Πέθανε, πλήρης ημερών, ο βραβευμένος και πρωτοπόρος οινοποιός Νίκος Λαζαρίδης, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τη μετάβαση της περιοχής της Δράμας στη σύγχρονη, οργανωμένη και εξωστρεφή οινοποίηση.
Με πυξίδα ένα καθαρό όραμα – να δημιουργηθεί επώνυμο, ποιοτικό ελληνικό κρασί που να μπορεί να σταθεί ισότιμα απέναντι σε καθιερωμένες ξένες ετικέτες – συνέβαλε καθοριστικά στο να τοποθετηθεί η ευρύτερη ζώνη της Δράμας στον διεθνή οινικό χάρτη, ανοίγοντας ουσιαστικά τον δρόμο για τη συστηματική εμπορική ανάπτυξη της τοπικής παραγωγής.
Το 1987, πιστεύοντας στη δυναμική της γης και του κλίματος, γεννήθηκε η πρώτη ολοκληρωμένη οινοποιία της περιοχής, που με τα χρόνια εξελίχθηκε στη Nico Lazaridi.
Με αναφορές που ακουμπούσαν τόσο στην Τοσκάνη όσο και στη μακεδονική παράδοση, ο Νίκος Λαζαρίδης – δραστήριος και μπροστά από την εποχή του – στήριξε την πορεία του σε μια οικογενειακή βάση, επενδύοντας στη συνέπεια, στον χαρακτήρα και στη διάρκεια των κρασιών που επιδίωκε να καθιερώσει διεθνώς.
Για την καρδιά του εγχειρήματος επιλέχθηκε η περιοχή της Αγoράς, λόγω της ιδιαίτερης μορφολογίας και του μικροκλίματός της.
Εκεί, με ορίζοντα το Παγγαίο, το Φαλακρό και το Μενοίκιο, ανεγέρθηκε το 1997 το σύγχρονο οινοποιείο, που σφράγισε την ταυτότητα της προσπάθειας.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 2000, στο πλαίσιο της ευρύτερης αξιοποίησης του δυναμικού της μακεδονικής γης, δημιουργήθηκε δεύτερο οινοποιείο στον Πλατανότοπο Καβάλας, στους πρόποδες του Παγγαίου και της οροσειράς του Συμβόλου.
Στη διαρκή αναζήτηση νέων εκφράσεων και δυνατοτήτων, η Nico Lazaridi στράφηκε και σε μια από τις πιο εμβληματικές ελληνικές ποικιλίες, το Ξινόμαυρο, διευρύνοντας τη γκάμα της και προσθέτοντας νέα «κεφάλαια» στην οινική της αφήγηση.
Την απώλειά του γνωστοποίησε η διοίκηση της εταιρείας μέσω του επίσημου λογαριασμού της στα κοινωνικά δίκτυα, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων: «Με λύπη ανακοινώνουμε την απώλεια του Νίκου Λαζαρίδη. Έναν άνθρωπο που έκανε κάθε βήμα του σημείο αναφοράς. Από το μάρμαρο στο κρασί, με όραμα, τόλμη και αφοσίωση, άφησε έργο που σηματοδοτεί την ταυτότητα του τόπου του. Η προσφορά του και το έργο του θα συνεχίσουν να εμπνέουν τον τόπο του και όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν».