Ο γνωστός πολιτικός αναλυτής μιλά για τις παθογένειες του Δημοσίου, ζητά την άρση της μονιμότητας, χαρακτηρίζει αδιανόητες τις προσπάθειες επιστροφής από Τσίπρα, Σαμαρά, Καραμανλή και Βενιζέλο ενώ εμφανίζεται αισιόδοξος για πλήρη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
• «Τι μιζέρια! Ο Πολάκης εύχεται την αποτυχία του Πιερρακάκη».
• «Αλλη μία, αν θες, ελληνική πρωτοτυπία – για μένα αυτό είναι όνειδος για την Ελλάδα: Δείξε μου άλλη χώρα όπου πρωθυπουργοί έχασαν τις εκλογές, παραιτήθηκαν από την αρχηγία του κόμματός τους και μετά προσπάθησαν να επανέλθουν. Δεν υπάρχει. Οι άνθρωποι δέχονται ότι έχασαν και δεν επανέρχονται».
• «Για τον Τσίπρα ταιριάζει η λαϊκή ρήση “δεν ισιώνει η ουρά του σκύλου”».
Σκηνή 1η «Η αγροτική οικονομία πενήντα φορές πιο κάτω από την Ολλανδία»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Δεν νομίζεις ότι γίνεται χαμός τώρα με όλες αυτές τις ιστορίες, με τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες… Σαν να υπάρχει ένα κίνημα ανοργάνωτο εναντίον του Κυριάκου, αυτή την εντύπωση έχω.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ: Δεν είναι ανοργάνωτο το κίνημα, οργανωμένο είναι. Ας ξεκινήσουμε από τους αγρότες. Οι αγρότες έχουν κακομάθει. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια τούς γίνονται πάντα όλα τα χατίρια και με αυτό τον τρόπο έχουν συνηθίσει να κάνουν κινήματα γύρω στα Χριστούγεννα ή στις αρχές του Γενάρη, ποτέ την εποχή της σποράς. Με την απειλή να κλείσουν τους δρόμους -που τους κλείνουν-, να κατέβουν στις πόλεις, ούτως ώστε να παίρνουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Αυτό είναι διαχρονικό. Εχω την εντύπωση ότι η πρώτη ιστορία έγινε επί Χατζηγάκη στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή του νεότερου, όπου δώσαμε πολλά χρήματα, τα οποία μας ζήτησε πίσω η Ευρωπαϊκή Ενωση, γιατί δεν επιτρέπονται οι επιδοτήσεις στους αγρότες.
Δ.Δ.: Συνολικά πόσα λεφτά έχουν πάρει;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εκατόν ενενήντα δισεκατομμύρια μέχρι τώρα από επιδοτήσεις. Και ουσιαστικά, δεν έχουμε βελτίωση της παραγωγής. Είμαστε πενήντα φορές πιο κάτω από την Ολλανδία.
Δ.Δ.: Και από το Ισραήλ.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Καλά, το Ισραήλ δεν πιάνεται.
Δ.Δ.: Τι συμβαίνει με την αγροτική οικονομία;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ως συνήθως έχουμε μάθει στα εύκολα. Και δεν είναι τωρινό αυτό. Ξεκίνησε από το καλαμπόκι επί ΠΑΣΟΚ, συνέχισε με το βαμβάκι. Ολοι παρήγαν βαμβάκι γιατί ήταν εύκολο και το ζύγιζαν βρεγμένο ή με πέτρες μέσα. Είχαν μάθει στο εύκολο κέρδος. Και ξέρεις, αν συνηθίσεις το εύκολο κέρδος, είναι δύσκολο μετά να πας να δουλέψεις σκληρά. Δεύτερον, εγώ είδα τα αιτήματά τους. Και μόνο το αίτημα να μην πάει ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ…
Δ.Δ.: Γιατί δεν θέλουν;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Γιατί η ΑΑΔΕ τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολύ μεγάλες τομές στην Ελλάδα, προς όφελος όλων. Η μεγάλη τομή που έχει κάνει η ΑΑΔΕ είναι ότι έχει συλλάβει τη μεγαλύτερη φοροκλοπή που γινόταν στην Ελλάδα με τον ΦΠΑ. Υπάρχει ένα άνοιγμα στον ΦΠΑ. Πόσο εισπράττουν τα μαγαζιά και πόσο αποδίδουν. Αυτό στην Ελλάδα εκτιμώ ότι είναι 24%, δηλαδή από τα 100 που εισέπρατταν, τα 24 δεν τα απέδιδαν. Είναι μεγάλο νούμερο. Το 1/4 δεν το απέδιδαν. Τώρα το νούμερο κατρακύλησε στο 9%. Και πώς έπεσε; Με τη χρήση των καρτών και τη σύνδεση των POS με τις ταμειακές. Σήμερα οποιοσδήποτε πληρώνει με κάρτα, η συναλλαγή του καταγράφεται και πάει και στην ΑΑΔΕ, και δεν μπορεί με κανέναν τρόπο το μαγαζί να μην τη δηλώσει. Επειδή εμένα μου αρέσει να αποδίδω τα του καίσαρος τω καίσαρι, ο Πιτσιλής έχει αποδείξει ότι κάνει δουλειά. Τελεία και παύλα. Και μας δείχνει τον δρόμο για αυτό που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα. Αν καταφέρουν οι Αρχές να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή, θα περισσεύουν λεφτά για τον κόσμο. Ο Κυριάκος, χωρίς να αυξήσει τους φόρους, έχει καταφέρει να έχει περισσεύματα ούτως ώστε να μπορεί να τα επιστρέφει σε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη.
