Η αλλαγή μόνο δύο ελαστικών σε ένα τετρακίνητο μπορεί να φαίνεται οικονομική λύση, αλλά κρύβει κινδύνους για τη μετάδοση και την ασφάλεια.
Η αλλαγή ελαστικών αποτελεί πάντοτε έξοδο, αλλά στα 4×4 η ανάγκη να αλλάζουν και οι τέσσερις τροχοί ταυτόχρονα δεν είναι τακτική των βουλκανιζατέρ για μεγαλύτερο κέρδος.
Ο λόγος είναι καθαρά τεχνικός: στα αυτοκίνητα με τετρακίνηση, η μετάδοση κατανέμει τη ροπή μεταξύ των δύο αξόνων και συχνά σε κάθε τροχό ανάλογα με την πρόσφυση. Για να λειτουργήσει σωστά, πρέπει όλοι οι τροχοί να έχουν ακριβώς την ίδια διάμετρο.
Μικρές διαφορές, ακόμα και μερικά χιλιοστά στο πέλμα του ελαστικού μπορούν να δημιουργήσουν σημαντική διαφορά ανά περιστροφή. Με χιλιάδες περιστροφές, αυτή η ανισορροπία καταπονεί το σύστημα, οδηγώντας σε υπερθέρμανση, πρόωρη φθορά και σοβαρές βλάβες που μπορούν να κοστίσουν χιλιάδες ευρώ.
Το κρίσιμο στοιχείο εδώ είναι το διαφορικό, που επιτρέπει στους τροχούς του ίδιου άξονα να κινούνται με διαφορετική ταχύτητα στις στροφές. Όταν οι τροχοί έχουν ανόμοιο μέγεθος, το διαφορικό αναγκάζεται να αντισταθμίζει συνεχώς, με αποτέλεσμα μηχανικές καταπονήσεις και μειωμένη διάρκεια ζωής.
Οι κατασκευαστές έχουν θέσει αυστηρά όρια. Η Subaru, για παράδειγμα, απαιτεί η διαφορά διαμέτρου να μην ξεπερνά το 1,5 χιλιοστό, η Audi τα 3 χιλιοστά, ενώ Porsche και Nissan δέχονται έως 30% διαφορά φθοράς ανά άξονα.
Η κοινή συνισταμένη, πάντως, λέει πως οι τέσσερις τροχοί πρέπει να περιστρέφονται συγχρονισμένα, αλλιώς η μετάδοση υποφέρει.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
Πώς θα εντοπίζουν οι πεζοί ακουστικά τα διερχόμενα ηλεκτρικά
Ηλεκτρικό NIO EC6 κόπηκε στη μέση, τι έπαθαν οι επιβάτες; (+video)
Η νέα μόδα με αυτοκίνητα που έγιναν… αμφίβια