Και να θέλει κανείς να μην ασχοληθεί με τις νέες κυβερνητικές διακηρύξεις για τα πανεπιστήμια (υπάρχουν, εξάλλου, πολύ πιο ανώδυνα θέματα), όσα ακούγονται στη δημόσια σφαίρα τα τελευταία 24ωρα είναι πλέον πάρα πολύ σοβαρά για να αγνοηθούν, αφού στο όνομα ενός πραγματικού προβλήματος προτάσσονται «λύσεις» που, εφόσον νομοθετηθούν, θα συνιστούν ξεκάθαρη παραβίαση του κράτους δικαίου. Αυτή είναι η φυσική κατάληξη του ακραίου ποινικού λαϊκισμού που κανονικοποιείται τα τελευταία χρόνια και του αυταρχισμού που επιτελεί και λειτουργία φερετζέ για την παταγώδη αποτυχία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, από το 2019 ως και το 2022, ψήφισε τρεις νόμους για το θέμα που συζητάμε. Την πλήρη κατάργηση του ασύλου (Ν. 4623/2019), την ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (Ν. 4777/2021) και τον λεγόμενο «νόμο Κεραμέως» (Ν. 4957/2022). Οσα εξαγγέλλει ξανά και ξανά, περί δυνατότητας παρεμβάσεων της ΕΛ.ΑΣ. στα πανεπιστήμια, για πόρτες ασφαλείας και περιορισμό εισόδου σε εξωπανεπιστημιακούς κ.λπ., τα έχει ήδη ψηφίσει χωρίς να τα εφαρμόσει.
Πλέον όμως ακούμε κάτι τερατώδεις συλλήψεις για «αυτοματοποιημένες πειθαρχικές συνέπειες» (!) και ιδέες του τύπου «όποιος φοιτητής συλλαμβάνεται να μετέχει σε βίαια γεγονότα καταστρέφοντας χώρους του πανεπιστημίου θα πληρώνει τις καταστροφές και θα χάνει τη φοιτητική του ιδιότητα». Οποιος συλλαμβάνεται, δηλαδή ούτε όχι απλώς χωρίς τελεσιδικία (έχουν ήδη αποφανθεί ότι «δεν χρειάζεται») αλλά χωρίς ούτε καν μια πρωτόδικη καταδίκη.
Τι δεν λένε; Η διαγραφή φοιτητή που διαπράττει αδίκημα εις βάρος του πανεπιστημίου προβλέπεται στη νομοθεσία. Στα άρθρα 197 και 198 του «νόμου Κεραμέως» βασικά επικυρώνεται το προϊσχύον δίκαιο, αφού αναφέρεται ξεκάθαρα η πειθαρχική κύρωση της διαγραφής φοιτητή για τέλεση αδικημάτων εις βάρος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η τραμπικής έμπνευσης «αυτοματοποιημένη» επιβολή της θα είναι η αντισυνταγματική «καινοτομία» Μητσοτάκη.
Το Σύνταγμα, από το 1975 ως σήμερα, προβλέπει ρητώς ότι η διοίκηση, πριν από την επιβολή οποιασδήποτε διοικητικής ενέργειας ή μέτρου εις βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων οποιουδήποτε, έχει τη δεσμευτική υποχρέωση να τον καλεί σε προηγούμενη ακρόαση. «Αυτοματοποιημένες» ποινές, πειθαρχικού ή άλλου χαρακτήρα, το δίκαιό μας δεν επιτρέπει. Και η απαγόρευση αυτή έχει τέτοιο ιστορικό βάθος που οι φοιτητές διδάσκονται την πρώτη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όταν η χούντα είχε διαγράψει «αυτοματοποιημένα» δικαστές από το δικαστικό σώμα. Ας μην ξαναθυμίζουμε αυτά τα βασικά.