Δ.Δ.: Αυτοί όμως είναι πολλοί.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εγώ δεν είμαι βέβαιος, επειδή ακόμα υπάρχει πολύ μεγάλη μαύρη οικονομία. Ο Γιάννης Στουρνάρας έχει πει το εξής πράγμα: ξοδεύουμε 120 δισ. και δηλώνουμε 80 δισ. Αρα τα υπόλοιπα 40 δισ. από πού βγαίνουν;
Δ.Δ.: Μα, δεν είναι από όλους αυτό το νούμερο, είναι από αυτούς που έχουν λεφτά. Υπάρχει και κόσμος που δεν έχει λεφτά, που έχει πρόβλημα τεράστιο.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Από όλους είναι αυτό. Αν δεν καταλάβουμε ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν πρόκειται ποτέ να το λύσουμε. Οταν το μέσο ενοίκιο που δηλώνεται στην Ελλάδα είναι 255 ευρώ…
Δ.Δ.: Ενώ στην πραγματικότητα είναι 600 ευρώ.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Και επειδή ξέρουμε ότι είναι πάρα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν και νοικιάζουν διαμερίσματα, ξέρουμε ότι ήδη από εκεί υπάρχει πολύ μεγάλη φοροδιαφυγή.
Δ.Δ.: Αυτό με το ενοίκιο πώς μπορεί να το καταπολεμήσει κανείς;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εγώ, αν ήμουν στη θέση του Πιερρακάκη, θα έβαζα να εκπίπτει όλο το ενοίκιο, οπότε θα είχε κίνητρο ο ενοικιαστής να δηλώνει το κανονικό. Τώρα μπαίνουμε σε ένα γενικότερο θέμα. Ενας τρόπος για να συλλάβεις τη φοροδιαφυγή είναι να δώσεις κίνητρα σε αυτούς που ξοδεύουν να μπορούν να τα δηλώνουν. Να εκπίπτουν όλα μας τα έξοδα, όπως γίνεται στην Αμερική. Εχεις την κάρτα ώστε να καταγράφονται όλα αυτόματα, ώστε να μη χρειάζεται να κρατάς αποδείξεις. Αυτά η Εφορία τα παίρνει απευθείας από τις τράπεζες για να τα πιστοποιήσει. Αυτή η εξυγίανση είναι προς όφελος όλων. Δεν ωφελεί μόνο τους απατεώνες.
Σκηνή 2η «Οι πλούσιοι έχουν άλλους τρόπους να κλέβουν»
Δ.Δ.: Και οι πλούσιοι κλέβουν.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Οχι, οι πλούσιοι έχουν άλλους τρόπους να κλέβουν. Αλλά οι πλούσιοι δεν έχουν και ανάγκη να κλέβουν.
Δ.Δ.: Δεν πρέπει αυτοί που βγάζουν τόσα λεφτά, τόσα δισεκατομμύρια, να φορολογηθούν περισσότερο ώστε μέρος του πλούτου να πηγαίνει στην κοινωνία;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Είναι μεγάλη ιστορία η φορολογία του πλούτου. Εχουμε δύο από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, τον Μπιλ Γκέιτς, ιδρυτή και της Microsoft, και τον Γουόρεν Μπάφετ, τον μεγαλύτερο επενδυτή. Και οι δύο έχουν πει ότι τα δισεκατομμύρια που έχουν βγάλει θα τα δώσουν πίσω στην κοινωνία και ήδη έχουν δώσει πολύ μεγάλο μέρος.
Δ.Δ.: Αυτό όμως εδώ δεν γίνεται.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Πρόσεξε όμως, παλιά εδώ γινόταν. Το Ζάππειο είναι του Ζάππα. Το Ωνάσειο είναι του Ωνάση. Παλιά είχαμε τους ευεργέτες. Και σήμερα έχουμε. Το Ιδρυμα Σταύρου Νιάρχου έχει κάνει τρομακτικές ευεργεσίες. Το Ιδρυμα Ωνάση κάνει πολύ μεγάλες ευεργεσίες. Ηδη έχουμε τα 13 πρότυπα σχολεία καθώς και την καινούρια πτέρυγα του Ωνασείου, η οποία κάνει μεταμοσχεύσεις.
Δ.Δ.: Ναι, τα χειρουργεία αυτά είναι αεροδυναμικά, φοβερή τεχνολογία.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Στο ΚΑΤ η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, η οποία είναι δωρεά του Νιάρχου, είναι από αυτά που βλέπεις στην τηλεόραση, κάτι ασύλληπτο. Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχει αυτή η διάθεση από τους Ελληνες. Τώρα αν πρέπει να τους φορολογήσουμε, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Ξέρεις, είναι κακό να υπάρχει φόρος στον πλούτο, διότι είναι σαν να τιμωρείς αυτόν που δούλεψε σκληρά και έκανε λεφτά.
