Αυτή η μικρή υποχώρηση από τους εμπορικούς πολέμους του Τραμπ προέκυψε επειδή αναγνωρίζει πλέον τη δύναμη ενός ζητήματος που επί μήνες άλλοτε αγνοούσε και άλλοτε επιδείνωνε. Ο πληθωρισμός έκανε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για να τον επαναφέρει στο αξίωμα. Αλλά από τότε που επέστρεψε, το να συγκρουστεί με τον Καναδά και να ανακαινίσει τον Λευκό Οίκο έχουν υπάρξει μεγαλύτερες προτεραιότητες από την καταπολέμηση του πληθωρισμού.
Πέρα από την αύξηση των δασμών, πίεσε τη Federal Reserve να χαλαρώσει τη νομισματική πολιτική, με το σκεπτικό ότι ο πληθωρισμός έχει ήδη νικηθεί. Τα δεδομένα όμως δεν συνεργάζονται. Η Fed επιδιώκει να διατηρεί το προτιμώμενο μέτρο πληθωρισμού στο 2% ετησίως. Το ποσοστό παραμένει πιο κοντά στο 3. Ο Τραμπ λέει στους Αμερικανούς να μην πιστεύουν τα «ψεύτικα πορτοφόλια» τους, αλλά αυτό δεν πιάνει.
Το ιστορικό του Τραμπ στον πληθωρισμό αποτελεί έναν από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους διαφέρει από τον Ρόναλντ Ρίγκαν. Όταν ανέλαβε ο Ρίγκαν, αντιμετώπιζε διψήφιο πληθωρισμό. Η Fed αυστηροποίησε τη νομισματική πολιτική για να τον εξαλείψει, με κόστος υψηλά επιτόκια και μια σκληρή ύφεση. Οι Ρεπουμπλικανοί σύμμαχοί του έχασαν δεκάδες έδρες στη Βουλή στις ενδιάμεσες εκλογές του 1982. Αλλά, η ύφεση έθεσε τα θεμέλια για χαμηλότερο πληθωρισμό, που με τη σειρά του επέτρεψε την πτώση των επιτοκίων στεγαστικών δανείων και την έναρξη της ανάκαμψης. Ο Ρίγκαν κέρδισε σαρωτική επανεκλογή δύο χρόνια αργότερα.
Η κατάσταση του Τραμπ είναι διαφορετική, όχι μόνο επειδή είναι συνταγματικά ανέφικτο να ξαναθέσει υποψηφιότητα. Θα μπορούσε, όμως, να είχε ακολουθήσει μια πορεία παρόμοια με του Ρίγκαν. Ο Τραμπ θα μπορούσε να είχε πει, μετά τη νίκη του το 2024: «Ο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί άφησαν τον πληθωρισμό να ξεφύγει, και εγώ χαιρετίζω τις προσπάθειες της Fed να τον συγκρατήσει, ακόμη κι αν αυτό θα είναι επώδυνο για ένα διάστημα». Θα μπορούσε επίσης να είχε αναβάλει τους εμπορικούς του πολέμους. Με αυτή τη στήριξη και χωρίς την επιπλοκή των εκτεταμένων δασμών, η Fed ίσως να είχε καταφέρει να μειώσει ακόμη περισσότερο τον πληθωρισμό. Ίσως τότε οι Αμερικανοί, όπως τη δεκαετία του 1980, να μπορούσαν να προσβλέπουν σε μια πιο απότομη καθοδική πορεία των επιτοκίων το 2026, δίνοντας στους Ρεπουμπλικανούς καλύτερη πιθανότητα να κρατήσουν το Κογκρέσο.
Έχοντας παρουσιάσει αυτό το αισιόδοξο σενάριο, ας επισημάνουμε δύο λόγους για τους οποίους μπορεί να μην πραγματοποιούνταν. Πρώτον, η Fed θα μπορούσε να είχε υπερβάλει στη σύσφιξη και να είχε προκαλέσει μια απότομη ύφεση. Αλλά η οικονομία ήταν αρκετά ισχυρή στα τέλη του 2024 (σίγουρα όχι τόσο δυσχερής όσο στις αρχές της δεκαετίας του 1980), ώστε να μπορούσε να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος. Και αυτό θα είχε επίσης αποτρέψει τη σημερινή κατάσταση, όπου οι προσδοκίες για υψηλό πληθωρισμό έχουν πλέον εδραιωθεί περισσότερο, κάτι που είναι δυσκολότερο να ανατραπεί, και η οικονομία έχει αποδυναμωθεί περαιτέρω. Οι επιλογές πολιτικής έχουν γίνει πιο επικίνδυνες. Ένα ποσοστό πληθωρισμού 3 τοις εκατό ίσως να αποτελεί το νέο κατώτατο όριο, ή ίσως να χρειαστεί τελικά μια ύφεση για να σταθεροποιηθούν οι τιμές.
Δεύτερον, αν η Fed είχε παρέμβει πιο αποφασιστικά, το κοινό μπορεί να θεωρούσε τον χαμηλότερο πληθωρισμό ανεπαρκή επειδή είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίες: Οι ψηφοφόροι θέλουν οι τιμές να επιστρέψουν στα προ – πληθωρισμού επίπεδα, όχι απλώς να παραμείνουν σταθερές ή να αυξάνονται με βραδύτερο ρυθμό. Αυτός ο στόχος είναι σχεδόν ανέφικτος. Οι τιμές κατά μέσο όρο σε μια οικονομία σπάνια πέφτουν, και όταν συμβεί αυτό συνήθως αποτελεί σημάδι πίεσης και προβλημάτων.
Ωστόσο, υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι οι ψηφοφόροι θα αναγνώριζαν εν μέρει τα οφέλη της μείωσης του πληθωρισμού, ακόμη κι αν οι τιμές δεν υποχωρούσαν. Αυτό έκαναν οι Αμερικανοί τη δεκαετία του 1980. Ακόμη και σήμερα, το ποσοστό όσων αναφέρουν τον πληθωρισμό ή το υψηλό κόστος ζωής ως το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας έχει μειωθεί όσο η οικονομία απομακρύνεται από το υψηλό σημείο του πληθωρισμού. (Αν και εξακολουθεί να αναφέρεται συχνότερα από οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα.)
Ο Τραμπ και το κόμμα του θα βρίσκονταν σε καλύτερη θέση αν είχε λάβει πιο νωρίς υπόψη του την ανησυχία του κοινού για τις υψηλές τιμές. Δεν είναι ακόμη αργά, ειδικά για να αλλάξει γνώμες πριν από τις εκλογές του 2028. Για να σωθούν όμως οι ενδιάμεσες εκλογές, ο Τραμπ ίσως χρειαστεί να εφεύρει μια μηχανή του χρόνου.