Για δεύτερη σεζόν-μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 2026, κάθε Κυριακή στο θέατρο Αλκμήνη -συνεχίζεται η παράσταση Σκότωσα το νταή του απαρτχάιντ- Δημήτρης Τσαφέντας, σε κείμενο Γιώργου Δαμιανού και σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη με το Νίκο Ιωαννίδη, να ζωντανεύει τον Δημήτρη Τσαφέντα, τον άνθρωπο που δολοφόνησε τον αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ.
Ο μονόλογος είναι πρωταθλητισμός του είπε ο Κοραής Δαμάτης, ο σκηνοθέτης της παράστασης. Και ο Ιωαννίδης, που μικρός ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής, αργότερα ασχολήθηκε με τις πολεμικές τέχνες, σαν αθλητής και προπονητής, πειραματίστηκε με τη μέθοδο stage combat στο θέατρο, τον δικαίωσε.
Μόνος στη σκηνή, δίνει έναν αγώνα υποκριτικής, αλλά και έναν αγώνα ηρωισμού, πάθους και δικαίωσης.
Αθλητισμός και Τέχνη είναι οι δύο μεγάλες αγάπες σας. Ποια υπερέχει;
Και τα δύο μπήκαν στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία και με πολύ μικρή χρονική διαφορά. Ο αθλητισμός εμφανίστηκε όταν ήμουν 10 χρονών, ενώ το θέατρο ήρθε στη ζωή μου στα 13. Από τότε, μπορώ να πω ότι αυτά τα δύο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου.
Σε επαγγελματικό επίπεδο, για αρκετά χρόνια ήμουν αφοσιωμένος και στα δύο σχεδόν ισόχρονα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις ως ηθοποιός μου έχουν αφαιρέσει χρόνο από τον αθλητισμό. Παρόλα αυτά, πάντα φροντίζω, όποτε μπορώ, να βρίσκω χρόνο για να γυμνάζομαι και να προπονούμαι. Νομίζω ότι απλά είμαι αυτά τα δυο .
Έχετε πει πως το όνειρό σας ήταν να γίνετε ποδοσφαιριστής και βρισκόσαστε κοντά σε μια μεγάλη μεταγραφή;
Ναι, κάποια στιγμή υπήρξε η ευκαιρία και πέρασα ένα είδος δοκιμαστικού στην ΑΕΚ, αλλά για διάφορους λόγους… αυτό το όνειρο δεν ολοκληρώθηκε. Κάπου εκεί σταμάτησα το ποδόσφαιρο και συνέχισα να ασχολούμαι με την υποκριτική, μπαίνοντας στη δραματική σχολή. Παράλληλα, συνέχισα να είμαι ενεργός στα μαχητικά αθλήματα που είχα ξεκινήσει από πολύ μικρή ηλικία.
Αν είχατε συνεχίσει τη μπάλα πως θα ήταν σήμερα η ζωή σας;
«‘Κάνε με μάντη να σε κάνω πλούσιο’, λέει η παροιμία. Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και γεμάτη εκπλήξεις, που μπορώ να μιλήσω με σιγουριά μόνο για όσα έχω ζήσει… και ακόμα και γι αυτά, με λίγη δόση αβεβαιότητας!
Τελικά, το όνειρο του ποδοσφαιριστή έμεινε ένα απωθημένο;
Δεν έχω απωθημένα. Μάλλον η διαδρομή του ήταν να σταματήσει εκεί. Το ποδόσφαιρο παραμένει αγαπημένο σπορ, όπως και η αγάπη μου για την ΑΕΚ.
Στο kick boxing τι σας τράβηξε;
Όταν ξεκίνησα το kick boxing, ήταν σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα. Μόλις μπήκα σε μια σχολή και το είδα για πρώτη φορά, είπα αμέσως: «Αυτό μ’ αρέσει». Έχει πειθαρχία, ένταση, συγκέντρωση, μαχητικότητα και απαιτεί μεγάλη σωματική συμμετοχή και αντίληψη . Από αθλητικής άποψης, το θεωρώ ένα πολύ ολοκληρωμένο άθλημα.
Η καλύτερη άμυνα-και δε μιλάω μόνο για τα σπορ- λένε κάποιοι οτι είναι η επίθεση. Εσείς τι πιστεύετε;
Στη ζωή θα έλεγα ότι η λέξη-κλειδί είναι δράση. Να μην μένεις πίσω, να μην περιμένεις απλώς τα πράγματα να έρθουν. Να διεκδικείς, να προχωράς προς ό,τι θέλεις, να κυνηγάς τα όνειρά σου με τόλμη και αποφασιστικότητα.
Στη σκηνή- αλλά και στη ζωή- έχετε τη νοοτροπία του μαχητή;
Νομίζω ότι όλοι είμαστε, με κάποιο τρόπο, ήρωες και μαχητές της ζωής μας . Η επιβίωση κάθε μέρας είναι μια διαρκής μάχη από μόνη της.