Δ.Δ.: Μα ο πλούτος είναι το καλύτερο που μπορεί να υπάρξει σε μια χώρα, απλά να μην είναι μόνο για…
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ολοι λένε, ας πούμε, ότι στη σύγχρονη ζωή οι ανισότητες είναι πολύ μεγάλες.
Δ.Δ.: Τεράστιες.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Οχι, εγώ δεν συμφωνώ. Γύρισε 300 χρόνια πίσω. Αν ήθελες να ακούσεις μουσική ή να δεις τέχνη, έπρεπε να είσαι βασιλιάς ή μέλος της αυλής του. Σήμερα χτυπάς την οθόνη του κινητού. Πάμε 50 χρόνια πίσω, όταν μεγάλωνα εγώ. Στο σπίτι είχαμε ένα ραδιόφωνο για να ακούμε τα νέα. Για να κάνουμε μπάνιο κάθε βδομάδα έπρεπε να ανάψουμε ξύλα να βράσουμε το νερό να ζεσταθεί. Η μάνα μου έπλενε τα ρούχα με αλισίβα. Επαιρνε τη στάχτη από το τζάκι για να τη φτιάξει. Ψυγείο δεν είχαμε, παγωνιέρα είχαμε. Σήμερα, λοιπόν, ένα φτωχικό σπίτι μπορεί να έχει τηλεοράσεις, 3-4 κινητά τηλέφωνα, πλυντήριο…
Δ.Δ.: Ναι, αλλά η κοινωνία έτσι προχωράει, θέλει κι άλλα. Κακό είναι αυτό;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Επειδή μιλάς για ανισότητες το λέω.
Δ.Δ.: Δεν μιλάω εγώ, το λένε τα στοιχεία.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Δεν το λένε τα στοιχεία. Το ότι ο Ελον Μασκ έχει, ξέρω γω, 700 δισ., αυτό δεν του λέει τίποτα. Από ένα σημείο και μετά τα λεφτά είναι λογιστική εγγραφή. Είτε 700 είτε 300 δισ. το ίδιο πράγμα είναι.
Σκηνή 3η «Το ότι υπάρχουν ανισότητες πολύ λίγο με ενδιαφέρει»
Δ.Δ.: Πόσα θέλει κανείς για να ζήσει σαν βασιλιάς;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Κάποιος έλεγε ότι αν έχεις 10 εκατ. θεωρείσαι πλούσιος.
Δ.Δ.: Με την κλίμακα του Μασκ θεωρείσαι φτωχός…
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Πάντως, οι ανισότητες πρέπει να υπάρχουν, γιατί απλούστατα αυτό είναι το κίνητρο του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θέλει κάθε μέρα να περνάει καλύτερα, είναι το ένστικτό του. Αν δεν έχει αυτό το κίνητρο, τα παιδιά του να ζήσουν καλύτερα απ’ ό,τι έζησε αυτός, δεν θα έχει και τον λόγο να γίνει παραγωγικός, να φτιάχνει πράγματα, να επινοεί. Και επειδή μιλάμε για ανισότητες, πόσοι έχουν αυτοκίνητο σήμερα και πόσοι είχαν πριν από 70 χρόνια στην Αθήνα; Τότε στην Αθήνα δεν υπήρχαν μονόδρομοι, δεν υπήρχαν φανάρια. Και αυτό γιατί δεν κυκλοφορούσαν πολλά αυτοκίνητα. Τώρα κυκλοφορούν όλοι με αυτοκίνητα. Και λένε για την παγκοσμιοποίηση ότι έχει δημιουργήσει όλα τα κακά. Μα η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογία είναι που έδωσαν τη δυνατότητα να φτιάχνονται φθηνά αυτοκίνητα από ρομπότ. Αλλιώς θα είχαμε αυτοκίνητα φτιαγμένα στο χέρι, όπως η Rolls-Royce, τα οποία είναι απρόσιτα στον κόσμο.
Δ.Δ.: Εσύ δηλαδή πιστεύεις ότι η παγκοσμιοποίηση βοήθησε τον φτωχό άνθρωπο.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εγώ πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογία, που είναι δύο πράγματα που τα ξορκίζουμε, έχουν βοηθήσει πάρα πολύ τον κόσμο και έχουν κάνει την καλύτερη ζωή πιο προσιτή. Το ότι υπάρχουν ανισότητες εμένα πολύ λίγο με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αν αυτός που λέμε φτωχός ζει καλύτερα απ’ τον φτωχό που ζούσε πριν από 50 και 100 χρόνια. Ο παλιός φτωχός ζούσε για ένα κομμάτι φαΐ και άντε να του έδιναν και λίγη στέγη. Ο σημερινός φτωχός δεν αρκείται σε αυτά τα πράγματα, θέλει μια καλύτερη ζωή.
