Η νέα τηλεοπτική παραγωγή του βρετανικού Channel 4 με τίτλο «Το DNA του Χίτλερ: Σχέδιο ενός Δικτάτορα» επιχειρεί να εξετάσει το γενετικό υλικό του Αδόλφου Χίτλερ, εγείροντας έντονα ερωτήματα για την επιστημονική αξία και την ηθική της έρευνας. Ads Η προηγούμενη απόπειρα του 2014, μέσα από την εκπομπή «Dead Famous DNA», είχε αποτύχει, καθώς η τούφα μαλλιών που θεωρείτο δική του αποδείχθηκε ψεύτικη. Στο νέο εγχείρημα, οι παραγωγοί χρησιμοποίησαν ένα κομμάτι υφάσματος ποτισμένο με αίμα, το οποίο βρέθηκε σε μουσείο στρατιωτικής ιστορίας στην Πενσυλβάνια και υποτίθεται ότι προέρχεται από τον καναπέ όπου ο Χίτλερ αυτοκτόνησε.
Παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες να ληφθούν δείγματα από ζωντανούς συγγενείς, τελικά αξιοποιήθηκε δείγμα σάλιου από αρσενικό συγγενή της πατρικής γραμμής, συλλεγμένο δέκα χρόνια νωρίτερα από Βέλγο δημοσιογράφο, ώστε να επαληθευτεί το Y-χρωμόσωμα.
Στην επιστημονική ομάδα συμμετείχαν η καθηγήτρια Τούρι Κινγκ, που είχε ταυτοποιήσει τα λείψανα του Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας, και ο ιστορικός Δρ. Άλεξ Κέι, ειδικός για τη ναζιστική εποχή. Ένα βασικό συμπέρασμα ήταν η διάψευση των επίμονων φημών περί εβραϊκής καταγωγής, οι οποίες στηρίζονταν στο ότι ο πατέρας του Χίτλερ, Αλόις, ήταν νόθος και η ταυτότητα του παππού του άγνωστη . Ads Η ανάλυση έδειξε ισχυρές ενδείξεις για το σύνδρομο Kallmann, μια σπάνια γενετική πάθηση που αναστέλλει την εφηβεία, στοιχείο που συμπίπτει με ιατρικά αρχεία από τη φυλακή Landsberg το 1923, όπου καταγράφηκε κρυψορχία στη δεξιά πλευρά .
Οι παραγωγοί θεώρησαν δικαιολογημένη τη δημοσιοποίηση αυτών των δεδομένων, επικαλούμενοι την πρόθεση του Χίτλερ να αποκρύψει στοιχεία για την υγεία του, όπως η απαίτησή του να αποτεφρωθεί το σώμα του .
Αμφιλεγόμενο τμήμα της εκπομπής ήταν η εκτίμηση της γενετικής προδιάθεσης του Χίτλερ για ψυχιατρικές και νευροαναπτυξιακές διαταραχές μέσω τεστ πολυγονιδιακού κινδύνου (PRS).
Τα αποτελέσματα έδειξαν αυξημένη πιθανότητα για ΔΕΠΥ και αυτιστικές συμπεριφορές, προδιάθεση για αντικοινωνική συμπεριφορά και υψηλή πιθανότητα σχιζοφρένειας.
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Κέρτις (UCL Genetics Institute) επισήμανε ότι τέτοια τεστ αφορούν πληθυσμιακές τάσεις κι όχι εξατομικευμένες διαγνώσεις, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο γενετικού ντετερμινισμού. Ο ψυχολόγος Σάιμον Μπάρον-Κοέν αναγνώρισε τον κίνδυνο στιγματισμού που ενέχει η συσχέτιση ψυχικών ή νευροαναπτυξιακών χαρακτηριστικών με μία ιστορικά μισητή φιγούρα.
Η Τούρι Κινγκ τόνισε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις πως ο Χίτλερ είχε πράγματι κάποια από αυτές τις παθήσεις, παρά μόνον ότι βρισκόταν στο υψηλότερο εκατοστημόριο γενετικού κινδύνου για ορισμένες. Παρά την υποβολή των αποτελεσμάτων σε επιστημονικό περιοδικό, η παραγωγή δεν περίμενε την αξιολόγηση, κρίνοντας τη διαδικασία χρονοβόρα .
To ντοκιμαντέρ εγείρει σοβαρές συζητήσεις για τα όρια της σύγχρονης γενετικής έρευνας, ιδιαίτερα όταν επιχειρείται ιστορική αναδρομή και ερμηνεία ψυχολογικών ή εθνικών χαρακτηριστικών με βάση το DNA.
Οι ειδικοί που συμμετέχουν και οι επικριτές της μελέτης συμφωνούν πως, χωρίς επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση, τέτοιες προσεγγίσεις κινδυνεύουν να επαναφέρουν ιδεολογίες που η ανθρωπότητα προσπάθησε να αφήσει πίσω. Ένα από τα πιο ανησυχητικά σημεία της παραγωγής, γράφει σε σχετικό άρθρο του ο Guardian είναι η ομοιότητα που παραπέμπει στη «φυλετική επιστήμη» των Ναζί, η οποία προωθούσε την ιδέα ότι η καθαρότητα του αίματος καθορίζει το πεπρωμένο.
Στο Mein Kampf, ο Χίτλερ υποστήριζε ότι η «καθαρή» φυλετική σύνθεση επιτρέπει την ορθή λήψη αποφάσεων και την ενότητα του έθνους, ενώ η «μόλυνση» του αίματος μέσω φυλετικής ανάμειξης οδηγεί στην καταστροφή των πολιτισμών.