website analysis Στους διαδρόμους των μουσείων / Η Ελλάδα κάποτε ανήκε στους Έλληνες – Epikairo.gr

Σας έλειψα; Έρωτας είναι η αιτία. Τι να κάνω η σοσιαλίστρια; Μερικά πράγματα δεν τα προγραμματίζεις, αυτά είναι τα ωραία της ζωής. Πήγα στα Χαυτεία για την πορεία του Πολυτεχνείου. Πανστρατιά να στηρίξουμε την σημαία του Πολυτεχνείου, είπε ο Πρόεδρος. Κι εκεί ερωτεύτηκα! Γνώρισα σοσιαλιστή, νεαρό και Ανδρέα! Χέρι χέρι πήγαμε μέχρι το τσαρδί της Κίμπερλι! Και μετά συνεχίσαμε… Αυτό δεν ήταν σοσιαλιστικός ρεαλισμός, αλλά σοσιαλιστικός οργασμός! Κι αντί να κάνω τα εννιάμερα της θυγατρός του Εισαγγελέως, έκανα τις 9,5 εβδομάδες. Εσείς δηλαδή τι θα προτιμούσατε;

Τελείωσε όμως τώρα και έκατσα να σας γράψω και για τον θρήνο. Αυτό δεν ήταν απόλυση, αυτό ήταν δημόσιος εξευτελισμός. Την έβγαλε στη ρούγα και την διαπόμπευσε. Κλαίει και οδύρεται η θυγάτηρ. Αλλά είναι σκληρό καρύδι. Μαζεύει δυνάμεις. Ό,τι βρει. Δικαστές, διπλωμάτες, παραδικαστές, ιερείς, παλαιοημερολογίτες, την ελληνική, την αλβανική μαφία. Είναι εξοργισμένη με το σύστημα και θα το παίξει τώρα αντιστασιακιά. Θυμήθηκε τα νιάτα της. Σκέφτεται να ανοίξει σωματείο: πρώην και φερέλπιδες GD. Και τι δεν θα μαζέψει…

Τέτοια αδικία από την Αφεντιλίνα δεν την περίμενε. Το ΦΕΚ της έπεσε από τα χέρια. Να τα βλέπουν και οι άλλες οι φερέλπιδες να παραδειγματίζονται. Νομίζετε ότι είστε φίλες της Λίνας. Ε ρε κούνια που σας κούναγε… Σας τα λέω και δεν πιστεύετε. Δείτε τώρα τη θυγάτηρ πώς κλαίει και οδύρεται. Τόσα και τόσα είχε κάνει τόσα χρόνια, κι όμως η Υπουργός στεκόταν πάντα στο πλευρό της! Κι εκείνη όμως, πάντοτε στάθηκε πιστή. Δεν στάθηκε πιστή με την Αμφίπολη, τότε που κυβερνούσανε οι άλλοι κι αυτή τους έκανε τα γλυκά μάτια για να παίρνει πληροφορίες να τις δίνει στην Λίνα; Η Μάτα Χάρι των GD. Δεν πήγε να την υποδεχτεί με λουλούδια στο γραφείο της; Δεν έγραψε για τόσους αγίους και μαρτύρους να τους ανεβάζει η άλλη άμισθη να βλέπει το ποίμνιο να χαίρεται; Λιβάνι μύριζε η σελίδα του Υπουργείου με τις δύο άμισθες τότε. Πατρίς, θρησκεία. Χωρίς οικογένεια. Άλλωστε μία είναι η Οικογένεια, η Αγία Οικογένεια. Δεν χρειάζεται άλλη. Ευεργέτες.

Δεν έκανε το μουσείο ταβέρνα; Δεν έκανε γαμήλιο γλέντι στην ταβέρνα για την Θοδώρα; Δεν βασάνισε όσους της έδωσε εντολή η Λίνα; Δεν τους έστειλε όλους στο πυρ το εξώτερον; Ειδικότης της θυγατρός αυτό. Δεν ανέχτηκε μέχρι και τον τέως τόσους μήνες; Μέχρι που τον ξηλώσανε για πάρτη της και τώρα γυρνά η θεία του τέως παντού και την στολίζει, με τα λόγια της Υπουργού. Της κείνης ρήμασι πειθόμενη. Κελ ντεκαντάνς που θα λεγε και η θυγάτηρ η γαλλοθρεμμένη.

Sic Transit Gloria Mundi. Από τις οπερέτες στο δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα. Τον αριθμό της μοναξιάς μου δεν χτυπάς. Μέρες περίμενε πάνω από το τηλέφωνο. Να χτυπήσει. Να την πάρει ξανά η Λίνα όπως παλιά. Να την επαναφέρει. Τι λάθος έκανε δηλαδή; Επειδή μία εκεί πήγε και λιποθύμησε στην αυλή; Συμβαίνουν αυτά. Δεν τα έκανε και η Γιάννα για να καλοπαντρευτεί; Έτσι κάνουν αυτές οι ανακατώστρες. Είναι αυτός λόγος να χάσει τη σειρά της; Μέρες πάνω από το τηλέφωνο, μα το τηλέφωνο βουβό.

Είδε κι απόειδε και ξεκίνησε η ίδια τα τηλέφωνα. Ανασυγκροτήθηκε. Ξύπνησε μέσα της το μίσος. Οι φίλες; Εξαφανισμένες ή ανίκανες. Αυτές του πολιτιστικού; Ούτε να την ακούσουν τώρα πια. Με πολλά ζόρια κατάφερε να βρει χήρα βοηθείας! Έγραψε η χήρα μια διαμαρτυρία με χειροπιαστές ασυναρτησίες και την δημοσίευσε στις «επιστολές αναγνωστών». Δύο εκθέσεις σε τόσο λίγο χρόνο, σε κεντρικό μουσείο, για να πουλήσει τα έργα του μακαρίτη. Τη συνέτρεξε πολύ η θυγάτηρ. Ξέρει αυτή πώς ζεις με την περιουσία του μακαρίτη. Της είχε υποχρέωση μεγάλη.

Με πήρε η Ντιντί τηλέφωνο, η κουμπάρα μου η Κερκυραία. Ναι, βέβαια μέχρι τα Επτάνησα έφτασε η φήμη της, τη συζητάνε στις ρούγες. Και μου είπε ότι βρήκε δικηγόρο να προσφύγει η μικρή άγαμη θυγάτηρ. Για τα μισθά. Θα χάσει μισθά, σου λέει. Πάντα αδικημένη και εκεί που μας χρωστούσε μας πήρε και το βόδι. Τι βόδι, γελάδα του Τέξας! Έχει αναστενάξει η wolt από τότε που την ξαπόστειλαν.

Και ο λακές την εγκατέλειψε. Την βρίζει γιατί γύρισε στην παλιά του αφέντρα ξανά. Σφουγγαρίζει παλάτια. Κλαίει κι αυτός για τα λεφτά που του έταξε η άλλη και δεν του τα έδωσε. Και να ταν ο μόνος…

Πάντως εγώ θα της δώσω τα δίκια. Τόσα χρόνια τα ίδια έκανε και ανέβαινε τα σκαλιά ένα ένα. Τόσο κόσμο έστειλε στον αγύριστο, τόσους στο νοσοκομείο, τόσους άφησε απλήρωτους. Τώρα πρώτη φορά είναι; Όποτε ήθελε υπέγραφε. Κι όταν έρχονταν τα σκούρα, μία η Λίνα μία ο Μπένυ μία ο παπά Θωμάς έτρεχαν να την ξελασπώσουν. Ούτε που το κατάλαβε πώς βρέθηκε να την έχουν ξυρίσει γουλί και να της ρίχνουν ροχάλες οι ευεργέτες της.

Αχ, σαν τις Hi5 διαλύονται οι GD της Λίνας! Διαλύεται το συγκρότημα πριν καλά καλά φτιαχτεί. Μία μία εγκαταλείπουν τη σκηνή. Το πετράδι του στέμματος, βέβαια, δεν έφυγε ποτέ. Πιστεύει ότι έχει πάρει τα ρεπά της. Ό,τι πιστεύει η καθεμιά, καλό είναι. Η Αγνοούμενη από πού να φύγει, αφού καλά καλά δεν έχει πάει. Η Αριάδνη και η ξανθιά δασκάλα θα φύγουν μαζί με τους προέδρους. Πάνε πακέτο. Καταραμένες σχέσεις. Ό,τι κακό είχαν να κάνουν το έχουν κάνει ήδη, δεν θα γίνει χειρότερο.

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα πήγε ο Κυριάκος με την οικονόμο. Φόρεσε τη στολή η άλλη, έφηβος στη Σχολή Μωραΐτη. Πιο ντελικάτα περπατάει ο Κυριάκος. Εντάξει πάρε μαθήματα από Κυριάκο ή από τη συνονόματη, περπατάς σαν το κουτσαβάκι. Για αλλαγή του κλίματος πήγε στην Ελευσίνα, σου λέει, και επέλεξε για συνοδοιπόρο την πιο αντιπαθητική σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, στημένες και ξεστημένες.

Ταξιδεύει το κορίτσι. Ταξιδεύει. Και παίρνει πάντα και το άλλο κορίτσι. Έτσι είναι, ταμάρα τους! Αν είσαι ερωτευμένη, πρέπει ο λαός να κάνει θυσίες για να παίρνεις και τον έρωτα μαζί παντού.

Θυμάστε που σας έλεγα για την υπουργό και την Κίμπερλι; Συναντήθηκαν οι καλές μου και ήταν λες και βρέθηκε η Σωτηρία Μπέλλου με τη Μαρινέλλα. Έτσι κάνουν οι καλλιτέχνιδες όταν βλέπουν ότι πέφτουν. Κάνουν τα πιο κραυγαλέα συμβόλαια μήπως και έρθει κόσμος.

Βέβαια η Κίμπερλι για άλλο λόγο πήγε. Θέλει το Ηρώδειο για τον Αργυρό. Έχει μαραζώσει το αγόρι από τότε που του αρνήθηκαν το Φρούριο της Κέρκυρας. Στο μεταξύ, το Ηρώδειο είναι κι αυτό γιαπί. Χώρο για χώρο δεν έχει αφήσει η μασουλίνα που να μην έχει στήσει σκαλωσιά. Της λέει, αχ Ηρώδειο δεν μπορώ, να σου δώσω το Σούνιο και το Μπούρτζι; Καταρχάς θέλω την Ελευσίνα, της λέει η αμερικάνα. Αυτά τα έχετε συνεννοηθεί με τον Κυριάκο, της απαντά η οικονόμος. Ό,τι μου πει θα κάνω. Μπορώ όμως να σου δώσω κι ένα αρχαίο για το Κογκρέσο.

Μη σας τα πολυλογώ, ο Αργυρός θα κάνει περιοδεία το καλοκαίρι. Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός. Περιοδεία θα κάνουν και κάτι Κούροι. Θα διαλέξει η Κίμπερλι ποιος της αρέσει. Θα πάνε επίσκεψη στον Τραμπ, μην πανε με άδεια χέρια. Η Ελευσίνα θα γεμίσει με τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα. Εξ Αμερικής. Γκιλφόιλ, τύφλα να χει ο Πιουριφόι.

Δεν ήταν και καμιά επιτυχία της Μπουμπουλίνας που πήγε εκεί η Κίμπερλι. Αφού γυρίζει παντού. Την έχει δει Αλίκη στο ναυτικό. Το πρωί σε υπογραφή συμφωνίας, το μεσημέρι σε συνέντευξη τύπου, το βράδυ στο ΣΕΦ για τον Ολυμπιακό. Πήγε και στον αρχιπαπά. Και αυτός έκανε λες και είδε την αγία Φιλοθέη. Σε λίγο θα τη δούμε σε εκπομπές μαγειρικής. Τώρα θα μου πεις, από το να βλέπουμε την Κεραμέως σε ρόλο ινφλουένσερ, καλύτερα η Κίμπερλι, έχει και τα προσόντα.

Καλά, δεν σας ενοχλούν όλα αυτά; Στις πόσες γονυκλισίες της κυβέρνησης θα θυμηθείτε επιτέλους ότι η Ελλάδα κάποτε ανήκε στους Έλληνες; Τι θα γίνουμε εδώ; Προτεκτοράτο του Τραμπ; Μόνο για αυτό μας προορίζει ο Κυριάκος. Για συνέλθετε λίγο σας παρακαλώ, που έφτασε η κινεζική πρεσβεία να βγάλει ανακοίνωση το λιμάνι του Πειραιά ανήκει στους Έλληνες! Η κινέζικη πρεσβεία. Δεν σας έπεσαν τα μούτρα; Για μαζευτείτε όλοι γύρω από την μεγάλη πατριωτική δημοκρατική παράταξη να διώξουμε επιτέλους τους δυνάστες! Να αναπνεύσουμε λίγο σοσιαλισμό.

Σας είπα το άλλο; Πήγε και η πρόεδρος του μουσείου-γιαπιού να μιλήσει για το όραμά της για το μουσείο. Κουκλίτσα μου, το ξαναλέω. Γιατί θάβεις την υπουργό όλην την ώρα και μετά τρέχεις και την γλείφεις; Δεν θα σου βγει σε καλό. Αμ ο αριχτέκτονας; Τραυλίζει λίγο. Από το ποτό. Οικογενειακώς ταγμένοι στην υπουργό αυτοί οι κούρκουλοι.

Βγήκε και το βιβλίο του Αλέξη. Βρε τι να πεις κι εσύ; Κοντέ με τα μπούτια; Βιβλίο χωρίς Λιβάνη, Φρόυντ χωρίς ντιβάνι! Ποιος έχει ξεχάσει το 10 χρόνια και 54 μέρες της Μιμής; Ποιος έχει ξεχάσει τον πατερναλιστικό καπιταλισμό του Αντρέα; Η δημοκρατία στο απόσπασμα σας λέει κάτι; Αυτά είναι μπεστ σέλλερ! Προσοχή στις απομιμήσεις.