Σκηνή 4η «Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση, η κατάργηση της μονιμότητας»
Δ.Δ.: Αν ήσουν στη θέση του Κυριάκου, τι θα έκανες με τους αγρότες;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Πρώτα απ’ όλα, θα είχα κάνει πολύ περισσότερες τομές. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα -και το έχει αποδείξει- αλλά φοβόμαστε να κάνουμε τις τομές που πρέπει. Οπου τολμήσαμε, το πετύχαμε. Ο Πιερρακάκης τρία χρόνια στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης έκανε όσα δεν έχουν γίνει τα τελευταία 40 χρόνια. Αρα βλέπουμε ότι ήταν θέμα ενός ανθρώπου. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα υπουργεία. Θα πω μόνο ένα παράδειγμα. Ο Αδωνις έχει αλλάξει το ΕΣΥ.
Δ.Δ.: Πολλοί λένε ότι είναι τραγικά τα πράγματα στο ΕΣΥ.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Τραγικά; Αν καθίσεις να διαβάσεις τα σχόλια από ανθρώπους οι οποίοι έχουν εμπειρία από άλλα μέρη του κόσμου, σου λένε ότι στη Γερμανία θέλεις τόσους μήνες να πάρεις ραντεβού, στην Αγγλία το ίδιο, παντού. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να δεχτεί τις μεταρρυθμίσεις.
Δ.Δ.: Ποια μεταρρύθμιση σου λείπει πολύ;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ολες ανεξαιρέτως.
Δ.Δ.: Μία μεγάλη πες μου, που να αφορά την κρατική μηχανή.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στην κρατική μηχανή που έχει θιχτεί ακροθιγώς είναι η κατάργηση της μονιμότητας. Οσοι έχουμε διοικήσει έστω και πέντε ανθρώπους, ξέρουμε ότι η μόνη δύναμη του μάνατζερ είναι αυτό που λένε πολύ χαρακτηριστικά στα αγγλικά: To fire and hire. Δηλαδή και να μπορείς να τον διώξεις, και να μπορείς να τον προσλάβεις. Αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε το ένα ούτε το άλλο, σε γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Δ.Δ.: Δηλαδή καταργείς τη μονιμότητα και τι κάνεις; Τους διώχνεις;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Αν τυχόν δεν κάνουν, τους διώχνεις.
Δ.Δ.: Να μην πάρουν τη σύνταξή τους; Θα τους στρέψεις εναντίον σου, θα βγουν στους δρόμους όλοι.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω». Ποιος το λέει αυτό; Ο κήρυκας της αγάπης, ο Χριστός, το λέει. Αν τυχόν δεν μπορεί να είναι δημόσιος υπάλληλος, μπορεί να πάει να γίνει γεωργός, να γίνει κτηνοτρόφος.
Δ.Δ.: Εναν δημόσιο υπάλληλο που είναι 20 χρόνια σε κάποια υπηρεσία τον διώχνεις έτσι;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Θα του δώσεις κάποια σύνταξη για να τον διώξεις και προσλαμβάνεις κάποιον άλλο ο οποίος μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά».
Σκηνή 5η «Τι μιζέρια! Ο Πολάκης εύχεται την αποτυχία του Πιερρακάκη»
Δ.Δ.: Οταν πληρώνεις τον υπάλληλο 800-900 ευρώ, τι περιμένεις να λάβεις ως απόδοση;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Και σε αυτό υπάρχει απάντηση. Εχουμε εξετάσει πόσοι υπάλληλοι χρειάζονται για όλες τις δουλειές; Κανείς δεν το ξέρει αυτό.
Δ.Δ.: Εσύ δηλαδή θα περιόριζες τους υπαλλήλους και θα έδινες μεγαλύτερους μισθούς;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Θα περιόριζα το Δημόσιο. Ακου ένα πραγματικό παράδειγμα. Ο Σωτήρης Κούβελας ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών το 1990 και η πρώτη δουλειά που έκανε ήταν να μαζέψει όλους τους διευθυντές του υπουργείου του για να γνωρίσει τις διάφορες Διευθύνσεις. Ανακάλυψε ότι είχε μια Διεύθυνση Επισκευής Μηχανημάτων Οδοποιίας. Κάποτε είχαν σκεφτεί «γιατί να πληρώνουμε τα εξωτερικά συνεργεία να μας φτιάχνουν τις μπουλντόζες; Να έχουμε εμείς δικούς μας μηχανικούς». Λοιπόν, αυτή η διεύθυνση είχε προϋπολογισμό 300-400 εκατ. δραχμές. Και έσοδα μόλις 40 χιλιάρικα. Ξέρεις τι απάντησαν όταν τους ρώτησε γι’ αυτό; Οτι δεν έχουν μηχανικούς, διότι οι μηχανικοί που είχαν προσλάβει είχαν γίνει υπάλληλοι γραφείου. Κι έτσι διέλυσε την υπηρεσία αυτή την πρώτη μέρα που ανέλαβε. Ούτε ρουθούνι άνοιξε. Πήρε τους υπαλλήλους και τους μοίρασε στις υπόλοιπες Διευθύνσεις. Παντού στο Δημόσιο βρίσκεις τέτοιες περιπτώσεις όπου δημιουργείται μια ανάγκη, τη στελεχώνουν και δεν εξετάζουν ύστερα από λίγο καιρό αν αυτή η ανάγκη εξακολουθεί να υπάρχει. Κι αν δεν υπάρχει, οι άνθρωποι υπάρχουν και πληρώνονται.
