Τρεις ημέρες πριν τα Χριστούγεννα ο Κρις Ρία, ένας από τους πιο εμβληματικούς τραγουδοποιούς και κιθαρίστες, εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε ηλικία 74 ετών. Τον γνωρίσαμε από τη μουσική του. Τον αγαπήσαμε και για τη λατρεία που είχε για την αυτοκίνηση.
Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια, ως γνωστόν. Μια τέτοια περίπτωση έμελλε και στον Κρις Ρία. Ημέρες που είναι, ο διάσημος τραγουδοποιός έχει την τιμητική του…
Όπου και εάν βρεθείς, πιθανόν θα ακούσεις ένα από τα τραγούδια του, το «Driving home for Christmas». Με αυτό έμαθαν την ύπαρξή του οι περισσότεροι τα τελευταία περίπου 30 χρόνια που άρχισε να εκπέμπεται συχνότερα από ραδιοφωνικούς σταθμούς και μουσικές πλατφόρμες την περίοδο των Αγίων Ημερών, με αυτό τον γνώρισαν -και μάλλον θα συνεχίζουν να τον γνωρίζουν- οι νεότεροι.
Κι όμως, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι το συγκεκριμένο τραγούδι του δεν το είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση και για μια οκταετία απέφευγε να το συμπεριλάβει στη δισκογραφία του! Έγραψε τους στίχους του το 1978 και -τελικά- το ενέταξε στη δεύτερη πλευρά (flip side) του δίσκου single «Hello friend» που κυκλοφόρησε το 1986.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1988, το «Driving home for Christmas» συμπεριελήφθη στη νεότερη εκδοχή του (αυτή που γνωρίζουμε και ακούγεται συνήθως), στο άλμπουμ του «New Light Through Old Windows».
Ας είναι. Αν είναι να μάθουν γι’ αυτόν οι νεότεροι, ας το πράξουν έστω και μέσω του συγκεκριμένου τραγουδιού. Για να κάνουν την αρχή και να εμβαθύνουν στη μουσική παρακαταθήκη του.
Παράδοξο. Ο Ρία, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο στις 22 Δεκεμβρίου (2025), λίγες ώρες πριν την ημέρα των Χριστουγέννων για την οποία έγραψε το τραγούδι. Από την ημέρα του χρόνου χάρη στην οποία (νομοτελειακά;) πήρε το όνομά του.
Η εκδημία του δεν σημαίνει μόνο απώλεια για τον χώρο της ροκ και της rhythm and blues μουσικής την οποία αγάπησε και υπηρέτησε με τον μοναδικό τρόπο του.
Σημαίνει και κάτι ακόμη που αφορά στην «κοινότητά» μας: Την απώλεια ενός φανατικού θιασώτη και φίλου της Αυτοκίνησης και των αγώνων αυτοκινήτου.
Ο Κρις Ρία γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1951 στο Μίντλεσμπρο (βορειοανατολική Μ. Βρετανία). Ο πατέρας του, ο Καμίλο Ρία, ήταν Ιταλός και η μητέρα του Ιρλανδή.
Από τον πατέρα του κληρονόμησε το πάθος για τα αυτοκίνητα, το motorsport και -φυσικά- τη Ferrari.
Ο ίδιος είχε πει ότι όντας σε τρυφερή ηλικία είχε εντυπωθεί στο μυαλό του η εικόνα τού Βόλφγκανγκ φον Τριπς, του Γερμανού ευγενή ο οποίος οδήγησε για τη Ferrari στη Formula 1 στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και σκοτώθηκε το 1961 στο Grand Prix της Μonza, πίσω από το τιμόνι της εμβληματικής Ferrari 156 (αυτή με το ψευδώνυμο «Scualo», «καρχαρίας»).
Το παράδειγμα του πατέρα του και η προσωπικότητα του φον Τριπς θα τον επηρεάσουν και θα γίνει ένθερμος φίλος της Αυτοκίνησης καθώς μεγάλωνε.
Δεκαετίες αργότερα, το 1996, ο Κρις Ρία θα γίνει σεναριογράφος και παραγωγός της κινηματογραφικής ταινίας «La Passione», η οποία είναι αυτοβιογραφική.
