Στις 15 Δεκεμβρίου 2025, ο Αμάρ Τααμάρα, 16 ετών, βρέθηκε τυχαία στο σημείο συμπλοκών ανάμεσα σε Ισραηλινούς στρατιώτες και Παλαιστίνιους νέους που πετούσαν πέτρες, ενώ κατευθυνόταν στο φούρνο όπου εργαζόταν ο πατέρας του.
Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, ένας στρατιώτης κατέβηκε από ένα θωρακισμένο τζιπ και πυροβόλησε τον έφηβο στο στήθος από απόσταση περίπου 30 μέτρων. Ο Αμάρ μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε τοπική κλινική, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 το Ισραήλ έχει αποκλείσει πέντε από τους δώδεκα δρόμους που οδηγούν στην πόλη, περιορίζοντας ουσιαστικά την πρόσβαση των κατοίκων σε βασικές υποδομές και αγροτικές εκτάσεις. Παράλληλα, έχουν αναπτυχθεί επτά νέα φυλάκια γύρω από την πόλη, με τη δημοτική αρχή να εκτιμά ότι έχουν υφαρπαγεί 30.000 στρέμματα γης από εποίκους.
Την επόμενη ημέρα, στις 16 Δεκεμβρίου 2025, η κηδεία του Αμάρ συγκέντρωσε δεκάδες νέους, μεταξύ των οποίων και ο 18χρονος φίλος του, Μοχίμπ Τζιμπρίν, ο οποίος είχε δει τον πυροβολισμό. Μετά την τελετή, ομάδα νεαρών κινήθηκε προς έναν παρακαμπτήριο δρόμο που χρησιμοποιείται από εποίκους και άρχισε να πετά πέτρες σε διερχόμενα αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες που συνέλεξε η επιτόπια έρευνα της B’Tselem, της ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα μαύρο βαν με ισραηλινές πινακίδες σταμάτησε και ο οδηγός άνοιξε πυρ προς τους νέους.
Ο Μοχίμπ χτυπήθηκε στην αριστερή πλευρά της κοιλιάς και κατέρρευσε. Μεταφέρθηκε στην ίδια κλινική όπου είχε καταλήξει την προηγούμενη ημέρα ο φίλος του, αλλά υπέκυψε στα τραύματά του περίπου 50 λεπτά μετά την κηδεία του Αμάρ.
Ο πατέρας του Μοχίμπ, Αχμέντ Τζιμπρίν, συνομιλώντας με τους δημοσιογράφους της ισραηλινής Haaretz Γκιντεόν Λέβι και Άλεξ Λέβακ εκφράζει την οργή του για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, καταγγέλλοντας συστηματικές επιθέσεις από εποίκους: «Έρχονται κάθε βράδυ, καίνε, κλέβουν, πετούν πέτρες – και ο γιος μου είναι ο τρομοκράτης;». Ζητά «ίση δικαιοσύνη για όλους».
Ο Αμέρ Αρούρι, ερευνητής πεδίου της B’Tselem, κατέγραψε και τα δύο περιστατικά, συμβάλλοντας στη συγκέντρωση των μαρτυριών που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς για να αναδείξουν την κλιμάκωση της βίας και την αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στην περιοχή.
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος των IDF δήλωσε ότι στις 15 Δεκεμβρίου οι δυνάμεις του στρατού αντιμετώπισαν «ταραχή» με πετροβολισμό και ότι πυροβόλησαν έναν «κεντρικό υποκινητή», με το περιστατικό να βρίσκεται υπό διερεύνηση.
Για τη δεύτερη ημέρα, ο στρατός αναφέρει ότι κινήθηκε προς την περιοχή μετά από πληροφορίες για μασκοφόρους που πετούσαν πέτρες και μπουκάλια μπογιάς σε ισραηλινά οχήματα, ενώ υπήρξαν και αναφορές για πυροβολισμούς πριν την άφιξη των δυνάμεων.
Η Τουκού αποτελεί εδώ και χρόνια σημείο έντασης στην ευρύτερη περιοχή της Βηθλεέμ. Από τη δεκαετία του 1980, η ανάπτυξη ισραηλινών οικισμών και φυλακίων γύρω από τις παλαιστινιακές κοινότητες της περιοχής έχει μεταβάλει τις συνθήκες διαβίωσης, περιορίζοντας την ελευθερία μετακίνησης και την αγροτική παραγωγή των κατοίκων. Οι δύο δημοσιογράφοι της ισραηλινής εφημερίδας τελειώνουν το ρεπορτάζ τους:
«Μετά την επίσκεψή μας στον Αχμέτ (πατέρα του θύματος), οδηγήσαμε μέχρι τον τόπο της δολοφονίας. Σε μια στροφή του δρόμου βλέπουμε το προστατευτικό σιδερένιο φράχτη. Από τους γύρω λόφους ξεπροβάλλουν νέα φυλάκια, αποτελούμενα από ένα ή δύο κτίρια, δίπλα σε παλαιότερους οικισμούς.. όλοι τους πνίγοντας την πόλη από κάθε κατεύθυνση.
Την περασμένη Κυριακή, στη 1 π.μ., μια μονάδα του IDF μπήκε στην πόλη και μοίρασε φυλλάδια στα επτά σπίτια νεαρών ανδρών που έχουν συλληφθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας, ξυπνώντας απότομα τους κατοίκους. «Υπάρχει τρομοκρατική δραστηριότητα στο χωριό σας και οι ισραηλινές δυνάμεις θα συνεχίσουν να καταπολεμούν την τρομοκρατία. Απαγορεύεται να έχετε σχέσεις με τους τρομοκράτες. Όποιος προσπαθήσει να επιτεθεί στον στρατό θα χάσει τη ζωή του», προειδοποιούσαν τα πολύχρωμα φυλλάδια στα αραβικά.
Ο Αμάρ και ο Μοχίμπ ήταν από το ίδιο χωριό, αλλά δεν ανήκαν στην ίδια ευρύτερη οικογένεια, οπότε δεν θάφτηκαν δίπλα-δίπλα. Στις τελευταίες φωτογραφίες που είχαν οι πατέρες τους, φαίνονται αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Αμάρ φοράει τζιν και φούτερ, ενώ ο Μοχίμπ φοράει κοστούμι τριών τεμαχίων στο γάμο του αδελφού του, τρεις μήνες πριν από το θάνατό του».