Δ.Δ.: Πρέπει λοιπόν να γίνει τομή στο Δημόσιο. Γιατί δεν την κάνει ο Κυριάκος;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Προσπάθησε να την κάνει ο Γιωργάκης. Η πρώτη δουλειά που έκανε ήταν η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων και εκεί βγήκαν απίστευτα πράγματα. Είχαμε περίπου 900.000.
Δ.Δ.: Περιορίστηκαν, νομίζω, στις 600.000, κάτι τέτοιο. Αλλά γιατί δεν το κάνει ο Κυριάκος, δεν μου απάντησες σε αυτό.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Λέγεται ότι ο καλύτερος πρωθυπουργός θα είναι αυτός ο οποίος δεν θα θέλει να επανεκλεγεί.
Δ.Δ.: Μάλιστα, για να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις και να κάνει τις τομές. Ποια άλλη τομή σού λείπει;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εχει αποδειχθεί ότι όπου έχουμε καλούς μάνατζερ τα υπουργεία δουλεύουν. Ο Πιερρακάκης δεν ήταν πολιτικός, ήταν διευθύνων σύμβουλος της διαΝΕΟσις, από εκεί τον πήρε ο Κυριάκος. Απ’ όπου περνάει κάνει καταπληκτική δουλειά. Καταξιώθηκε με το να γίνει πρόεδρος του Eurogroup, που δείχνει αναγνώριση από την Ευρώπη της καλής δουλειάς που κάνει όλη η χώρα. Αυτή η μιζέρια μας αναδεικνύεται με την ιστορία του Πιερρακάκη. Αντί να είμαστε όλοι περήφανοι…
Δ.Δ.: Εγώ είμαι πάντως.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Και εγώ είμαι, γιατί είναι και φίλος μου. Αυτός ο άνθρωπος είναι ό,τι χρειάζεται η Ελλάδα. Καλοσπουδασμένος, που έχει μάθει να βγάζει λεφτά, που έχει μάθει να κάνει δουλειά, και τον βάζεις στο Δημόσιο και κάνει θαύματα.
Δ.Δ.: Σκέψου δηλαδή ότι η Ελλάδα πριν ήταν junk, σκουπίδι, και τώρα ξαφνικά ο πρόεδρος του Eurogroup είναι Ελληνας. Κι όμως, οι άλλοι τον βρίζουν, τον κατηγορούν. Ο Πολάκης τι είπε;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ο Πολάκης είπε «μακάρι να αποτύχει!». Αν είναι ποτέ δυνατόν να λες κάτι τέτοιο… Είναι ο φθόνος. Η παροιμία «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Αντί να μας πιάσει μια έξαρση και να πούμε «μακάρι να είχαμε κι άλλους δέκα σαν τον Πιερρακάκη», ευχόμαστε να αποτύχει.
Σκηνή 6η «Βενιζέλος, Τσίπρας, Σαμαράς, Καραμανλής και οι τέσσερις έχασαν, κι όμως θέλουν να επιστρέψουν»
Δ.Δ.: Τι είναι αυτό που προέκυψε με τον Σαμαρά, τον Καραμανλή και τον Βενιζέλο; Ο Βενιζέλος τι δουλειά είχε με αυτούς τους δύο;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Λέγεται ότι αν τυχόν ο Μητσοτάκης δεν μπορέσει να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση θα υπάρξουν διάφορες άλλες λύσεις, με τον όρο να φύγει εκείνος και να μπει πρωθυπουργός κάποιος άλλος.
Δ.Δ.: Ο Δένδιας δηλαδή.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Μπορεί να είναι ο Δένδιας, μπορεί να είναι ο Βενιζέλος. Γιατί όχι; Εχει ακουστεί αυτό το σενάριο. Αλλη μία, αν θες, ελληνική πρωτοτυπία – για μένα αυτό είναι όνειδος για την Ελλάδα: Δείξε μου άλλη χώρα όπου πρωθυπουργοί έχασαν τις εκλογές, παραιτήθηκαν από την αρχηγία του κόμματός τους και μετά προσπάθησαν να επανέλθουν. Δεν υπάρχει. Οι άνθρωποι δέχονται ότι έχασαν και δεν επανέρχονται.
Δ.Δ.: Τώρα αυτό το λες για τον Βενιζέλο ή για τον Τσίπρα;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Το λέω για τον Βενιζέλο, για τον Τσίπρα, για τον Σαμαρά και για τον Καραμανλή. Και για τους τέσσερις το λέω. Ο μόνος που το δοκίμασε και έφαγε τα μούτρα του ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Ενας πρωθυπουργός που είχε πάρει 44% το 2009, πολύ μεγάλο νούμερο, κατέβηκε και δεν πήρε ούτε 3%. Πλήρης αποδοκιμασία. Υπάρχει καλύτερη απόδειξη για το ότι δεν πρέπει να κάνουν τίποτα όλοι αυτοί;
Δ.Δ.: Τον Τσίπρα πάντως τον φέρνουν σε καλή θέση τα νούμερα. Βλέπω 24%-25% θετική αποδοχή, γενική.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ασ’ το αυτό.
