Όχι μόνο για τους τουρίστες αλλά και για τους Βερολινέζους γίνεται όλο και πιο δύσκολο να προσδιορίσουν πού ακριβώς βρισκόταν το Τείχος του Βερολίνου.
Μετά την πτώση του, οι αρχές της Γερμανίας ξεκίνησαν μια προσπάθεια να εξαφανίσουν τα ίχνη του. Τα μεγάλα οικοδομικά έργα που έγιναν στις άλλοτε ναρκοθετημένες, μη κατοικημένες περιοχές γύρω από το τείχος στο ανατολικό τμήμα της πόλης άλλαξαν την εικόνα του Βερολίνου.
Η εξουσία προσπαθεί να σβήσει τις μνήμες, αλλά ορισμένες είναι ανεξίτηλες. Η πιο συνταρακτική ιστορία των φακέλων της Στάζι είναι αυτή της Βέρα Βολεμπέργκερ, μιας διάσημης Ανατολικογερμανίδας αντικαθεστωτικής που είχε απελαθεί στη Δύση μαζί με το σύζυγο και τα παιδιά της.
Βουλευτής μετά την επανένωση η κυριά Βολεμπέργκερ πρωτοστάτησε στο άνοιγμα των φακέλων της Στάζι και ήταν η πρώτη που πήγε να μελετήσει το δικό της για να ανακαλύψει πως αυτός που την «κάρφωνε» δεν ήταν άλλος από τον άντρα της.
Στο ντοκιμαντέρ που προσφέρει το Tvxs sτους συνδρομητές (-τριες) το Σαββατοκύριακο 22 και 23 Νοεμβρίου μιλούν η ίδια, αλλά και σε μια από τις πιο σπάνιες εξομολογήσεις του σε μέσο ενημέρωσης, ο ίδιος ο πρώην σύζυγός της, Κνουτ Βολεμπέργκερ.
Το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου για το Τείχος του Βερολίνου, προβάλλεται με αφορμή τη συμπλήρωση 36 χρόνων από την πτώση του, σις 9 του μήνα.
Τo ντοκιμαντέρ αρχίζει καταγράφοντας τις προσπάθειες μιας μικρής ομάδας ανθρώπων να διατηρήσουν τα ίχνη του τείχους, ως ένα κομμάτι της γερμανικής ιστορίας.
Παρ’όλες όμως τις προσπάθειες να ξεχαστεί, εξακολουθεί να υπάρχει στα μυαλά των ανθρώπων και να χωρίζει τη Γερμανία σε δύο κομμάτια: τους «Όσσις» (πρώην Ανατολικούς) και τους «Βέσσις» (πρώην Δυτικούς).
Οι πρώτοι διαμαρτύρονται για την αλαζονεία που επέδειξαν οι νικητές «Βέσσις» και οι τελευταίοι κατακρίνουν τα «αδέλφια» από την Ανατολική Γερμανία οτι διατηρούν τις παλιές κακές κομμουνιστικές συνήθειες, δεν θέλουν να δουλέψουν και να επωμισθούν τα βάρη της ενοποίησης.
Δέκα χρόνια μετά (τότε γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ) ένα κύμα νοσταλγίας για το τείχος και την πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Ένας στους επτά Γερμανούς δηλώνει ανοιχτά οτι θα προτιμούσε το τείχος να μην έχει πέσει ποτέ και στα ανατολικογερμανικά κρατίδια το πρώην Κομμουνιστικό Κόμμα κερδίζει πάνω από το 20% των ψήφων.
Τα επόμενα χρόνια, ο θυμός και η δυσφορία έθρεψαν τη σημερινή άνοδος της ακροδεξιάς.
«…ο δαιμόνιος Στέλιος Κούλογλου μας αναστάτωσε κυριολεκτικά προσφέροντας στην κρατική τηλεόραση το τελευταίο του ευφυές «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα». Ως δίδυμη συνταιριασμένη αποκάλυψη, η δουλειά του ήταν εκπληκτική. Όμως το σοκ- κυριολεκτικά- που συγκλόνισε το θεατή οφείλεται στο ντοκιμαντέρ με τον εύγλωττο τίτλο “Νοσταλγία και προδοσία”. Διάρκειας μιας ώρας και εξόχως διεισδυτικό το εν λόγω ντοκιμαντέρ, είχε τη διπλή υποστήριξη της έρευνας και της καλής σκηνοθεσίας από την Μαριλένα Κατσίμη και τον Ανδρέα Αποστολίδη…Άπεφθος, δηλαδή καθαρή και γνήσια, η εικόνα, δείχνει ανθρώπους γηγενείς που ψάχνουν αλλά δεν βρίσκουν το Τείχος!…»ΤΑ ΝΕΑ, 15.11.99
«Όσα χρόνια και αν συνεχιστεί ο θεσμός των βραβείων για την τηλεόραση και όσα χρόνια υπάρχει η εκπομπή “Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα”, ο Στέλιος Κούλογλου θα παίρνει το βραβείο. Και δικαίως. Η μια εκπομπή του είναι καλύτερη από την άλλη. Ο άνθρωπος ψάχνει τα θέματά του και δείχνει πως η συνέχεια είναι η δύναμή του. Παρακολουθεί τα γεγονότα που τον ενδιαφέρουν στο βάθος του χρόνου και έτσι μπορεί να κάνει συνθετική δουλειά, να δείξει το πριν και το τώρα. Εξαιρετική ήταν και η έρευνά του για το Τείχος του Βερολίνου, που είδαμε την Τετάρτη το βράδυ, για την επέτειο των 10 χρόνων από την πτώση του. Δεν έμεινε μόνο στο χρονικό και το ιστορικό γεγονός, αλλά προχώρησε σ’αυτό που σήμερα είναι η Γερμανία, έψαξε τι χωρίζει τους Δυτικούς από τους Ανατολικούς. Σήμερα που το Τείχος δεν υψώνεται ανάμεσά τους, αλλά υψώνονται διαφορές νοοτροπίας και δυσκολίες προσαρμογής στη νέα κατάσταση που προέκυψε από την ενοποίηση των δύο τμημάτων της Γερμανίας» . ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 11.11.99