Η επιστροφή της στον ΣΚΑΪ, η συνεργασία με τον Γιώργο Παπαδάκη, ο Άρης Πορτοσάλτε, οι δύσκολες συνεργασίες… Η κατάψυξη ωαρίων
Η Μαρία Αναστασοπούλου μετρά πλέον πολλά χιλιόμετρα στην τηλεόραση ως παρουσιάστρια πρώτης γραμμής. Πίσω από το χαμόγελό της υπάρχει ένας διαρκής επαγγελματικός δυναμισμός που την χαρακτηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Την συνάντησα το πιο βροχερό και δύσκολο απόγευμα της εβδομάδας, με τη διάθεσή της να στέκεται κόντρα στον καιρό
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η διαδρομή της στην τηλεόραση, οι επαγγελματικές προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και οι προσωπικές στιγμές που τη διαμόρφωσαν. Από τα πρώτα της χρόνια στον ΣΚΑΪ μέχρι τη μεγάλη μεταγραφή στον ΑΝΤ1 και τη συνεργασία της με τον Γιώργο Παπαδάκη. Ο Άρης Πορτοσάλτε και η σάτιρα των Ράδιο Αρβύλα. Η Μαρία Αναστασοπούλου αποκαλύπτει όσα κρύβονται πίσω από τις κάμερες: τις δυσκολίες, τα στερεότυπα, τις διαφωνίες αλλά και τα μαθήματα που πήρε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παράλληλα, μιλά για πρώτη φορά για την απόφαση να προχωρήσει σε κατάψυξη ωαρίων, μοιράζεται άγνωστες προσωπικές εμπειρίες και ανοίγει ένα κομμάτι της ζωής της που σπάνια θίγει δημόσια. Μια συζήτηση άμεση, ανθρώπινη και με πολλές αλήθειες.
Η Μαρία Αναστασοπούλου μοιράζεται… The Full Story της ζωής της στο zappit…
Επειδή μπήκα στα πολύ βαθιά σε ότι αφορά το κομμάτι της παρουσίασης και ήμουν και αρκετά μικρή σε ηλικία, ίσως μου έβγαινε από μέσα μου η ανάγκη να βγάλω ένα πρόσωπο λίγο πιο αυστηρό, πιο σκληρό, για να πείσω τους άλλους ότι αυτό που λέω είναι έγκυρο και σοβαρό. Στην πορεία νομίζω ότι είμαι πολύ πιο χαλαρή πια. Γιατί ξέρεις, τώρα πατάς στα πόδια σου καλύτερα, δεν έχεις ανάγκη να ενεργοποιείς τέτοια μοντέλα.
Ο ΣΚΑΪ μου δίνει μεγάλη αίσθηση ασφάλειας, γιατί είμαι εκεί από τα 19 μου χρόνια. Σου θυμίζω. Οπότε είναι ένα πάρα πολύ οικείο περιβάλλον για μένα.
«Όταν πήγα στον ΑΝΤ1, ακόμη και το κτίριο, στην αρχή το ένιωθα ξένο»
Έλεγα, “Συγγνώμη τώρα, εγώ ήρθα στη δουλειά μου». Αυτό μου πήρε δύο μήνες να το συνηθίσω.
Από τον ΣΚΑΪ είχα φύγει γιατί είχε προκύψει η πρόταση από τον ΑΝΤ1, την οποία από την αρχή με το που μου έγινε άρχισα να τη σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων και τις δυσκολίες που έχει αυτό το βήμα.
«Ποτέ δεν υπήρξε η δέσμευση, συμφωνία με τον ΑΝΤ1 ότι θα είμαι η διάδοχος του Γιώργου Παπαδάκη»
Αισθάνθηκα πολλές φορές ότι λέγονται πράγματα τα οποία δεν είχαν όντως καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όχι, δεν ήταν αυτή η συμφωνία λοιπόν. Πήγα στον ΑΝΤ1 για να κάνουμε εκπομπή πλάι στο Γιώργο Παπαδάκη.
Εγώ ήμουν μία μεταγραφή. Έφυγα από ένα κανάλι για να πάω στον Γιώργο, έχοντας μία πολύ μικρότερη διαδρομή προφανώς από τον Γιώργο κάποιων ετών. Ό,τι και να έχεις συμφωνήσει στα στα λόγια ή στα χαρτιά, η πράξη είναι εντελώς διαφορετική.
