Τα όμορφα πουλόβερ, όμορφα ξηλώνονται. Και ο ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι τώρα ήταν ένα καταπληκτικό πουλόβερ που ζέσταινε με εκατομμύρια ευρώ χιλιάδες αγρότες-κτηνοτρόφους κι άλλους τόσους συναδέλφους τους – φαντάσματα. Την ίδια ώρα, το ίδιο πουλόβερ ζέσταινε με ψηφαλάκια βουλευτές, υπουργούς κι άλλους πόσους ματαιόδοξους που ποθούσαν την εξουσία.
Μόλις χτες ο πρωθυπουργός κι αφού έχει βουίξει ο τόπος κι έχουν παραιτηθεί τέσσερα κυβερνητικά στελέχη -θα δούμε ποιοι άλλοι θα αναγκαστούν να δουν την έξοδο τις επόμενες μέρες- στον εβδομαδιαίο του απολογισμό που κάνει στα social media, είπε: «Αποτύχαμε. Οι διάλογοι που έρχονται στο φως προκαλούν αγανάκτηση και οργή».
Επίσης ο κ. Μητσοτάκης προχωρά και στην εξής διαπίστωση στη χτεσινή του ανάρτηση: «Γνωρίζω ότι μας εμπιστευτήκατε για να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα και όχι για να τα διαιωνίσουμε. Όσο δύσκολη κι αν είναι η μάχη με το βαθύ κράτος. Όπως αποδεικνύεται, οι διαχρονικές αδυναμίες του ΟΠΕΚΕΠΕ επέτρεπαν πελατειακές συμπεριφορές ρουσφετολογικού χαρακτήρα. Δυστυχώς και από τη δική μας παράταξη».
Σκέφτομαι λοιπόν το εξής πολύ απλό: εμείς όλοι, οι απλοί, κοινοί θνητοί, εμείς είναι για να κάνουμε διαπιστώσεις και κριτική. Όχι ο πρωθυπουργός, που από το Σύνταγμα τεκμαίρεται ότι η δουλειά του είναι να δίνει λύσεις. Δεν ψάχναμε κάποιον να μονολογεί, να μουρμουρίζει μαζί μας του τύπου «είδες τι γίνεται στον ΟΠΕΚΕΠΕ; Μέγα σκάνδαλο!». Αυτό το κάνουμε και μόνοι μας στις παρέες, στα σπίτια μας.
Όσο οι αποκαλύψεις για τον αμαρτωλό ΟΠΕΚΕΠΕ και τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας -οποία ειρωνεία, καλοκαιριάτικα-, ας αναλογιστούμε ποιος μας φανέρωσε τις διάφορες πτυχές του σκανδάλου. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία βέβαια. Όχι εμείς. Από έξω μας έδειξαν πώς τα άρπαζαν τα εκατομμύρια οι επαγγελματίες της απάτης. Χάρη στην εντολή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας έπιασαν δουλειά οι υπερ-κοριοί της Ελληνικής Αστυνομίας καταγράφοντας τους διαλόγους που καίνε. Εμείς εντός -οι διοικούντες δηλ.- νομίζαμε ότι ξηλώνοντας τη μια μετά την άλλη τις διοικήσεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, θα τελείωνε η υπόθεση. Και στο τέλος της ημέρας θα πήγαιναν όλοι οι εμπλεκόμενοι ευχαριστημένοι για ύπνο κι εμείς οι υπόλοιποι για τον… ύπνο του δικαίου.
Μάθαμε λοιπόν επιτέλους πως δύο πρωτοπαλίκαρα της Κρήτης από τον αγροτικό χώρο, οι γνωστοί στην πιάτσα με τα παρατσούκλια «Φραπές» και «Χασάπης», αλώνιζαν για χρόνια, ιδιαίτερα την τελευταία εξαετία με τις αγροτικές επιδοτήσεις μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ. Επίσης μάθαμε πως αγρότες – κτηνοτρόφοι από τον Λαγκαδά δήλωναν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βοσκοτόπια στη λίμνη Κάρλα(!) τσεπώνοντας κάθε χρόνο εκατομμύρια. Όλα αυτά φυσικά με τη βοήθεια των διοικούντων, παρα-διοικούντων και τη μεσολάβηση πολιτικών προσώπων. Γιατί αλλιώς πώς θα γινόταν πράξη η αφαίμαξη.
