Η μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία προκαλεί φθορά. Είναι αδύνατο να κυβερνάς για πολλά χρόνια και κατά τη διάρκεια της θητείας σου να μην προκύψουν λάθη, αστοχίες, παραλείψεις, υποθέσεις διαφθοράς και σκάνδαλα.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση έδειχνε να ισορροπεί την υπόθεση των Τεμπών, οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ανατρέπουν τον κυβερνητικό σχεδιασμό που καλείται εκ νέου να αναπροσαρμοστεί και να εστιάσει στη διαχείριση της φθοράς που προκαλεί η εμπλοκή κυβερνητικών στελεχών σε μία υπόθεση που κανείς δεν γνωρίζει το βάθος που μπορεί να έχει.
Η πρώτη κυβερνητική αντίδραση ήταν η αναμενόμενη και ακολούθησε το μοτίβο αντίστοιχων περιπτώσεων: αναφορές σε διαχρονικές παθογένειες του συστήματος, παραδοχή της αποτυχίας, συντονισμός με το αίσθημα της κοινής γνώμης και άμεσες πρωθυπουργικές πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν παραιτήσεις και αποχωρήσεις με σκοπό να αναδειχθούν τα αντανακλαστικά, η έλλειψη ανοχής σε νοσηρά φαινόμενα και η πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση και την εξάλειψή τους.
Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός όμως βρίσκονται για μία ακόμη φορά στη θέση του απολογούμενου. Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ έχουμε να κάνουμε όντως με ένα διαχρονικό σύστημα κακοδιαχείρισης, το οποίο όμως η κυβέρνηση ύστερα από έξι χρόνια δεν κατάφερε στην καλύτερη περίπτωση να το ελέγξει και να το αλλάξει ή στη χειρότερη εκδοχή επέτρεψε να λειτουργεί αποδεχόμενη την ύπαρξη ενός πελατειακού συστήματος ραντιέρικης παραοικονομίας που δεν μπορεί να τιθασευτεί και διαθέτει την απαιτούμενη υπόγεια κοινωνική συναίνεση την οποία καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να υπερβεί.
Το κυβερνητικό στρατόπεδο μετά και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις περίμενε μία ομαλή καλοκαιρινή περίοδο η οποία θα οδηγούσε στις νέες οικονομικές εξαγγελίες του φθινοπώρου από το βήμα της ΔΕΘ που θα εμπέδωναν το αίσθημα της επιστροφής στην κανονικότητα. Πλέον είναι αντιμέτωπο με μία νέα κρίση που απομειώνει τον βαθμό αποτελεσματικότητάς του και για πρώτη φορά τόσο έντονα το συνδέει με μία υπόθεση διαφθοράς. Μια υπόθεση που ακριβώς επειδή σχετίζεται με το βαθύ πελατειακό σύστημα και τους μηχανισμούς του αποδυναμώνει το αφήγημα του επιτελικού κράτους και προκαλεί ρωγμές στο μεταρρυθμιστικό προφίλ του Κυρ. Μητσοτάκη τον οποίο η πλειοψηφία επέλεξε στις δυο τελευταίες εθνικές εκλογές ως τον καταλληλότερο για να αντιμετωπίσει τις χρόνιες παθογένειες του κομματικού, διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Οι αποκαλύψεις ενοχλούν τους μετριοπαθείς, κεντρώους ψηφοφόρους των μεσοστρωμάτων των αστικών περιοχών και διαιρούν τον αγροτικό πληθυσμό της περιφέρειας ανάμεσα σε αυτούς που ωφελήθηκαν από το σύστημα διαμοιρασμού των επιδοτήσεων και σε εκείνους που δεν είχαν πρόσβαση και έμεναν εκτός. Την ίδια στιγμή βυθίζουν ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι σε καμία περίπτωση ίδιας τάξης ζήτημα με την υπόθεση των Τεμπών, τα εθνικά θέματα ή τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Οι υποθέσεις διαφθοράς, ωστόσο, όταν αφορούν τον πλουτισμό των ημετέρων ενοχλούν τους πολίτες ενώ η σκανδαλολογία ειδικά στην Ελλάδα έχει την τάση να επιμένει, να λαμβάνει διαστάσεις και να μεγεθύνεται.