Νικορέστης Χανιωτάκης: Για ένα χρόνο δεν πείραξα τα μαλλιά μου και τα γένια μου γιατί πίστευα ότι η ταινία για τον Καποδίστρια θα ολοκληρωθεί
Νάντια Ρηγάτου
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης, ο άνθρωπος που υπογράφει τις πιο πετυχημένες θεατρικές παραστάσεις κάθε σεζόν, καταφέρνει και συνδυάζει την υποκριτική με τη σκηνοθεσία με τρόπο τέτοιο που να εκφράζει απόλυτα το πολύπλευρο ταλέντο του.
Με αφορμή το ρόλο του στην ταινία “Ο Καποδίστριας” του Γιάννη Σμαραγδή που κάνει πρεμιέρα στις 25 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους, κάναμε μια όμορφη κουβέντα για αυτό το “ταξίδι” που είχε πολλές διακοπές αλλά τελικά έφτασε στον προορισμό του.
–Θέλω αρχικά να μου πεις για το δικό σου ρόλο στην ταινία “Ο Καποδίστριας”.
Υποδύομαι τον Νικόδημο. Είναι ο άνθρωπος που είναι κοντά στον Καποδίστρια από την παιδική του ηλικία μέχρι το θάνατό του. Τον συντροφεύει σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Είναι κοντά του στις κρίσιμες αποφάσεις, στα διλήμματα του. Είναι για αυτόν ένα στήριγμα. Ένας άνθρωπος που μπορεί να μοιραστεί ενδόμυχες σκέψεις και ανησυχίες. Ο Νικόδημος είναι το μόνο πρόσωπο στην ταινία το οποίο είναι προϊόν μυθοπλασίας. Προήλθε δηλαδή από τη φαντασία και την ανάγκη του Γιάννη Σμαραγδή να δημιουργηθεί ένας χαρακτήρας ο οποίος να αποτελεί το φύλακα άγγελο του Ιωάννη Καποδίστρια. Όταν μου έδωσε το σενάριο μου έκανε την τιμή να μου πει “ διάλεξε όποιο ρόλο θέλεις εκτός του Καποδίστρια” . Και εγώ φυσικά διάλεξα τον Νικόδημο γιατί με συγκίνησε πάρα πολύ ο ρόλος. Ο Γιάννης Σμαραγδής μου είπε μετά “αυτόν τον ρόλο ήθελα να κάνεις εξ αρχής”.
–Το γεγονός ότι δεν υπήρξε υπαρκτό πρόσωπο ο Νικόδημος σε δυσκόλεψε περισσότερο ή σου δημιούργησε μια ελευθερία;
Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα να έχω ένα μη υπαρκτό πρόσωπο ανάμεσα σε τόσα υπαρκτά και ιστορικά πρόσωπα. Για μένα η πρόκληση δεν ήταν να μελετήσω και να ερευνήσω έναν άνθρωπο που έχει ζήσει, όμως έπρεπε να ενταχθώ σε ένα σύνολο, σε μια ρεαλιστική βάση, να μπορέσω να μην είμαι εκτός κλίματος. Να βγάλω και τη θεϊκή υπόσταση που έχει ο ρόλος- γιατί με έναν τρόπο δεν έχει ηλικία, δεν φθείρεται, ταυτοχρόνως όμως, να έχει και συναισθήματα και να συμπάσχει με τον ήρωα, δηλαδή με τον Ιωάννη Καποδίστρια. Το να κάνεις ένα πρόσωπο που δεν είναι υπαρκτό μπορεί να σε οδηγήσει σε παγίδες και να τον κάνεις ψυχρό, να τον κάνεις έναν στεγνό χαρακτήρα. Σε μια σκηνή που γυρίσαμε σε μια εκκλησία έτυχε η πρώτη εικόνα που είδα να είναι του Νικόδημου, ενός Άγιου της Εκκλησίας και το πήρα ως σημάδι αυτό και μελέτησα τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Δηλαδή βρήκα εγώ ένα δικό μου υπαρκτό πρόσωπο και προσπάθησα να το αντιμετωπίσω έτσι με σεβασμό, ιερότητα αλλά και ταυτοχρόνως επειδή το σωματοποιούσα να έχει και ανθρώπινα χαρακτηριστικά και πάθη.