Στη δημόσια συζήτηση γίνεται λόγος -το ανέφερε με εύσχημο τρόπο ακόμη κι ο πρωθυπουργός- πως αυτό γινόταν πάντα στην Ελλάδα, σε όλες τις κυβερνήσεις γίνονταν τέτοιες λοβιτούρες. Δεν είναι σωστό να τα εξισώνουμε όλα. Θυμόμαστε πολλοί από μας περιπτώσεις αγροτών που δεν έβαζαν στον μπαξέ τους ντομάτες, γιατί δεν υπήρχε σχετική… επιδότηση, ή που δίπλα από τα μπλόκα πάρκαραν αγροτικά… Καγιέν διαμαρτυρόμενων που έκλειναν τους δρόμους. Τώρα όμως έχουμε μπροστά μας ένα ολοκληρωμένο σκάνδαλο, ένα σκάνδαλο με τα όλα του, και είμαστε -ή τουλάχιστον πρέπει να είμαστε- εν έτει 2025 σε εποχές που πληρώνουν όσοι υφαρπάσσουν κοινοτικό ή δημόσιο χρήμα κι όσοι συνεργούν σε αυτό.
Φαίνεται πως το έργο τώρα μόλις ξεκίνησε, έχουμε πολλά να δούμε ακόμη, εκτιμώ. Σίγουρος βέβαια είμαι ότι τη «λυπητερή» για το πρόστιμο στην ΕΕ, που είναι αυτήν την στιγμή της τάξεως των 415 εκατ. ευρώ, θα το πληρώσουμε όλοι μαζί κι ας μην φταίμε. Χρήσιμο είναι επίσης να σκεφτούμε το ειδικό βάρος του ποσού: ας θυμηθούμε πως, για παράδειγμα, τα περιβόητα αναδρομικά των συνταξιούχων, για τα οποία τόσος ντόρος είχε γίνει, ανέρχονταν συνολικά σε 330 εκατ. ευρώ. Τώρα η καμπάνα που τρώμε κοντεύει τα 100 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω και βλέπουμε.
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός μιλάει για «μάχη με το βαθύ κράτος», την ώρα που η κυβέρνησή του έχει διαγράψει ήδη έναν κύκλο εξαετίας. Κι είναι σίγουρο πως σήμερα, μετά και την ορκωμοσία των τεσσάρων νέων κυβερνητικών στελεχών, λόγω αναγκαστικής παραίτησης Βορίδη, Χατζηβασιλείου, Σταμενίτη και Μπουκώρου, θα ακούσουμε στη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου ότι και πάλι «προχωράμε μπροστά» και «τιμούμε την εντολή για μεταρρυθμίσεις». Στο μυαλό του απλού πολίτη όμως φοβάμαι πως άλλο μότο ακούγεται: «Βρε, δεν πα να υπογράψουμε 45 μνημόνια, τα ίδια και τα ίδια θα γίνονται». Κι η γενική αίσθηση θα είναι πως τίποτα δεν αλλάζει ποτέ, θλιβερή διαπίστωση ειδικά για τους νέους μας, μια συλλογική εθνική κατάθλιψη.
ΥΓ: Μέσα σε όλα αυτά θυμάμαι και τον αγαπημένο μου θείο Λάζαρο που υπηρέτησε με τιμιότητα, συνέπεια και καθαρότητα την καλλιέργεια της γης. Δεν πήρε φράγκο ποτέ, δεν χρωστούσε ποτέ, το ηλιοκαμένο κι ιδρωμένο μέτωπό του το είχε ψηλά. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν κι άλλοι όμοιοί του. Από κάτι τέτοιες περιπτώσεις αντλώ ελπίδα.