Το Πυροβλικό αλλάζει και αλλάζει γρήγορα, από όπλο «τακτικής υποστήριξης» για το πεδίο της μάχης σε διακλαδικό εργαλείο αποτροπής με δυνατότητα βαθιάς κρούσης, ακρίβειας και μαζικότητας.
ΓΡ. ΤΥΠΟΥ ΓΕΣ / EUROKINISSI
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η απόκτηση των ισραηλινών PULS, η δρομολόγηση του εκσυγχρονισμού των RM-70 αλλά και ο σχεδιασμός για την επόμενη μέρα των ΠΕΠ (MLRS) τύπου M270A0 συνθέτουν το τρίπτυχο μιας νέας εποχής, μακρύτερο χέρι, πιο «έξυπνη» δύναμη πυρός και καλύτερη δικτύωση. Το μήνυμα είναι σαφές καθώς το Πυροβολικό μεταλλάσσεται και στοχεύει σε ένα πλήρες «kill chain» – από τον εντοπισμό, στην ταυτοποίηση, στη διαταγή βολής, μέχρι την άμεση προσβολή στόχων υψηλής αξίας, σε βάθος και σε χρόνο που πιέζει τον αντίπαλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
PULS: Απόφαση-σταθμός με 36 εκτοξευτές και πλήρη γκάμα πυρομαχικών
Στην καρδιά της αναδιάταξης βρίσκεται το πρόγραμμα PULS. Η συμφωνία που προωθείται προβλέπει προμήθεια 36 εκτοξευτών με πλήρη φόρτο πυρομαχικών, εκπαίδευση και υποστήριξη, με συνολικό ύψος που έχει παρουσιαστεί στα 692 εκατ. ευρώ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το σημαντικότερο, όμως, δεν είναι μόνο ο αριθμός των εκτοξευτών.
Είναι η αποδέσμευση όλης της γκάμας πυρομαχικών που μπορεί να εκτοξεύσει το σύστημα, αίτημα που – σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες – έγινε δεκτό από την ισραηλινή πλευρά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη λίστα περιλαμβάνονται:
Accular (εμβέλεια ~40 χλμ)
EXTRA (εμβέλεια ~150 χλμ)
και ο Predator Hawk ER, που περιγράφεται ως «τακτικός βαλλιστικός πύραυλος» με εμβέλεια άνω των 300 χλμ, μετατρέποντας τους PULS σε εργαλείο στρατηγικής κρούσης.
Αυτό από μόνο του αλλάζει την έως τώρα λογική του Πυροβολικού: πλέον δεν μιλάμε μόνο για πυρά υποστήριξης σε επαφή. Μιλάμε για προσβολή αεροπορικών βάσεων, ραντάρ, ενεργειακών υποδομών, κόμβων ανεφοδιασμού, γεφυρών και κρίσιμων συγκεντρώσεων, σε γεωγραφικό βάθος.
Η πλατφόρμα, η ελληνική συμμετοχή και το «industrial footprint»
Ένα δεύτερο, κομβικό στοιχείο του προγράμματος είναι η ελληνική συμμετοχή. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας που αναμένεται να αγγίξει το 30% της συνολικής δαπάνης, με κατασκευή εξαρτημάτων στην Ελλάδα, εκπαίδευση Ελλήνων τεχνικών από την Elbit και μεταφορά τεχνογνωσίας σε συγκεκριμένα μέρη (πυρομαχικά/ηλεκτρονικά/υποστήριξη).
Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η επιλογή φορέα: οι εκτοξευτές θα προσαρμοστούν σε οχήματα IVECO 6×6. Η λογική εδώ είναι σαφής. Υψηλή κινητικότητα, «shoot-and-scoot», αυξημένη επιβιωσιμότητα, γρήγορη αλλαγή θέσης μετά τη βολή – ειδικά σε ένα περιβάλλον όπου τα αντίπαλα UAV, τα ραντάρ και οι αισθητήρες κάνουν την παραμονή στην ίδια θέση εξαιρετικά παρακινδυνευμένη.
Οι PULS δεν αντιμετωπίζονται ως «μοναχικοί εκτοξευτές», αλλά ως μέρος ενός δικτυοκεντρικού πλέγματος. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται κέντρα διοίκησης και ελέγχου με δυνατότητες C2/C4I, ώστε το σύστημα να διασυνδέεται με άλλες πλατφόρμες, ακόμη και με F-16 Viper και μελλοντικά F-35.
Και εδώ εντοπίζεται η πραγματική αλλαγή. Η στοχοποίηση έρχεται από αισθητήρες (επίγειους/εναέριους/ναυτικούς) και η εκτέλεση γίνεται από πυραυλικό πυροβολικό, η ισχύς πυρός μετατρέπεται σε διακλαδικό πολλαπλασιαστή. Στη διακρατική συμφωνία θα ενταχθεί και το περιπλανώμενο πυρομαχικό SkyStriker, με εμβέλεια που παρουσιάζεται ως άνω των 250 χλμ, και δυνατότητα δράσης ακόμη και σε περιβάλλον παρεμβολών/άρνησης GPS.
Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει μια «γκρίζα ζώνη» μεταξύ Πυροβολικού και αεροπορικών μέσων που αφορά την φθηνότερη και χωρίς κόστος επιτήρηση/προσβολή, ταχύτερη αλυσίδα απόφασης, περισσότερες επιλογές.
Στον επιχειρησιακό σχεδιασμό, οι πληροφορίες είναι απολύτως ενδεικτικές της φιλοσοφίας: ανάπτυξη των PULS στον Έβρο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, ώστε να δημιουργούνται «ζώνες καταστροφής» και κάλυψη του ανατολικού τομέα.
Με απλά λόγια:
στον Έβρο η έμφαση είναι αντι-συγκέντρωση δυνάμεων και πλήγματα σε υποδομές/κόμβους,
στο Αιγαίο η έμφαση είναι anti-access/area denial με δυνατότητα προσβολής κρίσιμων στόχων σε βάθος, χωρίς να απαιτείται ανάπτυξη «στην πρώτη γραμμή».
RM-70: Ο «όγκος πυρός» παραμένει βασιλιάς – και εκσυγχρονίζεται
Ενώ οι PULS φέρνουν το «μακρύ χέρι» και την ακρίβεια, τα RM-70 προσδίδουν κάτι εξίσου κρίσιμο: μαζικότητα και οικονομία πυρών σε μεγάλες ποσότητες. Και εδώ το ΓΕΣ δεν αφήνει το όπλο να απαξιωθεί. Η ΓΔΑΕΕ έχει προκηρύξει πρόγραμμα με τίτλο «Εκσυγχρονισμός ΠΕΠ RM-70» για 111 εκτοξευτές, με προβλεπόμενη πίστωση 90.576.000 ευρώ, έναρξη χρηματοδότησης το 2026 και κατανομή έως το 2031.
Στην προκήρυξη επισημαίνονται επίσης δύο στοιχεία με ιδιαίτερη βαρύτητα:
Υποχρέωση συμμετοχής της εγχώριας βιομηχανίας τουλάχιστον 25%, και
ότι ο εκσυγχρονισμός θα πραγματοποιηθεί εντός της Ελληνικής Επικράτειας, σε χώρο που θα καθοριστεί από τον ανάδοχο.
Με άλλα λόγια, τα RM-70 δεν θα αφορούν παλαιότερα συστήματα περιορισμένης αποτελεσματικότητας . Είναι ένα πρόγραμμα που δημιουργεί δουλειά, τεχνική γνώση και υποδομές, ενώ ταυτόχρονα παρατείνει τον επιχειρησιακό χρόνο ζωής ενός συστήματος το οποίο ειδικά σε σενάρια κορεσμού παραμένει χρήσιμο.
Η κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού θα αφορά:
Νέα ηλεκτρονικά/σύγχρονο σύστημα ελέγχου πυρός για ταχύτερη βολή και μείωση χρόνου έκθεσης
Συστήματα πλοήγησης/αυτοεντοπισμού ώστε ο εκτοξευτής να εισέρχεται πιο γρήγορα στη διαδικασία βολής
Δικτύωση και ασφαλείς επικοινωνίες για να δέχεται δεδομένα στόχων και να εντάσσεται σε C2
Βελτίωση αξιοπιστίας/διαθεσιμότητας με ανακατασκευή υποσυστημάτων και εξασφάλιση ανταλλακτικών
Η αξία των RM-70 σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης δεν είναι να ανταγωνιστούν την ακρίβεια των κατευθυνόμενων πυρομαχικών. Είναι να παρέχουν πυρά περιοχής, να υποστηρίζουν αμυντικές τοποθεσίες, να εκτελούν αποστολές παρεμπόδισης και να συμβάλλουν σε επιχειρήσεις κορεσμού, όταν το σενάριο το απαιτεί.
M270A0: το σενάριο αναβάθμισης και το μεγάλο ερώτημα για τα πυρομαχικά
Το τρίτο σκέλος αφορά με τα υφιστάμενα MLRS M270A0. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, σε δεύτερο χρόνο θα επαναξιολογηθεί η αμερικανική πρόταση για αναβάθμιση των M270 στην έκδοση M270A2 και η προμήθεια αριθμού HIMARS.
Καθοριστικό βάρος στις αποφάσεις θα έχει το αν και πώς θα υπάρξει δέσμευση για αποδέσμευση των PrSM (Precision Strike Missile), με εμβέλεια που αναφέρεται ως έως 500 χλμ, κάτι που έχει ζητηθεί από την ελληνική πλευρά χωρίς έως τώρα ρητή δέσμευση.