Δ.Δ.: Δεν το πιστεύεις αυτό το νούμερο;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εγώ σου έχω δώσει πολλές φορές νούμερα. Ο Τσίπρας θα πάρει 10%-12%.
Δ.Δ.: Δεν θα κερδίσει τον Ανδρουλάκη;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Οχι, θα έρθει τρίτος. Ο Τσίπρας έφυγε με 17%. Ξεκίνησε με 34%-35%, πήγε 31%, πήγε 20% τόσο και μετά 17%.
Δ.Δ.: Ναι, είχε μια συνεχή πτώση.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Γιατί να έχει άνοδο;
Δ.Δ.: Γιατί άλλαξε η κατάσταση τώρα, θέλουν να φύγει ο Κυριάκος; Και δεν βρίσκουν άλλον κατάλληλο, ο Ανδρουλάκης δεν τραβάει.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ο Τσίπρας έχει κυβερνήσει και οι μνήμες είναι πολύ νωπές.
Σκηνή 7η «Για τον Τσίπρα ταιριάζει η λαϊκή ρήση “δεν ισιώνει η ουρά του σκύλου”»
Δ.Δ.: Ο Τσίπρας δεν θα είναι ο ίδιος. Δεν θα είναι ο τάχα μου αριστερός. Θα είναι κεντρώος.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Δεν ισιώνει η ουρά του σκύλου.
Δ.Δ.: Υπάρχει όμως το επιχείρημα που μου είπε ο Μαραντζίδης, ότι ο Καραμανλής της Νέας Δημοκρατίας δεν είχε σχέση με τον Καραμανλή της ΕΡΕ, της βίας και της νοθείας. Αλλος ο ένας, άλλος ο άλλος.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ναι, αλλά μεσολάβησαν η δικτατορία και η Γαλλία. Γύρισε ένας άλλος Καραμανλής.
Δ.Δ.: Αυτό λέω κι εγώ.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Πρόσεξε όμως. Αλλοι λένε ότι ήταν καλύτερος, άλλοι λένε ότι ήταν χειρότερος.
Δ.Δ.: Καλύτερος ήταν, για όνομα του Θεού!
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Καλύτερος, ήταν μόνο όσον αφορά το ότι μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Δ.Δ.: Οχι μόνο αυτό. Στερεώθηκε η δημοκρατία, έκανε πολλά πράγματα.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Θες να πούμε και τα στραβά; Πήρε όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις του Ανδρεάδη γιατί είχε προσωπικά μαζί του. Οι συγκοινωνίες, που είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, ήταν ιδιωτικές από το 1900 μέχρι το 1978. Εγώ έβγαζα τη μισθοδοσία στα ΚΤΕΛ και ξέρω τη χαρά αυτών που είχαν μισό λεωφορείο ή ένα λεωφορείο που τους έβγαζα κάθε χρόνο τα μερίσματα που είχαν να πάρουν. Οι λεωφορειούχοι ήταν ο οδηγός του λεωφορείου και ένας συγγενής ως εισπράκτορας. Δεν υπήρχε διαφυγή από τα εισιτήρια, ήταν μηδενική. Τα λεωφορεία τα έγλειφαν, ήταν πεντακάθαρα. Δεν είχε κανέναν λόγο να το αλλάξει αυτό ο Καραμανλής. Οποιος προσπάθησε να ξαναδιορθώσει μια τέτοια κατάσταση βρήκε μεγάλο βράχο μπροστά του. Η Ολυμπιακή επί Καραμανλή κρατικοποιήθηκε.
Δ.Δ.: Μα, είχε πρόβλημα η Ολυμπιακή.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Δεν είχε κανένα πρόβλημα επί Ωνάση, μόλις έγινε δημόσια είχε το πρόβλημα.
Δ.Δ.: Τεράστιο πρόβλημα. Πηγαινοέφερνε τους ψηφοφόρους δωρεάν. Και όχι μόνο τους ψηφοφόρους.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Προεκλογικά πήγαινε το αεροπλάνο στην Αυστραλία και έμεναν μία βδομάδα τα πληρώματα εκεί πέρα. Επρεπε να γυρίσουν με άλλο αεροσκάφος.
Σκηνή 8η «Ο Κυριάκος πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Θάτσερ και του Ρέιγκαν»
Δ.Δ.: Αρα το κράτος είναι προβληματικό. Το κράτος ευθύνεται για όλη την κατάντια.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ακριβώς. Σε μια ιδιωτική οικονομία κάποιος θα προσπαθεί να φτιάχνει συνεχώς καινούρια προϊόντα και υπηρεσίες για να μεγαλώνει τη δουλειά του. Δεν θα ανέχεται να τον κλέβουν και δεν θα ανέχεται να κλέβουν για λογαριασμό του. Υπάρχει η αμερικανική παροιμία «if you can steal for me, you will steal from me».
