FeaturedΟ καταλύτης Αλέξης Τσίπρας και ο αστάθμητος παράγοντας Καρυστιανού
Μέχρι τις 3 Δεκεμβρίου το πολιτικό ζήτημα της χώρας ήταν ξεκάθαρο. Το 70% των πολιτών θέλει απαλλαγή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και κατ΄ επέκταση από τη Νέα Δημοκρατία, καθώς κοινοβουλευτική ομάδα και κόμμα υποστήριξαν τις πολιτικές, που οδήγησαν στο να καταγράφεται κάτω από το 25%. Η άλλη όψη του πολιτικού ζητήματος ήταν η απουσία εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης. Η ανακοίνωση πολιτικού φορέα από τον Αλέξη Τσίπρα ουσιαστικά καλύπτει αυτό το κενό. Έτσι, πλέον το ζήτημα είναι πως θα ηττηθεί η ΝΔ.
Η κυβέρνηση, θέλοντας και μη, αντιλαμβάνεται πως πραγματικός της αντίπαλος είναι πλέον ο Τσίπρας, που τροφοδοτείται από τα εφτά χρόνια της fake ανάπτυξης και της fake δημοσιονομικής κατάστασης, από την ακρίβεια και από τα ντροπιαστικά αποτελέσματα των σκανδάλων και της πολιτικής κατευνασμού. Γι΄ αυτό και επιχειρεί να ισχυριστεί ότι είναι αυτή, τον επιλέγει ως αντίπαλο δήθεν, γιατί της είναι εύκολος, αφού της επιτρέπει να μιλάει για το “κακό” του παρελθόν και όχι για τη ζοφερή κατάσταση που αυτή δημιούργησε.
Όμως, η “Ιθάκη” ακριβώς γι΄ αυτό γράφτηκε, για να αποκαλύψει τα συστηματικά ψεύδη του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Τα επιχειρήματα και η επαναφορά της “αλήθειας” του Αλέξη τόσο για τους χειρισμούς της κυβέρνησης Σαμαρά, όσο και για την αποτίμηση του τι παρέλαβε και τι έγινε την περίοδο 2015-2019, που πριν ακόμη εκδοθεί το βιβλίο, αλλά και αμέσως μετά, εξαπολύθηκε μια πρωτοφανής καμπάνια “δολοφονίας προσώπου” και της επαναφοράς όλης της φαιάς προπαγάνδας της νεοδημοκρατικής μονταζιέρας, η οποία μετεξελίχθηκε στη μπουλντόζα των υποκλοπών και της συγκάλυψης.
Ο Τσίπρας και η υποστήριξή του Η “δολοφονία” απέτυχε, η ολική επαναφορά του Τσίπρα συνέβη στο “Παλλάς” και το μόνο ουσιαστικό όπλο, που έχει απομείνει στην κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη, είναι η συκοφαντία. Ότι δηλαδή, ο Αλέξης είναι υποχείριο των μεγάλων οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων, που τον χρηματοδοτούν αφειδώς. Πράγματι, είναι εμφανές πως κάποια μέσα τον στηρίζουν, ενώ ο ίδιος δεν κρύβει τις όποιες επαφές του με ισχυρούς παράγοντες της οικονομίας. Αλλά τι σημαίνει αυτό;
Πρώτον, σημαίνει ότι βλέποντας την απογοητευτική πολιτεία και την κατάρρευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι οικονομικοί παράγοντες κάνουν, ως είθισται, την δέουσα στροφή. Συνέβη άλλωστε και πέρσι εις τας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής, όταν οι δισεκατομμυριούχοι εγκατέλειψαν την Καμάλα Χάρις για τα μάτια του Τραμπ με καθυστερημένο τον κ. Ζούκενμπεργκ του facebook, ο οποίος για να γίνει πειστικός κατάργησε την υπηρεσία ελέγχου περιεχομένου της πλατφόρμας του. Δεύτερον, αυτό σημαίνει ότι ισχυροί δεν πάνε με τον χαμένο, αλλά με το γκανιάν. Άλλωστε, όπως κυκλοφορεί στους κύκλους τους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε γίνει πολύ ακριβή για τον τόπο, διότι γνωρίζουν πολύ καλά την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και δεν είναι ενθουσιασμένοι γι΄ αυτό. Τρίτον, γνωρίζουν ότι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, μετά από 15 χρόνια σαρωτικής πίεσης και φτωχοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος των μεσαίων στρωμάτων, είναι εθνικά επικίνδυνη. Γι΄ αυτό και θα στηρίξουν μια πολιτική, που θα αναστρέψει τη φθορά και την παρακμή της χώρας. Αυτό που θέλουν είναι ένα ευκρινές συνεκτικό σχέδιο εθνικής ανάταξης για να στηρίξουν τον “νέο πατριωτισμό”. Ο Τσίπρας δεν είναι υποχείριό τους, αλλά αναγνωρίζει το βάρος τους στην ελληνική οικονομία, γι΄ αυτό συνομιλεί μαζί τους, για να δει τις επιδιώξεις τους και τις αντοχές τους. Άλλωστε, ο Τσίπρας προανήγγειλε μια οριζόντια φορολογία του πλούτου, ιδιωτικού και εταιρικού.