Ήταν το πιο δύσκολο πράγμα να μπορέσεις να βρεις το χώρο σου μέσα σε μία ιστορική εκπομπή όπως είναι το Καλημέρα Ελλάδα και μόνο που είχες το το brand από πάνω σου «Καλημέρα Ελλάδα», ήταν βαρύ πράγμα. Πόσο μάλλον να έχεις το Γιώργο Παπαδάκη δίπλα σου. Οπότε θέλω να σου πω ότι αισθάνομαι και μία -επειδή δεν μου λέω πολλές φορές- υπερηφάνεια που μπόρεσα να βρω το χώρο μου και σε αυτή τη συνθήκη.
Ήταν πολύ απαιτητικό. Δηλαδή νομίζω ότι μετά από αυτό, ό,τι και να μου έρθει ως συνεργασία και ως συνθήκη, ε, κάπως θα τον βρω τον τρόπο. Να ακολουθήσεις τον ρυθμό και να μπορέσεις να μην λαχανιάζεις, το λέω σχηματικά, ακολουθώντας τον Γιώργο Παπαδάκη, ήταν πολύ δύσκολο.
«Με εκπαίδευσε πολύ η συνθήκη του Καλημέρα Ελλάδα στο να δω και εγώ τα όριά μου, τις αντοχές μου»
Όταν κάνεις μια εκπομπή κάθε μέρα τέσσερις ώρες, αλίμονο αν δεν διαφωνήσεις ή αλίμονο αν δεν φανεί ότι τα παίρνεις στο κρανίο. Προφανώς και έχει συμβεί αυτό. Το σημαντικό όμως είναι και αυτό που δεν βλέπει ο κόσμος που μας παρακολουθούσε, είναι ότι μόλις τελείωνε αυτό, στο διάλειμμα, πηγαίναμε παρακάτω.
Me έλκουν νομίζω οι περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι είναι πάρα πολύ ευθείς στις απόψεις τους, πολύ γωνιακοί. Με τον Άρη Πορτοσάλτε υπήρχε ένα στοιχείο που μπορεί κάποιος κόσμος να μην το ξέρει. Ότι εγώ με τον Άρη ξεκίνησα σε αυτή τη δουλειά, δουλεύοντας για την εκπομπή του στο ραδιόφωνο. Δουλεύαμε πάρα πολλά χρόνια μαζί. Δεν είναι δηλαδή ότι με πήρε ένα κανάλι και μου είπε ο Άρης Πορτοσάλτε θα είναι σε αυτή την εκπομπή και θέλουμε να την κάνετε μαζί. Οπότε δεν τη σκέφτηκα πάρα πολύ την πρόταση αυτή. Νομίζω ότι χρειάστηκαν δυο μερούλες και είπα το ναι.
Όσοι παρακολουθούν τον Άρη Πορτοσάλτε θέλουν να ακούσουν την άποψή του, για να διαφωνήσουν ή για να συμφωνήσουν, για να διαφωνήσουν πολύ ή για να συμφωνήσουν πολύ και από την άλλη και εγώ είμαι ένας άνθρωπος που νομίζω ότι λέω τη γνώμη μου. Οπότε αυτό το ότι έχεις δύο αντίθετες περιπτώσεις και τηλεοπτικές περσόνες να αντιπαρατίθεται για τα θέματα επικαιρότητας, μας έχει βγει σε καλό.
«Κάποιοι άνθρωποι γελάνε με τα βίντεο των Ράδιο Αρβύλα, εμένα κάποια μου φαίνονται άδικα, τσουβάλιασμα κανονικό»
Από ό,τι είδα, έχω μπει και εγώ στα βίντεο των Ράδιο Αρβύλα, οπότε μη ρωτάς μόνο για τον Άρη. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι για να το κάνουν αυτό τα παιδιά από απ’ το Ράδιο Αρβύλα, κάποιοι άνθρωποι γελάνε. Εγώ θέλω να σου πω ότι κάποια μου φαίνονται αρκετά άδικα. Εγώ θα μιλήσω για μένα. Δεν θα μιλήσω για τον Άρη. Γιατί νομίζω ότι είναι τσουβάλιασμα κανονικό. Δηλαδή αισθάνομαι ότι επειδή ένας άνθρωπος κάνει εκπομπή με τον Άρη Πορτοσάλτε, έλα, βάλε τον κι αυτόν τώρα μες στο σάκο και μια χαρά. Αλλά δεν με ενοχλεί.
Μία εκπομπή συνεντεύξεων είναι μία εκπομπή που θα μου άρεσε πάρα πολύ να μου συμβεί και να την κάνω. Επίσης, κάτι πιο χαλαρό για να βγει και μία άλλη πλευρά μου, που ενδεχομένως όπως μου είπες και στην αρχή, μπορεί να μην έχει φανεί, και αυτό ίσως να το άκουγα θετικά.
Ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που κάνω τώρα, αλλά δεν θεώρησα ότι δεν μου ταίριαζε καθόλου αυτό το project.
Έχω κάνει δύσκολες συνεργασίες.
«Ήταν δύσκολο να αποδεχθεί ένας άνθρωπος που είναι πολύ περισσότερα χρόνια στο χώρο, ότι μία κοπέλα 30 και κάτι μπορεί να λέει και κάτι σωστό»
Μπορεί ρε παιδί μου, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και λέει κάτι σωστό. Ναι, αυτό το έχω αντιμετωπίσει. Ήταν δύσκολο στο χειρισμό της συνεργασίας εν συνόλω. Δηλαδή, όταν λες κάτι το οποίο είναι προφανώς λογικό και οι άνθρωποι απέναντί σου μπορεί να λένε ότι όχι, γιατί εμείς ξέρουμε καλύτερα. Από ένα σημείο και μετά λες, εντάξει, ΟΚ. Εδώ τώρα δεν θα μπορέσω να συνεννοηθώ και θα κάνω το καλύτερο δυνατό στον αέρα. Συνήθως αντιδρώ ψύχραιμα. Μέσα μου βράζω βέβαια.
Πρόσφατα, στον αέρα, ένα πολιτικό πρόσωπο μου είπε «Δεν δέχομαι ερωτήσεις από σας». Πήγα να διατυπώσω ένα ερώτημα και μου είπε δεν δέχομαι ερωτήσεις από σας. Δεν με ενόχλησε το επί προσωπικού, μπορεί ο άνθρωπος να έχει ξυπνήσει στραβά, να μη γούσταρε εκείνη την ώρα να βγει στην τηλεόραση και να βγήκε για να απαντήσει σε ένα θέμα. Με ενοχλεί όμως αυτή η αντίληψη. Ότι επειδή έχω μία θέση συγκεκριμένη, είμαι υπουργός, είμαι πολιτικός, είμαι ο Πάπας, μπορώ να συμπεριφέρομαι έτσι και μάλιστα δημόσια.
Είναι πολύ ανθρώπινο και ειλικρινές αυτό που σου λέω. Αισθάνομαι άβολα γιατί δυσκολεύομαι ακόμη να αντιληφθώ, παρότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια που είμαι πια σε αυτή τη δουλειά, γιατί μπορεί να ενδιαφέρει κάποιον τι κάνει το Μαράκι. Κατάλαβες; Από τότε που ξεκίνησα και άρχισαν να μου τίθενται αυτές οι ερωτήσεις, μου φαινόταν αστείο. Αν αισθανθώ ότι θέλω να πω κάτι, προφανώς και θα το πω. Δεν έχω τέτοια ζητήματα.
Είμαι από εκείνους τους πολύ ρομαντικούς που πιστεύουν ότι αν αυτό θελήσεις να το κάνεις στη ζωή σου ή να φτιάξεις τη ζωή σου με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ό,τι δουλειά και να κάνεις, δεν σε σταματά ο Θεός ο ίδιος. Η δημιουργία οικογένειας, μάλλον, στη δική μου περίπτωση, δεν είναι κάτι που με έχει απασχολήσει, γιατί θέλω αν συμβεί να προκύψει. Δηλαδή, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να προβληματιστώ για αυτό. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα σου πει, πρέπει μέχρι τα 39 να έχει γίνει αυτό. Μετά πρέπει να έχει γίνει το άλλο.
Ένα πράγμα που έκανα και ήθελα να το επικοινωνήσω και είναι μία ευκαιρία εδώ η συζήτησή μας, είναι το ότι έκανα κατάψυξη ωαρίων, πρόσφατα και δεν το έχω ξαναπεί. Οπότε, μου αρέσει από το περιβάλλον μου ή γενικώς όπου το επικοινώνησα, μου άρεσε πάρα πολύ η επικοινωνία με άλλες γυναίκες που σου ζητούν πληροφορίες, ερωτούν πώς ήταν, η διαδικασία και τις δίνω όλες τις πληροφορίες και τη δική μου εμπειρία με τρομερή αγάπη. Δηλαδή θα ‘θελα και εμένα κάποιος να έχει έρθει και να είναι έτσι ανοιχτός στο να κάνουμε αυτή τη συζήτηση πριν το κάνω.
Θεωρώ η διαδικασία αυτή της κατάψυξης, τώρα το έκανα, οπότε μπορώ να σου το πω με σιγουριά, είναι μία διαδικασία που μπορεί να σου δώσει δυνατότητες που αν δεν την κάνεις, δεν έχεις. Οπότε απλά εμένα ο γυναικολόγος μου μου είπε, “Ε, ψήνεσαι να το κάνουμε;” Έτσι ήταν η συζήτηση. Λέω, “Ναι, γιατί να μην το κάνουμε;” Και το κάναμε μέσα στον επόμενο μήνα.