Δ.Δ.: Αμα κλέβεις για μένα, θα κλέψεις και μένα.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εχουμε και το κλασικότερο παράδειγμα μιας χώρας η οποία κυριολεκτικά μετασχηματίστηκε περιορίζοντας το κράτος της. Την Αγγλία επί Θάτσερ. Τα πάντα έγιναν ιδιωτικά, ακόμα και τα Ταχυδρομεία είναι ιδιωτικά στην Αγγλία. Γιατί ο υπάλληλος σε μια ιδιωτική επιχείρηση πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει τη θέση του, ενώ ο υπάλληλος που είναι στο κράτος αισθάνεται ότι του χρωστάει ο Θεός λεφτά. Δυστυχώς, αυτά τα πράγματα έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει, και εμείς ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει. Πού έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει;
Δ.Δ.: Στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Μπράβο! Το μεγαλύτερο πείραμα για τον κρατισμό έγινε στη Σοβιετική Ενωση. Απεδείχθη ότι δεν λειτουργεί, γιατί ο άνθρωπος δεν έχει κίνητρο.
Δ.Δ.: Υπάρχει το φοβερό ρητό: «Εμείς κάνουμε ότι σας πληρώνουμε και εσείς κάνετε πως δουλεύετε».
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Υπάρχει και καλύτερο ανέκδοτο: Πάει μια γριούλα στο Κρεμλίνο και ζητάει να δει τον Γενικό Γραμματέα. Της λένε ότι ο Γενικός Γραμματέας δεν βλέπει όποιον κι όποιον, εκείνη δεν φεύγει. «Εχω μια ερώτηση να του κάνω», λέει. Είχε πάει από τις 9 το πρωί, έχει φτάσει 5 το απόγευμα. Λένε στον Γραμματέα ότι περιμένει μια γριούλα να τον δει από τις 9. Τους λέει να τη φέρουν και του λέει εκείνη: «Κύριε Γενικέ, έχω μια απλή ερώτηση. Ο κομμουνισμός προήλθε με πολιτική διεργασία ή με επιστημονική τεκμηρίωση;». «Με πολιτική διεργασία», απαντά εκείνος. «Γι’ αυτό απέτυχε», λέει η γριούλα. Αν ήταν το άλλο, πρώτα θα τον είχαν δοκιμάσει σε πειραματόζωα και θα έβλεπαν ότι δεν δουλεύει. Αρα έχουμε στο ένα άκρο τον υπερβολικό κρατισμό στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, που απέτυχε παταγωδώς. Μόλις απελευθερώνονται αυτές οι χώρες, καλπάζουν. Οπως η Πολωνία. Και απέναντι έχουμε τη Θάτσερ και την εποχή του Ρέιγκαν – ήταν μεγάλη σύμπτωση που ήταν και οι δύο περίπου της ίδιας νοοτροπίας και ήταν η επιτομή του περιορισμού του κράτους. Για παράδειγμα, έκαναν απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας επί Ρέιγκαν. Τους απέλυσε όλους. Και ξαναπροσέλαβε όποιον ήθελε, με νέα ρήτρα: Δεν μπορούν να κάνουν απεργία.
Δ.Δ.: Θα καταργήσουμε και την απεργία τώρα; Μισό λεπτό…
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ναι, γιατί η απεργία στην εναέρια κυκλοφορία σημαίνει ότι παγώνει όλη η οικονομία.
Δ.Δ.: Και τώρα με τους αγρότες που πάνε στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, στα σύνορα; Επιτρέπεται να κλείνουν τα σύνορα; Αυτό απαγορεύεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Θα το πω σκληρά. Εγώ σου λέω να τους επιτρέψουμε να κλείνουν τα λιμάνια, αλλά δεν θα μπορούμε να τους δίνουμε επιδοτήσεις. Ας διαλέξουν. Κλείνεις το λιμάνι, τέρμα η επιδότηση. Αυτό του Ρέιγκαν είναι μεγάλο παράδειγμα.
Δ.Δ.: Αλλο η Αμερική και άλλο η Ελλάδα. Λες στον Κυριάκο να ακολουθήσει την τακτική του Ρέιγκαν;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Να γίνει Θάτσερ, να γίνει Ρέιγκαν. Ξέρεις ποια ήταν η πρώτη δουλειά που έκανε η Θάτσερ; Υπουργός Παιδείας ήταν. Το πρώτο μέτρο που πήρε ήταν να κόψει το γάλα. Τον καιρό του πολέμου που είχαν δυσκολίες οι άνθρωποι, αποφασίστηκε να δίνεται ένα ποτήρι γάλα σε όλα τα παιδιά των σχολείων. Ξέρεις πόσα εκατομμύρια λίρες τον χρόνο κόστιζε όταν το έκοψε η Θάτσερ; 600 εκατ. λίρες. Για ένα μπουκάλι γάλα που δεν το έχει ανάγκη κανένας. Ολοι οι άνθρωποι είχαν γάλα στο σπίτι τους και το πέταγαν. Και της έβγαλαν τότε το σύνθημα «Thacher, Thatcher, milk snatcher» – αυτή που αρπάζει το γάλα. Αλλά όλοι τη θυμούνται για τους ανθρακωρύχους, εκεί η επιτυχία της ήταν ότι κράτησε την απεργία 12 μήνες.
