, όχι μόνο οι Κυβερνήσεις».
«Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ εδώ και δύο μήνες δεν έχει περάσει στη Γάζα μια σταγόνα νερού, μια νιφάδα αλεύρι και είναι απαράδεκτο να κάθεται η πολιτισμένη υποτίθεται Ευρώπη και να το βλέπει άφωνη και άπραγη», λέει στο Tvxs o καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Τάκης Πολίτης, μετά την επίθεση που δέχθηκε το πλοίο Conscience.
Κάνει λόγο για συντονισμένη ισραηλινή στρατηγική προκειμένου οι Παλαιστίνιοι να εξοντωθούν, όχι μόνο με βομβαρδισμούς αλλά και με πείνα, την ώρα που το Ισραήλ επιμένει να παραβιάζει κάθε έννοια διεθνών κανονισμών, αφού με την ανοχή των δυτικών κρατών καθιερώνεται η πεποίθηση πως μπορεί να δολοφονεί αθώους.
Ο κ. Πολίτης βρίσκεται στην Μάλτα και επρόκειτο να επιβιβαστεί στο Στόλο της Ελευθερίας, λίγο πριν ξεκινήσει για τη Γάζα. Ο ίδιος γνωστοποίησε μέσω social media την επίθεση στο πλοίο σε διεθνή ύδατα κι ενώ θα παραλάμβανε και άλλους ακτιβιστές συγκεντρωμένους στη Μάλτα με προορισμό τη Γάζα, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια.
Ακόμα κι αν πέρασαν πολλές ώρες από την στιγμή της επίθεσης, στο Conscience δεν επιτρέπεται να εισέλθει στα χωρικά ύδατα της Μάλτας, όπως αναφέρει ο καθηγητής, γεγονός που επιβεβαιώνει την εχθρική στάση προς οποιαδήποτε επιχείρηση ανθρωπιστικού χαρακτήρα προς τη Γάζα.
«Υπάρχει έντονος φόβος όσο παραμένει σε αυτή την κατάσταση το πλοίο να δεχθεί και δεύτερη επίθεση από πλευράς Ισραήλ, η οποία πιθανώς να βυθίσει το πλοίο γι’ αυτό ζητάμε να μεταφερθεί στα χωρικά ύδατα της Μάλτας, έτσι ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης νομική κάλυψη. Η δε ολιγωρία από τις πρώτες ώρες του συμβάντος, οφείλεται στην οριζόντια άρνηση των χωρών της Ευρώπης για επίδειξη αλληλεγγύης εμπράκτως προς την Παλαιστίνη. Ευθυγραμμίζονται σε μια φιλο ισραηλινή προσέγγιση όλες, με εξαίρεση την Ιρλανδία, εξ’ ου και παρέμενε 7 ώρες αβοήθητο το πλοίο».
Μάλιστα, όπως τονίζει ο κ. Πολίτης, παρά το γεγονός ότι την Παρασκευή ο ίδιος και ορισμένοι εξ’ όσων θα επιβιβάζονταν σε αυτό προσπάθησαν με δύο φουσκωτά σκάφη να προσεγγίσουν στο σημείο, υπήρξε ρητή εντολή στους κυβερνήτες από πλευράς των Αρχών της Μάλτας να μην φτάσουν κοντά, ούτε για την παραμικρή βοήθεια.
«Η επιχείρηση έγινε υπό αυστηρή επιτήρηση στρατιωτικού σκάφους, αφού ελέγχθηκαν τα έγγραφα των δύο κυβερνητών. Η επιτήρηση κάποια στιγμή έγινε περισσότερο από ασφυκτική αφού το εν λόγω σκάφος και ύστερα από αυστηρές συστάσεις στη μαλτεζική γλώσσα, φύγαμε και εκείνο έμεινε να επιτηρεί το Conscience».