– Η ταινία μέχρι να βγει στον κινηματογράφο, πέρασε λίγο δύσκολα. Εσύ με τα γυρίσματα που χρειάστηκε να διακοπούν για μεγάλο διάστημα, πώς λειτούργησες;
Πράγματι ήταν ένα ταξίδι που πέρασε από διάφορα στάδια, αρκετά βέβαια γοητευτικό ταξίδι, ακόμα και με τις δυσκολίες του. Ξεκίνησε με πάρα πολύ μεγάλη θέρμη και διάθεση και όρεξη. Μετά μας κόπηκαν λίγο τα φτερά, όταν διεκόπη για έναν χρόνο περίπου η διαδικασία των γυρισμάτων. Όταν μετά ήρθε το νέο ότι συνεχίζουμε, ήταν για εμάς διπλή χαρά. Για να καταλάβεις, επειδή είχα αυτό που λέμε “ρακόρ” και πολύ αυστηρό ρακόρ, δηλαδή είχα μακριά μαλλιά και γένια και κράτησα και τα γένια μου και τα μαλλιά μου για έναν χρόνο χωρίς να τα πειράξω γιατί μέσα μου είχα την πίστη ότι αυτή η ταινία δεν έχει μπει στο ντουλάπι, ότι υπάρχει ακόμα η πιθανότητα να συνεχίσει και να που έγινε πραγματικότητα.
–Νικορέστη, πόσο εύκολο είναι για σένα όταν υπογράφεις τη σκηνοθεσία στις πιο πετυχημένες παραστάσεις να μπαίνεις στο ρόλο του ηθοποιού και να σε σκηνοθετεί κάποιος άλλος;
Παραμένω και θα παραμένω πάντα ηθοποιός. Ως ηθοποιός ξεκίνησα. Η υποκριτική είναι η μεγάλη μου αγάπη. Η σκηνοθεσία προέκυψε στην πορεία με τις επόμενες σπουδές μου. Έχοντας περάσει από το τιμόνι της σκηνοθεσίας ίσως γνωρίζω καλύτερα τις ανάγκες που έχει ένας σκηνοθέτης και σε επίπεδο συνεργασίας αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο πώς να συμπεριφερθώ, πώς να ακούω τις οδηγίες για να τις μετουσιώνω σε πράξη. Δεν έχω την ανάγκη να βγάλω τη δική μου σκηνοθετική άποψη, όταν σκηνοθετεί ο άλλος. Εγώ δεν θα πω τίποτα αν δεν με ρωτήσει κάποιος και σέβομαι πάρα πολύ το όραμα ενός σκηνοθέτη. Δεν μου αρέσει να σκηνοθετώ τον εαυτό μου. Βλέπετε στις παραστάσεις που κάνω δεν παίζω και πολλοί με ρωτάνε γιατί το κάνω αυτό. Το κάνω γιατί αν παίζω θέλω να με σκηνοθετεί άλλος. Λατρεύω να υπηρετώ το όραμα των σκηνοθετών ειδικά σκηνοθετών που θαυμάζω και εκτιμώ όπως είναι ο Γιάννης Σμαραγδής που με εμπιστεύτηκε και δόθηκα σε αυτό άνευ όρων.
– Έχεις αγωνία αν θα πάει καλά η ταινία;
Ναι, δεν θα πω ψέματα. Εγώ συνηθίζω να λέω ότι μια συνεργασία είναι επιτυχημένη ή όχι, όταν τελειώνουν τα γυρίσματα. Δηλαδή αν τα γυρίσματα έχουν πάει καλά ή οι πρόβες έχουν πάει καλά, είναι ήδη πετυχημένο κάτι. Από εκεί και πέρα έρχεται το εμπορικό κομμάτι που σαφώς και θέλω να πάει πάρα πολύ καλά γιατί το αξίζει. Είναι ένα μεγάλο όραμα για έναν σπουδαίο Έλληνα, χάρη στον οποίο υπάρχουμε ως ελληνικό κράτος. Οπότε το να το αγκαλιάσει ο κόσμος, να γνωρίσει αυτή την προσωπικότητα και ειδικά οι νέοι άνθρωποι, για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό και φυσικά έχω την αγωνία να πάει πάρα πολύ καλά για να μπορέσουν στο μέλλον να γίνουν και άλλα αντίστοιχα δημιουργήματα.