Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2025, 9:23 πμ
… με κάποιες εξαιρέσεις στο μενού – Του Πέτρου Κοντραφούρη
Υπάρχει σήμερα πραγματική δημοσιογραφία και ενημέρωση, όπως υπήρχε πριν από κάποιες δεκαετίες, ανεξάρτητα ποια συμφέροντα ασκούσαν τον έλεγχό της; Είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί ακόμα και από τους ίδιους τους επιχειρηματίες και όχι μόνο από τους δημοσιογράφους, κάνοντας εμπόριο την πληροφορία και την ενημέρωση. Εύκολα όμως μπορεί κάποιος να βγάλει συμπεράσματα.
Πριν εμφανιστεί στην έκταση που είναι σήμερα κάθε πληροφορία και ενημέρωση, ραδιόφωνο, τηλεόραση, και όλη η σημερινή ηλεκτρονική επανάσταση του διαδικτύου, η μοναδική ενημέρωση ήταν από τον Τύπο και τις εκδόσεις των καθημερινών εφημερίδων!
Σήμερα η ενημέρωση και τα όσα διαδραματίζονται στην καθημερινότητα των ανθρώπων, γίνονται μέσα από την εικόνα και τον ήχο που φθάνει σε κάθε σπίτι σε κάθε τηλεθεατή από τον τηλεοπτικό δέκτη και όχι μόνο, αφού υπάρχει και η διαδικτυακή, αλλά και τηλεφωνική συσκευή!
Τα όσα βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, για την ελληνική κοινωνία μέσα από δημοσιογραφικές, πολιτικές και αστυνομικές αφηγήσεις και περιγραφές, από πρόσωπα που εμφανίζονται καθημερινά σαν υπάλληλοι τηλεοπτικών σταθμών, δικηγόροι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πολιτικοί αλλά και κάθε είδους «ειδήμονες», με συντονιστές, παρουσιάστριες και παρουσιαστές, αλλά περιγραφές και διαλόγους από τη Βουλή και τις εξεταστικές επιτροπές με αλληλοκατηγορίες μεταξύ τους, ο Αριστοφάνης και ο νεότερος Εμμανουήλ Ροΐδης θεωρούνται ξεπερασμένοι. Δεν ξέρω σήμερα, αν χρησιμοποιούσαν τόσο αγοραίες εκφράσεις για «καλτσόν», συμμορίες, εγκληματίες, απατεώνες, κλέφτες, εγκληματικές οργανώσεις και όλα τα διακοσμητικά επίθετα του πεζοδρομίου, που θυμίζουν καμόρα και εποχή συμμοριών Σικάγου και ΚουΚλουΞάν.
Αυτού του είδους οι τηλεοπτικές προβολές, με αλατοπίπερο, αποκαλύψεων και εξελίξεων, εκτυλίσσονται μέσα σε ένα απέραντο τηλεοπτικό θεατρικό πλατό της ιδιωτικής τηλεόρασης, σε μια φασαριόζικη οχλαγωγία, μουρμούρα και αντεγκλήσεις, μεταξύ παρουσιαστών-συντονιστών, και προσκεκλημένων σαν ένα χωριάτικό καφενείο-που ίσως έκανε και πιο σοβαρές συζητήσεις-και κρεβατομουρμούρα που δεν θα συζητούσαν, ούτε οι κουτσομπόλες της γειτονιάς. Θεατρικές παραστάσεις χαμηλού επιπέδου.
Έτσι μια ζωντανή τηλεοπτική συζήτηση, προβάλλει και παρουσιάζει ό,τι αρνητικό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και την πολιτική ζωή του τόπου. Ένα αποκρουστικό θέαμα που υποβιβάζει την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη με δόλωμα την ενημέρωση!
Μια ομάδα 5-6 σχετικών και άσχετων προσκεκλημένων, επιδίδονται σε καρμικές αντιθέσεις απόψεων και ιδεολογιών, σε ένα τραπέζι, που θυμίζει πανηγυράκι του χωριού με οργανοπαίχτες, παρουσιαστές και παρουσιάστριες να παίζουν «φάλτσα» τα όργανα!
Από τις 6 το πρωί, με 2ωρες 3ωρες και 4ωρες ζωντανές, εκπομπές-η μία εκπομπή κλέβει ή σχολιάζει την άλλη σαν τους κλεφτοκοτάδες-αφιλτράριστες και πρόχειρες, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο μέχρι τις απογευματινές ώρες, ο Έλληνας τηλεθεατής απολαμβάνει, ό,τι αρνητικό και βρώμικό έχει να παρουσιάσει η κοινωνία στην ελληνική τηλεόραση με λεπτομέρειες, μπουρδολογίες, προσωπικά δεδομένα, περιγραφές και σχολιασμούς, που δεν ακούγονται ούτε στα ανακριτικά γραφεία.
Όπου υπάρχει έγκλημα και αίμα τα κανάλια αφιερώνουν ατέλειωτες ώρες για θέματα με «σάλτσες» και υπερβολές, που δεν παράγονται ούτε σε τηλεοπτικές σειρές του Netflix ή άλλων μεγάλων τηλεοπτικών παραγωγών. Ένα ασήμαντο κοινωνικό γεγονός, που περιέχει «αίμα» και «σπέρμα» για μέρες ή και εβδομάδες επαναλαμβάνεται από δημοσιογραφικά «κοράκια» ή παρουσιαστές/τριες και γίνεται «λούπα» στην καθημερινή μας ζωή και ενημέρωση με διαφορετικές ερμηνείες και εκφράσεις, δραματικού ή γελοιοποιημένου ύφους με τη βοήθεια πολλές φορές γραφικών και τεχνητής νοημοσύνης…
Η τηλεόραση είναι ένα είδος ακριβό και αντί οι ιδιοκτησίες να ξοδεύουν χρήματα για ερευνητικά και πολιτιστικά προγράμματα επιπέδου, κατεβάζουν το επίπεδο της ενημέρωσης και ψυχαγωγίας με καθημερινές δημοσιογραφικές φλυαρίες και μπουρδολογίες επαναλαμβάνοντας τα ίδια γεγονότα με διαφορετικό τρόπο και τόνο, αφού έχει μηδενικό κόστος. Ζωντανές καθημερινές εκπομπές από το πρωί μέχρι το βράδυ, με Trash περιεχόμενο και Infotainment για να χρησιμοποιήσω τον αγγλικό όρο, γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες με απορρίμματα προς τέρψη των τηλεθεατών.
Οι ιδιοκτησίες ας δώσουν λίγα χρήματα για προγράμματα και εκπομπές και να καταργήσουν ένα μεγάλο μέρος των καθημερινών αυτών φλύαρων εκπομπών, δίνοντας στον Έλληνα τηλεθεατή πνευματική και πολιτιστική τροφή που τόσο την έχει ανάγκη. Η δημοσιογραφία και ο κόσμος της, μπορεί να προσφέρει πολλά, ας προσπαθήσει, μη γίνεται συνένοχος του κέρδους και της αδιαφορίας, η ανθρώπινη αξία-αξιοπρέπεια και ο άνθρωπος, δεν μετριέται με το χρήμα!
Η ένωση δικαστών και εισαγγελέων σε ανακοίνωσή της μιλάει για συμπεριφορές προσώπων-δικηγόρων, που: «περιφέρονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεοπτικά κανάλια χυδαιολογώντας και συκοφαντώντας δικαστές και εισαγγελείς, που τραμπουκίζουν μέσα στις δικαστικές αίθουσες…», αυτό κάτι λέει. Είναι ένας τρόπος αυτοπροβολής!