Σε αυτή έγραψε και τα τραγούδια και τη μουσική τα οποία είναι απόσταγμα της αυτοκινητικής κουλτούρας του και των βιωμάτων του. Μάλιστα, για τις ανάγκες της ταινίας δημιούργησε από μια ρεπλίκα της 156 και της 250 TRI/61 (με την οποία η ιταλική ομάδα έλαβε μέρος στις «24 Ώρες του Le Mans» το 1961).
Η ενασχόλησή του με τη μουσική και το γεγονός ότι διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο τού έδωσε την οικονομική ευχέρεια να αποκτήσει μια μεγάλη συλλογή σπάνιων και ξεχωριστών οχημάτων, με τις Ferrari να είναι η κύρια προτίμησή του.
Όμως, δεν παρέλειψε να έχει στην κατοχή του και κλασικά οχήματα της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, όπως Caterham, Lotus, Mini, Morris, Rover, όπως και όσα άλλα ήθελε. Μάλιστα, με κάποια από αυτά συμμετείχε και σε αγώνες αυτοκινήτου ως «Gentleman racer».
Η ενασχόλησή του με τον κορυφαίο θεσμό του motorsport, τη Formula 1, θα είναι συνεχής. Το πάθος του γι’ αυτή και τους πιλότους της τον έκαναν να είναι κοντά στα Grand Prix, αλλά και να αναπτύξει φιλίες με ιδιοκτήτες ομάδων, παράγοντες και οδηγούς.
Μεταξύ αυτών ήταν και ο Αΐρτον Σένα, ο θάνατος του οποίου την Πρωτομαγιά του 1994 θα τον συγκλονίσει και θα τον ωθήσει να γράψει το τραγούδι «Saudade» για να τιμήσει τη μνήμη του.
Η φιλία του με τον Έντι Τζόρταν, τον ιδρυτή και ιδιοκτήτη της Jordan Grand Prix, του επέτρεψε να κάνει κάτι που είναι αδιανόητο στις ημέρες μας στη Formula 1.
Ο Κρις Ρία θα αποτελέσει μέλος των μηχανικών του Έντι Ιρβάιν, του ενός εκ των δύο πιλότων της ομάδας, στο Grand Rix του Μονακό του 1995. Δεν ήταν απλώς παρευρισκόμενος VIP στο γκαράζ της, συμμετείχε ενεργά σε όλη τη διαδικασία του αγώνα!
Συγκεκριμένα, ήταν υπεύθυνος για να χειρίζεται την ηλεκτρική κουβέρτα και να διατηρεί τη σωστή θερμοκρασία στο πίσω δεξί ελαστικό τού μονοθεσίου του Ιρβάιν και συμμετείχε κανονικά στις δοκιμές εξάσκησης που έκανε όλη η ομάδα πριν το συγκεκριμένο Grand Prix, αλλά και κατά τη διάρκειά του.
Ο Ρία θα πει σχετικά: «Είχα πλήρη εξάρτηση. (Ο Έντι Τζόρταν) Με όρισε υπεύθυνο για να διατηρώ θερμό το πίσω δεξί ελαστικό στο μονοθέσιο του Έντι Ιρβάιν».
Για την ιστορία, σε εκείνο το Grand Prix του Μονακό, ο Ιρβάιν θα τερματίσει ένατος και ο Ρούμπενς Μπαρικέλο, ο τότε έτερος πιλότος της Jordan, ενδέκατος.
Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, το συναίσθημα κυριεύει την πραγματικότητα και ο θανών εξιδανικεύεται. Για τον πολύ κόσμο, αυτή η κατάσταση διαρκεί λίγο, ίσως για κάποιες ημέρες μετά το γεγονός.
Ο Κρις Ρία πέρασε στο «Πάνθεον» της μουσικής ιστορίας έχοντας επιτύχει πολλά από τα όνειρά του και έχοντας ζήσει ξεχωριστές στιγμές.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
Πώς θα λέγεται η πρώτη ηλεκτρική Bentley;
Γιατί η Ferrari 288 GTO κοστίζει περισσότερο από την F40;
F1: Παραβίαση κανονισμών στις νέες PU;