Από μια ήττα τι κερδίζετε;
Εμπειρία. Δεν κερδίζονται έτσι κι αλλιώς όλες οι μάχες…
Ποια είναι τα «όπλα» σας;
Το «μότο» μου «Πάμε παρακάτω» ότι κι αν γίνει..
Έχετε απέναντί σας το Δημήτρη Τσαφέντα- τι θα θέλατε να τον ρωτήσετε;
Θα του έθετα τα ίδια ερωτήματα που θέτει και εκείνος στην παράστασή μας: «Μπορεί ένας άνθρωπος από μόνος του να φέρει την αλλαγή;» και «Αξίζει να θυσιαστείς για το καλό των άλλων;».
Έχετε πει πως θέλατε να γνωρίσετε τον άνθρωπο πίσω από την πράξη. Ποιους άλλους ανθρώπους θα θέλατε να γνωρίσετε πίσω από τις πράξεις τους;
Η λίστα είναι μεγάλη, αλλά σαν δείγμα θα έλεγα ότι από την πολιτική θα ήθελα να γνωρίσω τον Μαχάτμα Γκάντι και τον Νάσερ, και από τον αθλητισμό τον Μοχάμεντ Άλι.
Είναι αλήθεια πως ψάχνατε πολύ καιρό πριν μια ιστορία που να μιλά για κάποιον που στάθηκε απέναντι στο σύστημα και το χτύπησε. Είσαστε μάλιστα πολύ κοντά στο να γράψετε κάτι δικό σας με αυτό το θέμα;
Ναι, ήθελα μια ιστορία για κάποιον που τόλμησε να σταθεί απέναντι σε ένα πανίσχυρο σύστημα και έγινε αφορμή για την ανατροπή του, θυσιάζοντας τον εαυτό του για το κοινό καλό. Το «εμείς» και όχι το «εγώ», όπως λέει και ο Τσαφέντας στο έργο.
Τώρα αν γράφατε κάτι τι θα ήταν;
Δυστυχώς, η ιστορία – και κυρίως η αρνητική πλευρά της – επαναλαμβάνεται και πολλές φορές παίρνει ακόμη χειρότερη μορφή με τα χρόνια. Πάλι θα ήθελα να μιλήσω για τον άνθρωπο, για τις αξίες του, για τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια, την ισότητα. Και να μην ξεχνάμε όλοι – θα χρησιμοποιήσω ξανά μια φράση από το έργο – «Μονόδρομος η ζωή, τα πάντα μια φορά».
Τα τελευταία λόγια του Τσαφέντα στην απολογία του ήταν:
«Δεν είσαι ένοχος μόνο όταν διαπράττεις ένα έγκλημα, αλλά και όταν δεν κάνεις τίποτα για να το εμποδίσεις.»
Αν δεχθούμε ότι η σιωπή είναι συνενοχή έχουμε γεμίσει ένοχους δε νομίζετε;
Ναι, έχουμε όλοι μέσα μας κομμάτια ενοχής. Και το ξέρουμε. Παρ’ όλα αυτά, συχνά πείθουμε τον εαυτό μας πως δεν φταίμε εμείς – σαν να ξεχνάμε ότι και το ‘’ τίποτα ‘’ είναι πράξη.
Το «στοίχημα» σε έναν αγώνα, μια μάχη, οποιαδήποτε μάχη, είναι με τον εαυτό σας;
Απόλυτα. Το στοίχημα είναι να νιώσεις ότι έδωσες τον καλύτερη εκδοχή σου εκείνη τη στιγμή. Και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία.
Χρειάζεται ειδική «προπόνηση» ένας μονόλογος;
Ναι, χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση, καλή προετοιμασία και σιγουριά σε ό,τι κάνεις. Το σώμα πρέπει να υπακούει το μυαλό και το μυαλό το σώμα. Και τα δύο πρέπει να είναι σε ετοιμότητα, αλλά και σε πλήρη αρμονία.
Σε μια αντι-ηρωική εποχή πως νιώθετε που ερμηνεύετε έναν ήρωα;
Η αγωνία μου είναι να καταλάβω πώς νοιώθουν και τι σκέφτονται οι θεατές, όταν σε μια τέτοια αντι-ηρωική εποχή, συναντούν μέσα από την παράσταση κάποιον που δεν συμβιβάστηκε και αντέδρασε… κάποιον που στάθηκε σταθερά στις αρχές του και θεωρείται ήρωας γι αυτό. .
Υπάρχουν ακόμα ήρωες ή θα έπρεπε να τους επινοήσουμε;
Η ιστορία θα δείξει· πάντα έτσι γίνεται. Για κάτι μεγάλο χρειάζεται πορεία, δοκιμασίες και πολλές μάχες.
Τι άλλο κάνει αυτή την εποχή;
Η παράσταση Σκότωσα το νταή του απαρτχάιντ ολοκληρώνεται στις 18/1/2026.
Μετά θέλω να την ταξιδέψω σε όλη την Ελλάδα. Δεν θέλω να μείνει σε μια σταθερή βάση· επιθυμώ αυτή η δουλειά να συναντήσει και ανθρώπους πέρα από την Αθήνα
Μέχρι και τα μέσα Μαΐου έχω γυρίσματα για τη σειρά της ΕΡΤ, Ηλέκτρα, η οποία διανύει την τρίτη τηλεοπτική της σεζόν.
Παράλληλα, θα παίξω σε μια ακόμη υπέροχη παράσταση: «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν», στο θέατρο Εν Αθήναις, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά και με έναν θίασο 17 ηθοποιών.
Πρόκειται για ένα έργο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, που αποτυπώνει με έντονο τρόπο πώς η κοινωνία εξαντλεί και εκμεταλλεύεται ανθρώπους σε απόγνωση, αντιμετωπίζοντάς τους ως αναλώσιμους. Ένα έργο για τον αέναο αγώνα επιβίωσης σε έναν κόσμο όπου η ελπίδα και η αξιοπρέπεια συχνά καταρρακώνονται.
Ποια προσωπικότητα θα θέλατε να ερμηνεύσετε;
Θα με ενδιέφερε πολύ να ασχοληθώ με την ιστορία του Μαχάτμα Γκάντι. Πρόκειται για μια προσωπικότητα που σημάδεψε τον 20ό αιώνα με τη δύναμη της μη βίας και της ειρηνικής αντίστασης. Η πορεία του, οι αντιφάσεις του, ο εσωτερικός του αγώνας και ο βαθύς ανθρωπισμός του αποτελούν μια τεράστια πρόκληση για έναν ηθοποιό. Θα ήταν για μένα ένα ταξίδι τόσο ιστορικό όσο και υπαρξιακό, ένας ρόλος με απίστευτο βάθος και ευθύνη.
Με την πολιτική έχετε σχέση;
Ως δράση, προσπάθησα να στηρίξω την τοπική αυτοδιοίκηση του δήμου που ζω, αλλά σύντομα κατάλαβα πολλά και αποτραβήχτηκα διακριτικά. Ως πολίτης, όμως, παραμένω ενημερωμένος· παρακολουθώ σχεδόν τα πάντα και προσπαθώ να κατανοώ τις εξελίξεις.
Ποιος είναι ο χειρότερος ρατσισμός για εσάς;
Ο οικονομικός … Το χρήμα …
Ο ρατσισμός, ο φασισμός, η βία πώς μπορούν να πολεμηθούν;
Θα απαντήσω με μια φράση από το έργο
«Μόρφωση θέλει. Χωρίς μόρφωση, μηδέν.»
«Σκότωσα τον νταή του απαρτχάιντ – Δημήτρης Τσαφέντας»
Του Γιώργου Δαμιανού
2ος Χρόνος
Σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία: Κοραής Δαμάτης
Ερμηνεύει: Νίκος Ιωαννίδης
Φωτογραφία: Γιώργος Στριφτάρης
Κάθε Κυριακή
στις 18:00
Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ
στην αίθουσα Intermedia
Η αλήθεια πίσω από τον μύθο
Μια από τις πιο αμφισβητούμενες προσωπικότητες της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, ο άνθρωπος που το 1966 άλλαξε για πάντα την πορεία της Νότιας Αφρικής, δολοφονώντας τον Χέντρικ Φερβούντ, τον αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας, Έλληνας ομογενής, μιγάς, στάθηκε απέναντι σε μια κοινωνία που δεν τον αποδεχόταν, καταδικάστηκε και έμεινε 33 χρόνια σε φυλακή-ψυχιατρείο της Πραιτόρια. Πέθανε σε κελί απομόνωσης στις 10/10/1999.
Επαναστάτης με αίσθημα δικαιοσύνης ή στοιχειωμένος από την ίδια του την ύπαρξη;
Μπορεί ο άνθρωπος να παραδοθεί στη μοίρα του ή έχει την ικανότητα να την αλλάξει;
Μήπως η τρέλα είναι μια άλλη μορφή λογικής σε έναν κόσμο που χάνεται;
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει ο Νίκος Ιωαννίδης, σε κείμενο Γιώργου Δαμιανού και σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη.
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ακτής Ελεφαντοστού.
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό: 15 ευρώ
Φοιτητικό, Ανέργων, άνω των 65: 12 ευρώ
ΑμεΑ: 10 ευρώ
5 ευρώ Ατέλεια (κατόπιν επικοινωνίας με το ταμείου του θεάτρου)
Προπώληση: www.ticketservices.gr
https://www.ticketservices.gr/event/alkmini-skotosa-ton-ntai-tou-apartxaint/
Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8-12 | Κάτω Πετράλωνα
Τ: 210 3428650 | Ε: info@theatro.gr
Στάση Μετρό: Κεραμεικός
Τρόλεϋ: 21 Στάση ΚΑΜΠΑ
ΟΑΣΑ: 049, 815, 838, 914, Γ18 Στάση ΚΑΜΠΑ, 035 Στάση ΙΚΑ