Η διάσημη Αργεντινο-γερμανίδα σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, έρχεται στη χώρα μας καλεσμένη στο 38ο Πανόραμα Ευρωπαικού Κινηματογράφου (20-26 Νοεμβρίου) στο οποίο συμμετέχει με δύο ταινίες- Μalou και Το καλοκαίρι της Άννας. Λίγο πριν το ταξίδι της είχαμε μια σύντομη συνομιλία μαζί της.
Η Τζανίν Μεεράπφελ σπούδασε δημοσιογραφία στο Μπουένος Άιρες, εργάστηκε ως συντάκτρια και ανεξάρτητη δημοσιογράφος, στη συνέχεια σπούδασε κινηματογράφο στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Ακαδημίας Σχεδίου του Ουλμ.
Το 1980 γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, Malou, η οποία τιμήθηκε με το Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ των Καννών το 1981. Ακολούθησαν ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, βραβεία και διακρίσεις.
Από το 1990 έως το 2008 διετέλεσε καθηγήτρια κινηματογράφου και τηλεόρασης στην Ακαδημία Μέσων της Κολωνίας.
Το 2020 τιμήθηκε με τον Γερμανικό Σταυρό Αξίας Α΄ Τάξης, σε αναγνώριση του κινηματογραφικού και συγγραφικού έργου της, καθώς και της προσήλωσής της στα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία της έκφρασης και την πολιτισμική ποικιλομορφία. Την ίδια χρονιά ίδρυσε τη “European Alliance of Academies”, ένα δίκτυο αρχικά 60 καλλιτεχνικών ακαδημιών και πολιτιστικών ιδρυμάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Νορβηγία, με στόχο την προάσπιση της ελευθερίας της Τέχνης.
Από το 1998 είναι μέλος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου, όπου από το 2015 μέχρι και το 2024 κατείχε τη θέση της Προέδρου.
Είναι η πρώτη σας επίσκεψη στην Ελλάδα;
Όχι, έχω έρθει αρκετές φορές.
Γιατί επιλέξατε να ζήσετε στο Βερολίνο;
Βοήθησα τον τότε σύντροφό μου, Βολφ Ντόνερ, με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στο οποίο είχε διοριστεί διευθυντής.
Τι σημαίνει για εσάς η Αργεντινή;
Είναι η χώρα καταγωγής μου – μια όμορφη, διχασμένη, δύσκολη χώρα, που αγαπώ και στην οποία νιώθω ότι ανήκω.
Σκεφθήκατε ποτέ να επιστρέψετε;
Πολύ αργά πια
Τι θέση έχει η πολιτική στη ζωή σας και την καριέρα σας;
Η Τέχνη είναι μια πολιτική πράξη και το να κάνεις ταινίες σημαίνει ότι είσαι πολιτικά ενεργός
Για τη Μαλού οι κριτικοί ανέφεραν ότι το στυλ της ταινίας «διαφοροποιείται από άλλες αυτοβιογραφικές φεμινιστικές ταινίες του νέου γερμανικού Κινηματογράφου». Με ποιο τρόπο;
Ίσως εννοούν ότι η δομή της ταινίας είναι ασυνήθιστη – αλλά μπορώ μόνο να υποθέσω.
Το καλοκαίρι της Άννας», η δεύτερη ταινία που θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, γυρίστηκε στην Ελλάδα με έντονο το ελληνικό στοιχείο.
Είναι μια ταινία για το θάνατο, τον έρωτα, την αναχώρηση και την ανανέωση. Γυρίστηκε με εξαιρετικούς Έλληνες τεχνικούς, υπέροχους Έλληνες ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Αυτό συνέβη επειδή η ιστορία διαδραματίζεται από την αρχή σε ένα ελληνικό νησί. Αφορά μια γυναίκα που έχει ελληνική οικογένεια και επιστρέφει για να φροντίσει το οικογενειακό σπίτι σε ένα νησί.
Επομένως, ήταν σαφές ότι οι ηθοποιοί θα έπρεπε να είναι στην πλειονότητά τους Έλληνες.
Ποια είναι η σχέση σας με τον ελληνικό κινηματογράφο;
Αγαπώ πολλές ελληνικές ταινίες και έχω μεγάλο σεβασμό για τους ηθοποιούς, τους κάμεραμαν, τους συνθέτες, τους καλλιτέχνες και όσους εργάζονται στον κινηματογράφο.
Μια ταινία που σας εντυπωσίασε πρόσφατα;
Η τελευταία ταινία του Έντγκαρ Ράιτς: «Leibniz», μια υπέροχη περιγραφή του τρόπου με τον οποίο δημιουργείται ένα έργο τέχνης.
Αν γυρίζατε πίσω στο χρόνο, σε περίοδο θα θέλατε να ζήσετε;
Στην περίοδο που ζούμε τώρα, αλλά χωρίς τους πολέμους, την πείνα και την αδικία
Μπορείτε ακόμα να ονειρεύεστε και τι;
Να ζήσουμε χωρίς πολέμους, πείνα και αδικία.
Με αφορμή τα προβλήματα του γάμου της η Χάνα, μια δυναμική, ανεξάρτητη γυναίκα ανατρέχει στη ζωή της Γαλλίδας μητέρας της Μαλού, που ακολούθησε τον Γερμανοεβραίο σύζυγό της στη Γερμανία και με την άνοδο του ναζισμού κατέληξαν στην Αργεντινή. Η μητέρα γίνεται το επίκεντρο μιας σειράς αναδρομών στο παρελθόν, μέσα από τις οποίες μαθαίνουμε για τη θυελλώδη ζωή της, τους άντρες που την καθόρισαν και τη δυσκολία που αντιμετώπισε στην ανατροφή της Χάνα.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Μεεράπφελ είναι μια περιπετειώδης μελέτη του ανήκειν και της γυναικείας χειραφέτησης, που θέτει τα φεμινιστικά της επιχειρήματα με διφορούμενο και ελαφρώς περιπαικτικό ύφος.
Βραβείο FIPRESCI στις Κάνες και Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του San Sebastian.
Η 50χρονη φωτορεπόρτερ Άννα, που βιώνει την απώλεια του συζύγου της, ετοιμάζεται να πουλήσει το σπίτι της οικογένειάς της σε ένα ελληνικό νησί. Το άνοιγμα ενός μπαούλου αποκαλύπτει άγνωστες ιστορίες ζωής της γιαγιάς και του πατέρα της… Οι μνήμες και τα φαντάσματα της σεφαραδίτικης εβραϊκής οικογένειάς της επιστρέφουν, την ίδια στιγμή που η ίδια γνωρίζει τον Νικόλα…
Ο χρόνος, η μνήμη, η απώλεια, η αγάπη και οι απρόβλεπτες στροφές της ζωής, μπλέκονται στο τρυφερό, λυρικό δράμα κάτω από το δυνατό Αιγαιοπελαγίτικο φως .
Πρωταγωνιστεί η Άνχελα Μολίνα. Παίζουν οι Δημήτρης Καταλειφός, Άγης Εμμανουήλ, Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Σκουλά, Δέσπω Διαμαντίδου.
Φωτογραφίας Ανδρέας Σινάνος.
Μουσική Φλώρος Φλωρίδης.