Ο αστάθμητος παράγων Καρυστιανού και ο Σαμαράς Είναι σαφές πως στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας η λύση θα δοθεί από τα νέα κόμματα των Τσίπρα, Σαμαρά και Καρυστιανού, εάν και εφόσον υπάρξουν. Κι αυτό είναι φυσικό, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην ουσία είναι κόμματα διαμαρτυρίας, με εξαίρεση ίσως το ΠΑΣΟΚ, κι αυτό για ιστορικούς λόγους. Άλλωστε, μόνο και μόνο ότι στρατηγική του επιδίωξη είναι να διατηρηθεί στη δεύτερη θέση αποτελεί ένδειξη μιας ηττοπαθούς και πολιτικά αντιφατικής στρατηγικής, καθώς η διεκδίκηση της δεύτερης θέσης παραπέμπει στο ότι ο αντίπαλος δεν είναι η ΝΔ του Μητσοτάκη, αλλά ο επερχόμενος Τσίπρας.
Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που θα γίνει στο α΄ τρίμηνο του 2026, διαφαίνεται ότι θα ταλανίσει το κόμμα, το οποίο θα κληθεί να αποφασίσει για την δέσμευση να μην συνεργαστεί με τη ΝΔ σε καμία περίπτωση, ενώ ενδέχεται να τεθεί θέμα ηγεσίας και να διευρυνθούν τα ρήγματα στους κόλπους του.
Σε ότι αφορά το αναμενόμενο κόμμα Σαμαρά φαίνεται να έχει χάσει το timing και η προοπτική του είναι να απορροφήσει ψήφους από τα κόμματα της εναλλακτικής δεξιάς και από τους δυσαρεστημένους της ΝΔ, ώστε να συνεργαστεί με τη ΝΔ μετεκλογικά. Αυτό προϋποθέτει ότι η ΝΔ θα έχει άλλο αρχηγό κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν η ΝΔ είναι κάτω από 25% στον πρώτο γύρο. Αυτό σημαίνει ότι ο Σαμαράς θα μαζέψει τους ακροδεξιούς, για να συνεργαστεί με την ένοχη ΝΔ, που στήριξε την πολιτεία Μητσοτάκη για να διασωθεί η δεξιά παράταξη, κάτι που δεν ενθουσιάζει τον κόσμο που θέλει απαλλαγή.
Αν και είναι πολύ νωρίς για να προδικάσουμε οτιδήποτε, ένας δεύτερος εκλογικός γύρος φαίνεται ακόμα αναπόφευκτος, κι εκεί μπορεί να προκληθούν μεγάλες αλλαγές στους κομματικούς σχηματισμούς με διασπάσεις και μεταγραφές. Σε κάθε περίπτωση, το πιθανό “κόμμα Καρυστιανού” είναι ο μεγάλος μπαλαντέρ στο παίγνιο των εκλογών. Ο Νίκος Καραχάλιος με το “Κύμα” του υποστηρίζει ότι μαζί με την Καρυστιανού μπορεί να φτάσει το 20%.
Η διελκυστίνδα Καρυστιανού-Καραχάλιου για νέο κόμμα Μόνο που η Καρυστιανού μετά το φάουλ του Καραχάλιου δεν εμπιστεύεται κανένα παρά μόνο τον εαυτό της. Μοιάζει να είναι πεπεισμένη ότι το “βαθύ κράτος”, ένα σκιώδες δίκτυο εξουσίας που λειτουργεί πίσω από τις θεσμικές δομές, είναι που παρεμπόδισε την εξιχνίαση της τραγωδίας των Τεμπών και οργάνωσε τη συγκάλυψη. Συνεπώς, αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και αυτό μπορεί να την οδηγήσει στο εγχείρημα, αφού μέχρι πρότινος δεν έβλεπε κάτι καινούργιο.
Αν και η Καρυστιανού ενθαρρύνεται από τη δυναμική έως 30%, που της αποδίδουν οι δημοσκοπήσεις, η συγκρότηση κόμματος είναι δύσκολη και ακριβή υπόθεση. Βέβαια, υπάρχουν κι άλλα προβλήματα. Η κατάρτιση ψηφοδελτίων αμόλυντων πολιτών δεν θα αποφύγει τη συμμετοχή τυχοδιωκτικών και άλλων κακόβουλων στοιχείων. Όμως, το κύριο πρόβλημα είναι η άγνοια και η απειρία επί των πραγματικών καταστάσεων στην οικονομία, την άμυνα και την εξωτερική πολιτική σε μια χαοτική περίοδο, που απαιτεί δεξιότητες και εμπειρία που η ίδια δεν κατέχει.
Μπορεί η Καρυστιανού να αλλάξει το πολιτικό παιχνίδι; Σε κάθε περίπτωση η κα Καρυστιανού θα είναι ο αστάθμητος και ταυτόχρονα κρίσιμος παράγοντας των εκλογών, είτε κάνει κόμμα, είτε δεν κάνει και “δείξει” κάποια προτίμηση είτε προς τον Τσίπρα, είτε προς τον Σαμαρά. Από την άλλη, αν δει εγκαίρως ποιος από τους δύο έχει την πολιτική δυναμική να εκθρονίσει τον Μητσοτάκη, μπορεί να διαπραγματευτεί την στήριξή του, εξασφαλίζοντας παρουσία στο Κοινοβούλιο σε πρόσωπα εμπιστοσύνης της και το υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο Τσίπρας δεν επιδιώκει να είναι το δεύτερο κόμμα, αλλά το πρώτο. Κι αυτό θα του δώσει τη δυναμική της νίκης.
slpress.gr