Ο κ. Πολίτης επιμένει να εξηγεί πως σημασία έχει ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας και σε αυτό οφείλουν όλοι να δώσουν έμφαση στο παρόν καθώς «το εγχείρημα που προσπαθήσαμε εν κρυπτώ να προετοιμάσουμε και από χθες εφόσον θα είχαμε επιβιβαστεί θα ήταν ενσυνείδητα δημόσιο, έφτασε στο παρά πέντε αλλά δεν μπόρεσε να γίνει, παρά την πρόθεση μας να βρισκόμαστε ήδη εκεί».
Γιατί επελέγη η Μάλτα ως σημείο εκκίνησης για εσάς;
«Η Μάλτα θεωρήθηκε ως λιγότερο επιθετική συγκριτικά με την Ελλάδα ή την Τουρκία ή την Ιταλία. Πέρυσι, σχεδιάζαμε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη βοήθεια, κομβόι δύο πολύ μεγάλων φορτηγών πλοίων και ενός επιβατηγού, ωστόσο τελικά παρά τις δηλώσεις Ερντογάν υπέρ του παλαιστινιακού αγώνα, με κυβερνητική εντολή με διάφορα προσχήματα στην αρχή και ευθέως τελικά, απαγόρευσαν τον απόπλου. Άρα, το εχθρικό περιβάλλον που παρουσιάζεται στην Ευρώπη σε επίπεδο κυβερνώντων, ισχύει και στην περίπτωση της Τουρκίας. Είναι επιφανειακή η στήριξη Ερντογάν στο θέμα και μένει στα λόγια μόνο».
Έχοντας βιώσει ανάλογη εμπειρία στο παρελθόν και τον κίνδυνο της προσέγγισης στη Λωρίδα της Γάζας πόσο πιθανή θεωρούσατε την ολοκλήρωση του εγχειρήματος και τι συναισθήματα ξυπνά μια τέτοια διαδικασία;
Συναναστραφήκατε ακτιβιστές, ακαδημαϊκούς και διασώστες από όλο τον κόσμο προκειμένου να οργανωθεί τον συγκεκριμένο εγχείρημα. Υπάρχει κάποιο ελπιδοφόρο μήνυμα για την έκβαση τέτοιων προσπαθειών ή μάταια ελπίζουμε σε μια διαφορετική εξέλιξη για το μέλλον της Γάζας;
«Αυτό ακριβώς προσπαθούμε, να λειτουργήσουμε ως πυροκροτητής και να υπάρξει συνειδητοποίηση αν όχι της πλειονότητας των κοινωνιών, κάποιων κρίσιμων κοινωνικών μαζών, έστω, που πρέπει να πιέσουν προς πολλαπλές διαφορετικές κατευθύνσεις με κοινή όμως συνισταμένη, την αλλαγή πολιτική απέναντι στο Ισραήλ. Ό,τι συμβαίνει είναι αποτέλεσμα της εγγενούς αίσθησης όχι μόνο της ηγεσίας αλλά και των πολιτών του Ισραήλ πως θα συνεχιστεί η ατιμωρησία.
Το αίσθημα ότι κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να υπολογίζουν κανέναν, άλλωστε, ταυτίζεται με το γεγονός πως απαξιούν την διεθνή νομιμότητα και θεωρούν ότι δεν υπάρχει Διεθνές Δίκαιο και Οργανισμοί. Η αίσθηση της ατιμωρησίας είναι δείγμα όχι μόνο του κράτους – δολοφόνου αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας. Μην ξεχνάτε πως ένα εκατομμύριο Ισραηλινοί έφυγαν από τη χώρα από τον Οκτώβριο του 2023. Δεν είναι δυνατό η κοινωνική μάζα που επέμεινε να ανατρέψει τον οριζόντιο εκφασισμό που συλλήβδην πια χαρακτηρίζει την κοινωνία του Ισραήλ. Οι άνθρωποι που αντιστέκονταν έφυγαν στο εξωτερικό και έμειναν οι φασίστες».