«Βγήκα έξω στο δρόμο, είχα οινόπνευμα, βαμβάκι και έκανα την ένεση μόνη μου»
Βίωσα πάρα πολύ ωραία αυτή τη διαδικασία, θέλω να σου πω. Ε, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες φυσικά. Εγώ ήμουν αρκετά τυχερή και πήγε αρκετά καλά. Είχε και κάποιες στιγμές οι οποίες ήτανε ζόρικες. Μπορώ να σου πω μία, γιατί φαντάζομαι κι άλλες γυναίκες που μας βλέπουν τώρα ίσως να τους έχει συμβεί.
Οι ενέσεις αυτές που κάνουμε για την κατάψυξη ωαρίων είναι ενέσεις που γίνονται συγκεκριμένη ώρα κάθε μέρα για περίπου 10 μέρες. Εμένα η ώρα μου ήταν 6 το απόγευμα. Η τελευταία ένεση λοιπόν που έπρεπε να γίνει πριν τη διαδικασία της ωοληψίας ήταν μέρα Κυριακή. Κλειστά τα φαρμακεία. Εγώ γενικώς, επειδή είμαι και λίγο φοβική με αυτά, δεν μπορούσα να τις κάνω μόνη μου τις ενέσεις, ενώ οι περισσότερες γυναίκες τις κάνουν. Οπότε πήγαινα στο φαρμακείο. Έπρεπε Κυριακή να βρω ένα εφημερεύον. Δεν ήταν το φαρμακείο της γειτονιάς, που μου έκανε όλες τις υπόλοιπες. Πηγαίνω λοιπόν 6:10 με την ένεσή μου, η οποία είναι μέσα σε παγοκύστες, σε ένα φαρμακείο. Μπαίνω μέσα, λέω, “Γεια σας. Αύριο θα κάνω ωοληψία. Θα ήθελα σας παρακαλώ να μου κάνετε την τελευταία ένεση”. Και μου είπε όχι. “Δεν σου την κάνω”. Ξέρεις τι έκανα εκεί; Βγήκα έξω στο δρόμο, είχα οινόπνευμα, βαμβάκι και έκανα την ένεση μόνη μου. Για πρώτη φορά. Είπα τώρα πρέπει να την κάνεις. Είμαι πολύ περήφανη για αυτό.
Είναι πολύ προσωπική διαδικασία και πολύ ιδιαίτερη. Την κάνει μία γυναίκα μία φορά στη ζωή της. Ήμουν εγώ με την ένεση και έπρεπε να αποφασίσω τι κάνουμε τώρα. Δεν προλάβαινα να πάω να βρω άλλο φαρμακείο ή τέλος πάντων ο χρόνος ήταν περιορισμένος και είπα κάνε το. Αν ξεπεράσουμε λιγάκι πράγματα που έχουμε στο μυαλουδάκι μας και φοβίες, πολλές φορές η ζωή μας αναγκάζει να το κάνουμε. Ε, εγώ αναγκάστηκα, πήγαν όλα καλά και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.
Στα πολύ σοβαρά, οι φίλοι μου λένε ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να βρει τη λύση που πρέπει να βρεθεί η λύση άμεσα. Είναι κάτι χαζά όμως στην καθημερινότητα που μπορεί να με κάνουν να πνιγώ σε μια κουταλιά νερό. Όπως για παράδειγμα, είχα θέμα με το ρεύμα στο σπίτι πριν από λίγες μέρες. Δεν είχα ρεύμα στο σπίτι. Με έπιασε πανικός. Πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο, τον μπαμπά μου, τους φίλους μου, τι θα κάνω; Δεν πήρα ας πούμε τον διαχειριστή να δούμε τι κάνουμε. Ε, πήρα πρώτα όλους τους δικούς μου να μοιράσω τον πανικό μου και μετά να βρούμε τη λύση.
Ε, κάποιο σύντροφο ίσως δεν τον πήρες τηλέφωνο για το ρεύμα;
Και να τον είχα πάρει, δεν θα στο έλεγα. Είπαμε μαμά, μπαμπάς φίλοι.
«Υπάρχει μία εκπομπή την οποία έχω ζηλέψει και θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να την κάνω»
Δεν θα σου πω ποια είναι αυτή, για συγκεκριμένους λόγους. Μακάρι να τα φέρει η ζωή έτσι και να την κάνουμε.