Εκείνη τη στιγμή κάλεσα τους Samaritans. Η συζήτηση δεν άλλαξε τη διάγνωσή μου, όμως άλλαξε τον τρόπο που τη βίωσα. Η εθελόντρια μού επέτρεψε να μιλήσω, να κλάψω, να εκφραστώ χωρίς φίλτρο. Με βοήθησε να δω την κατάσταση αλλιώς καθώς μου είπε: “Αύριο θα μάθεις προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί αυτό το ταξίδι. Αυτή τη στιγμή απλώς στέκεσαι σε ένα σταυροδρόμι”. Ήταν τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο βοηθητικό
Άνδρας που διαγνώστηκε με σπάνιο καρκίνο εξομολογείται: «Μία απόφαση μου έσωσε τη ζωή»
Η διάγνωση του καρκίνου μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου μέσα σε μια στιγμή. Για έναν 44χρονο άνδρα που ήρθε αντιμέτωπος με σπάνια μορφή της νόσου, μία έγκαιρη απόφαση αποδείχθηκε σωτήρια. Πέρα όμως από την χειρουργική επέμβαση και τη θεραπεία, η εμπειρία του ανέδειξε κάτι εξίσου κρίσιμο: τη σημασία της ψυχικής υποστήριξης και της φροντίδας του συναισθηματικού κόσμου των ασθενών με καρκίνο.
Η προσωπική μάχη του Phil Alderson με τον καρκίνο αναδεικνύει τι είναι πραγματικά σημαντικό για τους ασθενείς
«Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού στα 44 μου χρόνια, όλος ο κόσμος μου ανατράπηκε. Ο ανδρικός καρκίνος του μαστού είναι σπάνιος και τίποτα δεν σε προετοιμάζει για τη στιγμή που ακούς τη λέξη «καρκίνος» να συνδέεται με το όνομά σου. Είχα εντοπίσει ένα εξόγκωμα και πήγα στον γιατρό μου την επόμενη κιόλας μέρα. Αυτή η απόφαση μου έσωσε τη ζωή», εξομολογείται ο άνδρας.
«Παρότι η θεραπεία προχώρησε γρήγορα και ομαλά, η ψυχολογική διάσταση ήταν κάτι που δεν είχα προβλέψει. Κοιτάζοντας πίσω, η υποστήριξη που έλαβα για την ψυχική μου υγεία ήταν εξίσου σημαντική με την επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου», αναφέρει ο Phil Alderson.
«Οι δύο εβδομάδες που μεσολάβησαν από την ανακάλυψη του όγκου μέχρι τα αποτελέσματα της βιοψίας ήταν από τις πιο παράξενες της ζωής μου. Ήταν καλοκαίρι, τα παιδιά δεν είχαν σχολείο και ένιωθα σαν να περιπλανιόμουν μέσα στο ίδιο μου το σπίτι μέσα σε μια ομίχλη.
Όσοι το μάθαιναν άρχισαν να φέρονται αλλόκοτα. Άνθρωποι που είχα χρόνια να ακούσω με έπαιρναν τηλέφωνο λέγοντας πράγματα όπως “η θεία μου πέθανε από καρκίνο του μαστού”, λες και αυτό θα με βοηθούσε. Κανείς δεν είχε κακή πρόθεση, όμως η αμηχανία και ο φόβος στις φωνές τους έκαναν τα πάντα πιο βαριά».
«Το βράδυ πριν από τη διάγνωσή μου έφτασα στα όριά μου. Θυμάμαι να κάθομαι στον καναπέ, να νιώθω συντετριμένος και να βγαίνω έξω απλώς για να νιώσω τον ήλιο στο πρόσωπό μου. Περπατούσα χωρίς προορισμό, μέχρι που βρέθηκα σε έναν κήπο παμπ, κοιτώντας μια λωρίδα φωτός ανάμεσα σε δύο σπίτια. Και τότε σκέφτηκα: “Θέλω να μιλήσω σε κάποιον“».
«Τεράστια διαφορά έκανε και το γεγονός ότι ο γιατρός μου με ρώτησε ευθέως για την ψυχική μου υγεία: “Πώς το διαχειρίζεσαι;”. Μπορεί να ακούγεται ασήμαντο, αλλά έτσι δεν χρειαζόταν να κρύψω το συναισθηματικό βάρος πίσω από ένα “γενναίο προσωπείο”.
Από νωρίς μου όρισαν μια νοσηλεύτρια, η οποία δεν έλεγχε μόνο την ανάρρωσή μου μετά το χειρουργείο, αλλά και τη συνολική μου ευεξία. Με ρωτούσε για τον ύπνο, τους φόβους, τις σκοτεινές σκέψεις. Αντιμετώπιζε την ψυχική μου κατάσταση ως κάτι άξιο φροντίδας και όχι ως εμπόδιο στη θεραπεία.
Δυστυχώς, γνωρίζω ότι αυτή η εμπειρία δεν είναι δεδομένη. Πολλοί ασθενείς με καρκίνο δεν ερωτώνται ποτέ πώς νιώθουν συναισθηματικά. Οι ιατρικές επισκέψεις περιορίζονται σε λίστες συμπτωμάτων, ενώ η ψυχική υγεία παραμελείται.
Κι όμως, ο καρκίνος δεν είναι μόνο σωματική ασθένεια. Είναι για πολλούς το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισαν ποτέ. Φέρνει στην επιφάνεια φόβους για τη ζωή, την ταυτότητα, την οικογένεια, το μέλλον», εξηγεί ο Alderson.
«Η ερώτηση “πώς είσαι πραγματικά;” μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην αντοχή και την κατάρρευση. Δεν κοστίζει τίποτα. Απλά αλλάζει τα πάντα. Είμαι ευγνώμων που οι Samaritans ήταν εκεί για μένα στις κρίσιμες στιγμές. Τα προβλήματα δεν εξαφανίζονται, όμως η συζήτηση σε βοηθά να τα δεις πιο καθαρά.
Το να μιλάω για το πώς νιώθω αποτελεί πλέον μέρος της φροντίδας μου, όπως οι εξετάσεις και τα φάρμακα. Και ξέρω ότι χιλιάδες άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον καρκίνο μόνοι, απομονωμένοι, φοβισμένοι, χωρίς να ξέρουν πού να στραφούν. Γι’ αυτό η θεραπεία του καρκίνου πρέπει να αφορά ολόκληρο τον άνθρωπο, όχι μόνο τον όγκο», καταλήγει ο άνδρας.