Του Μενέλαου Μαλτέζου
Ο πρωτογενής τομέας στο «κόκκινο»… Και η Ελλάδα στο κρίσιμο σταυροδρόμι της διατροφικής της ασφάλειας
Στον Έβρο αυτές τις μέρες, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι η διαμαρτυρία αλλά η αγωνία. Αγωνία για το αν ο πρωτογενής τομέας θα αντέξει, για το αν η παραγωγή θα συνεχιστεί, για το αν η χώρα θα έχει διατροφική ασφάλεια.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι καθυστερήσεις στις επιδοτήσεις και οι αλλαγές κανόνων την τελευταία στιγμή έδειξαν κάτι ξεκάθαρο: η αγροτική πολιτική δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Είναι εθνικό.
Η ελληνική κοινωνία το συνειδητοποίησε απότομα: ο πρωτογενής τομέας δεν είναι ένας ακόμη κλάδος· είναι η βάση της οικονομικής σταθερότητας, της περιφερειακής συνοχής και της ίδιας της επιβίωσης της χώρας.
Και η αλήθεια είναι σκληρή:
χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη, ο πρωτογενής τομέας δεν μπορεί να σταθεί.
χωρίς επιδοτήσεις, η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στην παγκόσμια αγορά τροφίμων.
Αυτό ανοίγει έναν απαραίτητο δημόσιο διάλογο για:
Δεν μιλάμε για οικονομικό υποσύστημα. Μιλάμε για τη δυνατότητα της χώρας να θρέψει τον λαό της.
Κήποι και Ορμένιο: εκεί όπου η αγωνία γίνεται πρόσωπο
Οι σημερινές επισκέψεις στους Κήπους και το Ορμένιο δείχνουν μια κοινωνία στο όριο. Στα μάτια των ανθρώπων της παραγωγής αποτυπώνεται η πραγματική ανησυχία: όχι για “το σήμερα”, αλλά για το αν υπάρχει αύριο.
Δεν ανησυχούν για τα μικρά. Ανησυχούν για το αν:
Πίσω από κάθε τρακτέρ υπάρχει μια οικογένεια. Πίσω από κάθε ανησυχία υπάρχει ένας τόπος που φοβάται ότι χάνει το μέλλον του.
Και η Θράκη γνωρίζει καλά πως όταν ο πρωτογενής τομέας καταρρέει, παρασύρει ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Η πιο ήσυχη πράξη — το πιο δυνατό μήνυμα
Στους Κήπους, μια μικρή ελιά φυτεύτηκε από πυρόπληκτους ελαιοπαραγωγούς. Όχι για εντύπωση, αλλά για να ειπωθεί αυτό που δεν χωρά σε δελτία Τύπου:
Ο πρωτογενής τομέας δεν είναι “κλάδος”. Είναι ρίζα: ρίζα του τόπου, της οικονομίας, της ζωής. Και αυτή η ελιά είπε χωρίς λόγια:
η Θράκη δεν αντέχει άλλη υποβάθμιση,
η χώρα δεν αντέχει άλλη απώλεια παραγωγής,
η διατροφική ασφάλεια είναι εθνική υπόθεση,
χωρίς αγρότη δεν υπάρχει περιφέρεια, δεν υπάρχει μέλλον.
Δεν φτάνει η διαχείριση — απαιτείται πολιτική
Από εδώ και πέρα, χρειάζεται:
Γιατί ο πρωτογενής τομέας δεν έχει περιθώριο για άλλη φθορά. Και χωρίς αυτόν, δεν υπάρχει οικονομία, δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή.
Το μήνυμα του Έβρου είναι καθαρό Ο αγρότης δεν ζητά χάρη. Ζητά δικαιοσύνη, σταθερότητα και σοβαρό κράτος.
Και η χώρα οφείλει να ακούσει.