Πέντε διεθνείς «πυριτιδαποθήκες» είναι έτοιμες να εκραγούν, δηλαδή εύθραυστες περιοχές όπου οι νεότερες μέθοδοι επίθεσης, από τον κυβερνοπόλεμο μέχρι την παρασκηνιακή δράση της παραπληροφόρησης, έχουν ήδη «μπει για τα καλά στο παιχνίδι», γράφει η βρετανική εφημερίδα The Independent σε ειδική ανάλυση. Ads Μέσα σε αυτό το αμφίσημο πνεύμα των ημερών, ας δούμε τόπους και περιστάσεις που θα μπορούσαν να ανάψουν το φιτίλι για ευρύτερη αντιπαράθεση, περιφερειακό πόλεμο ή ακόμα και παγκόσμια αναμέτρηση. Ads Η ένταση των μαχών και της βίας που βλέπουμε ήδη στην Ουκρανία, στο Σουδάν, στη Ρουάντα και στο Κονγκό, καθώς και στην Υεμένη, δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε Ταϊλάνδη και Καμπότζη παραμένει τεταμένη, ενώ οι φρικτές εκρήξεις εμφύλιας βίας και οι σφαγές στη Μιανμάρ εντείνονται, την ώρα που η στρατιωτική χούντα επιχειρεί να «μαγειρέψει» εκλογές την άνοιξη. Ads Μια τυχαία σπίθα σε αρκετές από αυτές τις συγκρούσεις μπορεί να αποδειχθεί αφορμή για κλιμάκωση. Ads Οι Βαλτικές χώρες
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει προειδοποιήσει ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να πολεμά μέχρι «καθαρή νίκη» στην Ουκρανία και ότι, αν η Ευρώπη θέλει πόλεμο, εκείνος είναι έτοιμος.
Είναι πιθανό να δοκιμάσει τις ευρωπαϊκές συμμάχους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε μια σειρά από «σημεία πίεσης» – ιδιαίτερα στη Βαλτική, στον Βόρειο Ατλαντικό και μέσω των Βαλκανίων.
Ένα σενάριο είναι η χρήση επεισοδίων «ψευδούς σημαίας» [σ.σ. η γνωστή έκφραση “false flag operation” – “στημένο γεγονός”] γύρω από τον θύλακα του Καλίνινγκραντ, το «σφήνωμα» ανάμεσα στην Πολωνία και τη Λιθουανία.
Δηλαδή, να παρουσιαστεί ένα μεθοδευμένο συνοριακό περιστατικό ως επιθετική ενέργεια κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ – όπως όσα καταγράφηκαν πρόσφατα με συγκαλυμμένες ρωσικές παρεμβάσεις που αποσταθεροποίησαν περιπολίες στα σύνορα με τη Νορβηγία και την Εσθονία.
Οι «ενοχλητικές» περιπολίες ρωσικών υποβρυχίων, με στόχο να δοκιμάσουν το νέο νατοϊκό δόγμα του συστήματος ασφάλειας και έγκαιρης προειδοποίησης «Atlantic Bastion», είναι βέβαιο ότι θα αυξηθούν, καθώς οι ρωσικές υποβρύχιες δυνάμεις που επιχειρούν από τη χερσόνησο Κόλα βελτιώνονται σταθερά.
Παράλληλα, τόσο στα βρετανικά ύδατα όσο και στη Βαλτική θα ενταθεί η παρουσία πλοίων και υποβρυχίων της ρωσικής υπηρεσίας επιτήρησης και δολιοφθοράς GUGI – ειδικά του «μητρικού» τους πλοίου, του Yantar.
Το Κρεμλίνο θα επιχειρήσει να μας προκαλέσει, τη στιγμή που η Αμερική του Τραμπ «φλερτάρει» τη Μόσχα και συγκρούεται με τους Ευρωπαίους συμμάχους της, υπογραμμίζει η εφημερίδα.
Θα μπει στον πειρασμό να κινηθεί πριν η ευρωπαϊκή πτέρυγα του ΝΑΤΟ προλάβει να ολοκληρώσει την επανεξοπλιστική της προσπάθεια. Και μια ρήξη ανάμεσα στις ΗΠΑ και ένα ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ, τη Δανία, για τη Γροιλανδία, είναι μια ευκαιρία που δύσκολα θα αφήσει να πάει χαμένη.
Διαβάστε επίσης: Ρωσία / Ανακοίνωσε την ανάπτυξη πυρηνικών πυραύλων στη Λευκορωσία [Βίντεο]
Νότια Αμερική
Η δεύτερη μεγάλη ζώνη κινδύνου για τις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται στην ίδια την αμερικανική ήπειρο, όπου η «Τραμπλάνδη» διεκδικεί εκ νέου ηγεμονία μέσα από τη νέα Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας, αναβιώνοντας ουσιαστικά το παλιό «ηπειρωτικό δόγμα» του προέδρου Μονρόε από το 1823.
Δεν πρόκειται μόνο για το ενδεχόμενο αλλαγής καθεστώτος στη Βενεζουέλα – στόχο στον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να έχει επενδύσει προσωπικά.
Μια αμερικανική επέμβαση στη Βενεζουέλα κινδυνεύει να επαναλάβει τα λάθη της εισβολής στο Ιράκ το 2003. Όπως είχε πει ο πρώην στρατηγός και υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, «αν σπάσεις κάτι, σου ανήκει το πρόβλημα».
Θα απαιτούνταν επειγόντως αναδιοργάνωση και διαχείριση των δυνάμεων ασφαλείας και της δημόσιας διοίκησης – αλλιώς, χρόνια εμφυλίου, όπως στο Ιράκ.
Μια τέτοια κίνηση θα επιτάχυνε την ήδη υποβόσκουσα αστάθεια στην περιοχή, από τον Ισημερινό έως την Κολομβία και τη Γουιάνα.
Πίσω από τη διογκωμένη τραμπική ρητορική, ο πυρήνας είναι το πετρέλαιο και η φιλοδοξία των ΗΠΑ να γίνουν η κυρίαρχη παγκόσμια πετρελαϊκή δύναμη.
Αυτό είναι βέβαιο ότι θα ενοχλήσει τις μεγάλες δυνάμεις του ΟΠΕΚ — και την Κίνα, που έχει ισχυρά συμφέροντα στη Νότια Αμερική.
Διαβάστε επίσης: Βενεζουέλα / Νέες κυρώσεις ΗΠΑ, ενώ ο Τραμπ «δεν αποκλείει» τον πόλεμο με «τον ναρκέμπορο» Μαδούρο
Σουδάν
Τρίτη περιοχή υψηλού ρίσκου είναι η Μέση Ανατολή – μια «πυριτιδαποθήκη» που εκτείνεται από το Κουρδιστάν στον βορρά μέχρι την Αραβική Χερσόνησο, και από εκεί στο Σουδάν και τη Σομαλία, βαθιά στην υποσαχάρια Αφρική.
Η Γάζα παραμένει σημείο ανάφλεξης, όπως και η Υεμένη και το Σουδάν. Στη νότια Υεμένη και στο Σουδάν, οι «αντιπρόσωποι» των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων του Κόλπου, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ, βρίσκονται σε ανοιχτό πόλεμο.
Το εύθραυστο καθεστώς στο Ιράν θα μπορούσε να επιλέξει τη στιγμή του για επίθεση – είτε απευθείας κατά του Ισραήλ είτε μέσω δικτύου proxies, από τη Συρία έως την πολιτοφυλακή RSF στο Νταρφούρ και ακόμη παραπέρα.
«Δεν υπάρχει απολύτως καμία αίσθηση ασφάλειας σε όλο το Σουδάν», λέει ο Πασκουάλε Φεράρα, που διαμορφώνει εδώ και χρόνια την ιταλική πολιτική για την περιοχή, «υπάρχει όμως μια τεράστια ποσότητα όπλων».
Οι συγκρούσεις στα σύνορα Ρουάντας και Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό έχουν στρατηγική σημασία λόγω του ανταγωνισμού για ορυκτά – σπάνιες γαίες και κάδμιο – ανάμεσα σε κινεζικά δίκτυα, στην πρώην ομάδα Βάγκνερ της Ρωσίας και σε ισχυρές συμμορίες οργανωμένου εγκλήματος.
Διαβάστε επίσης: Σουδάν / Εκατοντάδες θύματα από επίθεση παραστρατιωτικών σε νοσοκομείο [Βίντεο]
Πακιστάν–Ινδία
Στη νότια και νοτιοανατολική Ασία – το τέταρτο σενάριο – αρκετές αντιπαραθέσεις έχουν δυναμική κλιμάκωσης.
Πακιστάν και Ινδία παρακολουθούν ο ένας τον άλλον με φόντο το Κασμίρ και το Αφγανιστάν, ενώ η Ινδία αντιπαρατίθεται με την Κίνα κατά μήκος των ορεινών συνόρων τους στα Ιμαλάια.
Καμπότζη και Ταϊλάνδη επίσης δεν βρίσκονται σε πλήρη ειρήνη, όσο κι αν ο Τραμπ μπορεί να ισχυρίζεται το αντίθετο – αν και είναι λιγότερο πιθανό η ένταση εκεί να «διαχυθεί» στην ευρύτερη περιοχή.
Διαβάστε επίσης: Κασμίρ / Εκατέρωθεν πυρά συγκλονίζουν Ινδία και Πακιστάν, καθώς κλιμακώνεται η σύγκρουση
Ταϊβάν
Το πέμπτο μεγάλο πεδίο ανησυχίας δεν μπορεί παρά να είναι η Κίνα.
Το 2025, ο Σι Τζινπίνγκ και το καθεστώς του λειτούργησαν ως «μεγάλοι δάσκαλοι» της στρατηγικής ασάφειας, ξεπερνώντας τον Τραμπ και τον Πούτιν εκεί όπου πραγματικά μετρά.
Το 2026, ο Σι ίσως υπολογίσει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι υπερβολικά απορροφημένος από τη Βενεζουέλα, την Ουκρανία, τη Γάζα και τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να αντιδράσει έγκαιρα, αν η Κίνα επιχειρήσει μια αποφασιστική κίνηση κατά της Ταϊβάν – με ανοιχτά ή συγκαλυμμένα μέσα.
Μια κακοχρονισμένη ή αποτυχημένη προσπάθεια για την Ταϊβάν θα προκαλούσε ισχυρότατη αντίδραση από όλους τους βασικούς περιφερειακούς παίκτες: Ινδία και Ιαπωνία, Αυστραλία και ΗΠΑ. Στο χειρότερο σενάριο, θα άνοιγε τον δρόμο για πραγματικά παγκόσμια αντιπαράθεση.
Οι κίνδυνοι πολέμου δεν είναι μόνο θέμα γεωγραφίας – ούτε περιορίζονται στις πέντε εύθραυστες ζώνες ή στα «παλιά» εργαλεία του πολέμου και της διπλωματίας.
Υπάρχουν και τα λιγότερο ορατά, συχνά αδήλωτα μέσα επίθεσης: Κυβερνοεπιθέσεις, πόλεμος πληροφορίας, επιχειρήσεις επιρροής. Πρόκειται για τον τομέα της ασφάλειας και της ανθεκτικότητας όπου, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο μοιάζει τραγικά απροετοίμαστο, υπογραμμίζει η εφημερίδα.
Οι κυβερνήσεις απλώς δεν θέλουν να το σκέφτονται – τουλάχιστον όχι φανερά ή με διαφάνεια. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τον λογαριασμό της κυβερνοεπίθεσης στην Jaguar Land Rover, που πλέον αποδίδεται σε ρωσικό proxy: Ζημιά 1,5 δισ. στερλινών για την εταιρεία και 5 δισ. για την εθνική οικονομία.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι αυτό που οι «γκουρού» των business schools αποκαλούν φαινόμενο «μαύρη μέδουσα»: Το θαλάσσιο τέρας των βαθέων που προτιμάμε να αγνοούμε μέχρι να είναι πολύ αργά – και μοιραία. Η «μαύρη μέδουσα» στον πόλεμο μπορεί να είναι νέες μορφές βιολογικών και χημικών όπλων – πιο φονικές και πιο δυσερμήνευτες από τη ρικίνη, το σαρίν, το πολώνιο και το Νοβιτσόκ που είδαμε να χρησιμοποιούνται ως τρομοκρατικά εργαλεία το τελευταίο μισό αιώνα.
Και στα χέρια ενός μη κρατικού δρώντα, ενός μέλους αίρεσης ή ενός φανατικού, ίσως αποδειχθούν η μεγαλύτερη απειλή από όλες.
Διαβάστε επίσης: Κίνα / Στρατιωτικές ασκήσεις γύρω από την Ταϊβάν ως προειδοποίηση προς τις «αυτονομιστικές δυνάμεις»