Δ.Δ.: Ούτε το Μπάκιγχαμ δεν είχε ρεύμα, κανένας δεν είχε. Εδώ, αν γινόταν αυτό, θα είχε ρεύμα το Μαξίμου;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Οχι, δεν θα είχε ρεύμα το Μαξίμου, αλλά θα είχαμε κάθε ημέρα απεργίες και διαμαρτυρίες στο Σύνταγμα. Ομως η μεγαλύτερη αντοχή της Θάτσερ δεν ήταν με τους ανθρακωρύχους, ήταν με τους πυροσβέστες – δεν τη θυμούνται πολλοί. Αυτό που έγινε με την απεργία των πυροσβεστών δεν είχε ξαναγίνει. Να δείχνει η τηλεόραση το σπίτι να καίγεται, οι πυροσβέστες να ζητούν 14 λίρες αύξηση και να λένε στη Θάτσερ «δώσ’ τα, δώσ’ τα, να μην καίγονται τα σπίτια μας». Τίποτα αυτή. The lady doesn’t bend. Η κυρία δεν λυγίζει. Εάν δεν είσαι διατεθειμένος να χάσεις κάτι, δεν μπορείς ποτέ να το κερδίσεις.
Επίλογος: «Ο Κυριάκος ξανά με αυτοδυναμία»
Προτού χωρίσουμε, του ζήτησα να ρισκάρει μια πρόβλεψη για τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν.
Δ.Δ.: Ο Κυριάκος δεν φαίνεται να πηγαίνει για αυτοδυναμία, περίπου για 30% πάει.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Εγώ δεν θα ήμουν τόσο σίγουρος.
Δ.Δ.: Θα ρισκάρεις πρόγνωση;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ξέρεις γιατί ρισκάρω; Γιατί έχω κάνει πάρα πολλά λάθη, αλλά τα πιο πολλά είναι σωστά. Εχω κάνει πιο πολλά σωστά παρά λάθη. Τα νούμερα που θα σου δώσω είναι ακριβέστατα. Βγάζουν σήμερα πρόθεση ψήφου 24%-25%-26% και με αναγωγή πάει στο 30%. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του ’23 έδιναν στη Νέα Δημοκρατία 27% και με αναγωγή 31% και πήρε 41%.
Δ.Δ.: Αλλη εποχή τότε.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Δεν είναι αυτό, για όλα αυτά υπάρχουν πολύ λογικές εξηγήσεις. Ο κόσμος, όταν δεν διακυβεύεται τίποτα, εκφράζει την αγανάκτησή του. Και μπορεί και να υπερβάλλει ελαφρώς. Εκείνη την ώρα όμως που έχει πάρει το ψηφοδέλτιο και σκέφτεται τα παιδιά του, το αύριο, αυτά που έχει ζήσει -γιατί είναι πρόσφατες οι μνήμες- λέει: «Τι θα συμβεί αν δεν βγει ο Μητσοτάκης, που έχει χίλια στραβά, αλλά έχει και μερικά καλά, και βρεθούμε σε κάποιο χάος ακυβερνησίας; Και έχουμε έναν πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία, έχουμε τη Ρωσία, η οποία μπορεί να επιτεθεί και στην Πολωνία, έχουμε μια Ευρώπη που ψάχνεται να αμυνθεί και έχουμε και έναν Τούρκο ο οποίος είναι δίπλα, και εμείς να βρεθούμε σε ακυβερνησία;». Θα κάνει την καρδιά του πέτρα και θα ψηφίσει Μητσοτάκη.
Δ.Δ.: Τι του δίνεις σε αυτή την περίπτωση;
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Ξανά αυτοδυναμία. Και καλύτερα με αυτοδυναμία, διότι οι άλλοι συμβιβασμοί είναι πολύ κακοί.
Δ.Δ.: Με το ΠΑΣΟΚ λες τώρα, αν πήγαινε το ΠΑΣΟΚ ποτέ μαζί του.
ΑΝΔΡ. ΔΡ.: Δεν συμφέρει ούτε το ΠΑΣΟΚ να ξαναπάει μαζί του. Αν έχει μια πιθανότητα να ξανακυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ, θα χαθεί οριστικώς. Το έκανε κάποτε ο Βενιζέλος για να σώσει την Ελλάδα και πήγε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο 4%, με το ζόρι μπήκε στη Βουλή.
Καθώς έφευγε απόρησα: φορτωμένος με τόσα χρόνια κι όμως πανάλαφρη η περπατησιά του. Αυτό και το τεκμήριο της ωριμότητάς του. Να μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι!
Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies
Μάθετε περισσότερα εδώ
Αποδοχή