Η αναβάθμιση πλατφόρμας (A0 → A2) είναι σημαντική, αλλά η ουσία αφορά τα πυρομαχικά. Αν ο στόχος είναι πραγματική αποτροπή με βαθιά κρούση, τότε οι επιλογές σε βλήματα/ρουκέτες καθορίζουν τι αναφέρεται πάνω στον χάρτη ως ζώνη απειλής.
Και ταυτόχρονα, το ΓΕΣ πρέπει να ισορροπήσει:
ανάμεσα σε νέες ικανότητες (PULS)
στον εκσυγχρονισμό μαζικών συστημάτων (RM-70)
και στο πώς θα αξιοποιηθεί/αναβαθμιστεί ένα αμερικανικό οικοσύστημα που παραμένει στρατηγικά κρίσιμο (M270/HIMARS, GMLRS/PrSM κ.λπ.).
Το νέο «πακέτο ισχύος»: Ακρίβεια – μαζικότητα – διακλαδικότητα
Τα τρία προγράμματα βρίσκονται σε απόλυτη διασύνδεση:
Οι PULS δίνουν μακρύ χέρι και πολλαπλές επιλογές κρούσης, από 40 έως 300+ χλμ.
Τα RM-70, μετά τον εκσυγχρονισμό, διατηρούν οικονομικά πυρά κορεσμού και όγκο, με πρόγραμμα 111 εκτοξευτών και σαφές χρονοδιάγραμμα χρηματοδότησης 2026–2031.
Τα M270A0, με μελέτη για αναβάθμιση αριθμού τους, παραμένουν η «γέφυρα» προς το αμερικανικό οικοσύστημα βαθιάς κρούσης, με το βλέμμα σε A2/HIMARS και κυρίως σε PrSM.
Αυτό που χτίζεται είναι ένα Πυροβολικό που μπορεί:
Να «κλειδώνει» στόχους με δεδομένα από αισθητήρες.
Να εκτελεί βολές ακριβείας σε βάθος.
Να προχωρά σε επιθέσεις κορεσμού.
Να αλλάζει θέση γρήγορα και να επιβιώνει.
Να λειτουργεί ως μέρος μιας ευρύτερης «Ασπίδας» και όχι ως αυτόνομο όπλο.
Η πρόκληση από εδώ και πέρα είναι η υλοποίηση με ρεαλισμό και με επιχειρησιακή συνέπεια:
1) Ενιαία αρχιτεκτονική C2/C4I
Αν κάθε σύστημα «μιλά» διαφορετική γλώσσα, η ταχύτητα στην αλυσίδα στοχοποίησης θα χαθεί.
2) Εκπαίδευση και δομές
Νέα συστήματα σημαίνουν νέα σχολεία, νέα τακτικά εγχειρίδια, νέο τρόπο βολής και νέες διαδικασίες επιβιωσιμότητας.
3) Αποθέματα πυρομαχικών
Η αποτροπή δεν είναι μόνο το μέγιστο βεληνεκές. Αλλά και η διαθεσιμότητα σε πυρομαχικά.
4) Υποστήριξη
Ειδικά σε πυραυλικό πυροβολικό, το “availability rate” είναι επιχειρησιακός πολλαπλασιαστής. Η εγχώρια συμμετοχή βοηθά, αλλά απαιτεί σχέδιο και αυστηρή διαχείριση.
5) Καθαρή απόφαση για τα M270
Η απόφαση σε επόμενο χρόνο είναι λογική σε αυτή φάση με τα οικονομικά δεδομένα αλλά και εδώ απαιτείται σύντομη υλοποίηση της όποιας απόφασης.
Το Πυροβολικό του Στρατού Ξηράς περνά στη νέα εποχή με τη μετατροπή του σε πυραυλικό πυροβολικό και με έμφαση σε εμβέλεια και δικτύωση.
Οι PULS φέρνουν το στρατηγικό βάθος (40–150–300+ χλμ και δυνατότητες διασύνδεσης), τα RM-70 κρατούν τη μαζικότητα και αναβαθμίζονται με σαφές πρόγραμμα για 111 εκτοξευτές, και τα MLRS M270A0 παραμένουν ο επόμενος μεγάλος φάκελος που θα κριθεί – κυρίως – από το τι θα γίνει με την αποδέσμευση και την πρόσβαση σε προηγμένα πυρομαχικά όπως τα PrSM.
Στόχος του ΓΕΣ είναι ένα Πυροβολικό που θα λειτουργεί ως πραγματικό στρατηγικό εργαλείο αποτροπής με ικανότητα να επιβάλλει κόστος, σε χρόνο και σε βάθος.
Πηγή: Κώστας Σαρικάς / OnAlert.gr