Μια μοναδική ευκαιρία να δουν στα Χανιά έργα του καταξιωμένου ζωγράφου Αλέκου Φασιανού να συνομιλούν με γλυπτά του Χανιώτη εικαστικού και κομμωτή διασημοτήτων, Κάρολου Καμπελόπουλου, θα έχουν την ευκαιρία οι Χανιώτες αυτό το Σάββατο στο Μουσείο “Μοναστήρι του Καρόλου” και για τους επόμενους έξι μήνες.
Τα εγκαίνια της έκθεσης “Αλέκος Φασιανός – Κάρολος Καμπελόπουλος: Μια γνωριμία στο Παρίσι” θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 29 Νοεμβρίου, στις 12μμ (κλειστά εγκαίνια), ενώ για το κοινό η έκθεση θα ανοίξει την ίδια μέρα, στις 6μμ.
Την καλλιτεχνική αυτή συνάντηση διοργανώνουν το Ίδρυμα Κάρολος Καμπελόπουλος, το Μουσείο “Μοναστήρι του Καρόλου”, σε συνεργασία με το Μουσείο Αλέκος Φασιανός.
Η πρωτοβουλία ανήκει στην Στέλλα Κουτσουπάκη, Διευθύντρια του Μουσείου “Μοναστήρι του Καρόλου” και η διοργάνωση αποτελεί μια συνεργασία με τον Ελληνο-Γαλλικό Σύλλογο Χανίων, έχοντας την αμέριστη στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης, Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Κρήτης και του Δήμου Χανίων, ενώ τελεί υπό την αιγίδα της Γαλλικής Πρεσβείας.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τιμήσει με την παρουσία της η Laurence Auer, Πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα ενώ το παρών θα δώσει και η σύζυγος του Φασιανού, Μαρίζα.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Μυρτώ Κοντομιτάκη, Μουσειολόγος, Ιστορικός Τέχνης.
Πώς προέκυψε αυτός ο εικαστικός διάλογος Φασιανιού – Καμπελόπουλου
Όπως ανέφερε στο ZARPA RADIO 89,6 και στην Ελένη Φουντουλάκη, η Στέλλα Κουτσουπάκη, Διευθύντρια του Μουσείου “Μοναστήρι του Καρόλου”:
” Όταν κάναμε την καταγραφή των έργων του Μοναστηριού του Καρόλου Καμπελόπουλου για το Υπουργείο Πολιτισμού, αντιληφθήκαμε ότι είχαμε απίστευτα έργα του Φασιανού. Και όχι μόνο έργα αλλά με αφιερώσεις πάνω!
Τότε ρώτησα τον Κάρολο « Κάρολε, τι γίνεται εδώ, αγόρασες τόσα πολλά έργα του Φασιανού; Έχεις εδώ μια περιουσία!» Η απάντηση ήταν: «εμείς γνωριζόμασταν από παλιά!» Πολλά πολλά δεν μου είπε στην αρχή. Μετά σιγά σιγά μου έλεγε πως κάποια έργα προέρχονταν από μια έκθεση (του Φασιανού) κτλ Αλλά ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι.
Όταν είχε έρθει ο Φασιανός στο Παρίσι, την δεκαετία του ’60 είχε πάρει μια υποτροφία από το Γαλλικό κράτος για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Τέχνη. Εκεί γνωρίστηκε με τον Κάρολο. Ο Κάρολος βέβαια ήταν ήδη ευκατάστατος, γνωστός κομμωτής και γλύπτης. Και κάνανε παρέα όλοι οι καλλιτέχνες της ελληνικής διαποράς στο Παρίσι.
‘Ετσι ο Κάρολος έχει εξαιρετικά έργα και σκεφτήκαμε μια έκθεση που θα δείχνει αυτή την καλλιτεχνική συνάντηση στο Παρίσι, θα ήταν μια ωραία ευκαιρία να γνωρίσει ο κόσμος τον καλλιτέχνη Κάρολο Καμπελόπουλο, που οι περισσότεροι γνωρίζουν ως τον μεγάλο κομμωτή των διασημοτήτων. Όμως ο Κάρολος δεν ήταν μόνο αυτό, είχε κάνει 36 εκθέσεις ανα τον κόσμο και ένα μεγάλο έργο, για το οποίο ο ίδιος δεν πολυμίλαγε. Κι αυτό θέλαμε να αναδείξουμε.
Μιλήσαμε και με την οικογένεια Φασιανού στην Αθήνα και υπήρχε άμεσα. Μάλιστα θα είναι μαζί μας και η σύζυγος του Αλέκου Φασιανού, Μαρίζα. Έτσι βάλαμε μπρος αυτό το μεγάλο πρότζεκτ και ελπίζουμε να αγκαλιάζει το Χανιώτικο κοινό”.
”Και οι δυο αναζήτησαν την αλήθεια, ο ένας απογυμνώνοντας τους ήρωές του και ο άλλος εξοπλίζοντάς τους με αντικείμενα-σύμβολα”
” Περισσότερο δε, εφόσον η κάθε εμπειρία μας κινδυνεύει στο άμεσο μέλλον να αντικατασταθεί με μια κίνηση του αντίχειρα, κατά το λεγόμενο σκρολάρισμα. “Δεν πάω εκεί γιατί το είδα στο internet”, “Αυτό το έργο δεν μου λέει κάτι, αφού το είδα στο FB”, και άλλα πολλά τέτοια λόγια που πονάνε, και που ακούμε όλο και πιο συχνά από τους ανθρώπους γύρω, τριγύρω μας…
Ο Καμπελόπουλος μελέτησε και δοκίμασε πολλές διαφορετικές τεχνικές. Δημιούργησε όμως ως επί το πλείστον γυμνά γλυπτά, στα οποία σπάνια εντοπίζεται κάποιο ένδυμα ή αξεσουάρ. Αντίθετα ο Φασιανός, επίσης γνώστης πολλαπλών τεχνικών, απεικόνιζε σχεδόν εμμονικά συγκεκριμένα επαναλαμβανόμενα σύμβολα, σαν προέκταση των χαρακτήρων-πρωταγωνιστών του, αναπόσπαστα, σαν κάποιο άκρο τους ή ένα τυπικό χαρακτηριστικό τους.
Και οι δυο όμως αναζήτησαν την αλήθεια, ο ένας απογυμνώνοντας τους ήρωές του και ο άλλος εξοπλίζοντάς τους με αντικείμενα-σύμβολα.
Καλούμαστε λοιπόν όλοι εμείς οι θεατές, μέσα από αυτήν την έκθεση – εμπειρία, να θυμη-θούμε όσοι το ξεχάσαμε και να μάθουμε όσοι δεν το γνωρίζαμε, ότι η καλλιτεχνική δημιουρ-γία είναι ανθρώπινο έργο και μόνον.
Όλα τα άλλα μέσα απλώς υπακούουν σε ή μιμούνται, λίγες φορές με επιτυχία, την ανθρώπινη αυτή μοναδικότητα”.