Η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν δεν εξυπηρετεί μόνον τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών σε βάρος των κοινωνικών παροχών και του κράτους πρόνοιας. Δεν είναι μόνον ο αρχιστράτηγος των ευρωπαίων πολέμαρχων που θέλουν να παρασύρουν τη Γηραιά Ήπειρο σε μια επικίνδυνη ένοπλη σύρραξη. Ads Με την επιμονή της να κλείσει η συμφωνία ΕΕ-Mercosur (Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη) αποδεικνύεται και καλός dealer των συμφερόντων μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων του αγροδιατροφικού και βιομηχανικού τομέα και μιας τεχνοκρατικής ελίτ που αντιλαμβάνεται τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης ως άθροισμα εμπορικών συμφωνιών.
Σε μια εποχή εμπορικών πολέμων και γεωπολιτικών εντάσεων (δασμοί Τραμπ, επικράτηση κινεζικών προϊόντων, κλπ.), η πρόεδρος της Κομισιόν προβάλει αφενός την ανάγκη εισαγωγής φτηνών αγροτικών προϊόντων στην Ευρώπη και αφετέρου τη δυνατότητα πρόσβασης της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε νέες αγορές 270 εκατομμυρίων καταναλωτών στη Λατινική Αμερική.
Και εκτιμά ότι μέσω του εμπορίου, κατά το παράδειγμα των ιεραπόστολων, θα εξάγει τις ευρωπαϊκές αξίες στα εργασιακά και στην προστασία του περιβάλλοντος. Ads Πράγματι, οι πολυεθνικές και οι μεγάλοι εξαγωγικοί κλάδοι της Ευρώπης, που αναζητούν φθηνότερες πρώτες ύλες και νέες αγορές, θα πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους.
Η συμφωνία, όμως, προβλέπει δραστική μείωση ή κατάργηση δασμών στο εμπόριο μεταξύ της ΕΕ και των χωρών του Mercosur.
Και αυτό σημαίνει μαζική είσοδο στην ευρωπαϊκή αγορά φθηνών αγροτικών προϊόντων, κυρίως βόειου κρέατος, πουλερικών, ζάχαρης και σόγιας, που παράγονται με πολύ χαμηλότερα περιβαλλοντικά και εργασιακά πρότυπα από τα ευρωπαϊκά.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες της Ευρώπης καλούνται, δηλαδή, να ανταγωνιστούν προϊόντα χαμηλού κόστους, χωρίς ισοδύναμους κανόνες για φυτοφάρμακα, καλή διαβίωση των ζώων και την προστασία των εργαζομένων.
Ιδιαίτερα οι αγρότες του ευρωπαϊκού Νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) και στη Γαλλία, θα χάσουν ακόμη περισσότερα από αυτά που ήδη έχασαν με τις πρόσφατες αλλαγές στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, οδηγώντας σε περαιτέρω συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγους μεγάλους παίκτες.
Το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο.
Μεγαλύτερη πίεση στις τιμές, εγκατάλειψη της παραγωγής και περαιτέρω συγκέντρωση της αγροτικής δραστηριότητας σε μεγάλους ομίλους.
Θα χάσουν, όμως, και οι καταναλωτές που θα δουν στο ράφι ενδεχομένως φθηνότερα, αλλά αμφίβολης ποιότητας (μεταλλαγμένα) προϊόντα.
Παράλληλα, η συμφωνία αγνοεί τις περιβαλλοντικές συνέπειες, ενθαρρύνοντας έμμεσα την αποψίλωση του Αμαζονίου, την εντατική κτηνοτροφία και τη βιομηχανική γεωργία.
Η συμφωνία, δηλαδή, αποδομεί την ίδια την «πράσινη» αφήγηση της φον ντερ Λάιεν. Οι ρήτρες βιωσιμότητας της συμφωνίας, λένε οι επικριτές της, είναι αδύναμες και ανεφάρμοστες και θα λειτουργήσουν περισσότερο ως άλλοθι παρά θα είναι πραγματικός μηχανισμός προστασίας.
«Αυτή η συμφωνία είναι θανατική ποινή, η χειρότερη συμφωνία της ΕΕ. Οι λεγόμενες ρήτρες διασφάλισης δεν προστατεύουν τίποτα» επισημαίνει η Μανόν Ομπρί, συμπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
«Η Mercosur θα πλήξει ανεπανόρθωτα τον μικρό και μεσαίο Έλληνα παραγωγό» σημειώνει η ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ευρωπαίοι Πράσινοι θεωρούν τη συμφωνία «ασυμβίβαστη με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και τους στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης».
Για αυτό και ζητούν την απόρριψή της.
Για τον ίδιο λόγο αντιδρούν συνδικάτα, αγροτικοί συνεταιρισμοί, οργανώσεις καταναλωτών, ακαδημαϊκοί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και στην Ευρώπη, αλλά και κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών, μεταξύ αυτών, η Ιταλία, η Γαλλία, η Αυστρία, το Βέλγιο, η Ιρλανδία.
Όχι, όμως, η Γερμανία του Μερτς, που υποστηρίζει όσο δεν πάει την ευρωπαία επίτροπο.
Όχι η Ελλάδα του Μητσοτάκη, αφού οι ευρωβουλευτές της τάχθηκαν υπέρ της συμφωνίας στην κρίσιμη ψηφοφορία που διεξήχθη στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η Νέα Δημοκρατία, κοντολογίς, υποστηρίζει μια συμφωνία που υπονομεύει τόσο το περιβάλλον όσο και τους ανθρώπους που κρατούν ζωντανή την ύπαιθρο και τον πρωτογενή τομέα, βασικό πυλώνα της εθνικής μας οικονομίας.
Η Νέα Δημοκρατία γυρίζει τις πλάτες στους αγρότες των μπλόκων.
Ας μη γελιόμαστε. Η συμφωνία ΕΕ-Mercosur για την Ελλάδα με κατακερματισμένη και ευάλωτη αγροτική παραγωγή, υπονομεύει τη βιωσιμότητα ολόκληρων αγροτικών περιοχών.
Και ο Μητσοτάκης σε μια κρίσιμη στιγμή με τον αγροτικό κόσμο της χώρας στα μπλόκα και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ να ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα, δεν δίστασε να δείξει ποιων τα συμφέροντα υποστηρίζει.
Όπως και η φον ντερ Λάιεν, που κατηγορείται ότι υπονομεύει τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αγνοεί τη σημασία της συμμετοχής των εθνικών κοινοβουλίων. Το τίμημα, όμως, κινδυνεύει να είναι η κοινωνική συνοχή, η αγροτική βιωσιμότητα και η ίδια η αξιοπιστία της Ευρώπης. Ο Παύλος Νεράντζης είναι δημοσιογράφος και παραγωγός ντοκιμαντέρ, διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και συγγραφέας του βιβλίου «Η Αλήθεια βομβαρδίζεται. Τα ΜΜΕ και ο Πόλεμος με το βλέμμα ενός πολεμικού ανταποκριτή. Από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα», εκδ. Παπαζήση.