Στο σχολείο μας τιμήσαμε την Επέτειο του Πολυτεχνείου με μια λιτή, αλλά βαθιά συγκινητική εκδήλωση, η οποία μας ταξίδεψε πίσω στον Νοέμβρη του 1973.
Τότε που οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, υψώνοντας τη φωνή τους απέναντι στη δικτατορία, άναψαν μια σπίθα ελευθερίας που εξακολουθεί να φωτίζει μέχρι σήμερα.
Με αφηγήσεις και ποιήματα που υπογράφουν ο Αναγνωστάκης, ο Σαραντάρης, ο Βρεττάκος, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης και η Θεοτοκά, οι μαθητές και οι μαθήτριές μας έδωσαν φωνή σε δημιουργούς που ύψωσαν τον λόγο τους απέναντι στο σκοτάδι.
Παράλληλα, ακούστηκαν τραγούδια της εποχής και παρουσιάστηκε ένα θεατρικό δρώμενο: μια συμβολική «συνέντευξη» με έναν φοιτητή, μια νοσηλεύτρια και έναν λοχία του άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο. Μέσα από όλα αυτά, οι μαθητές και οι μαθήτριες αναβίωσαν τις δραματικές εκείνες μέρες, υπενθυμίζοντάς μας ότι η τέχνη, ο λόγος και η μνήμη παραμένουν ισχυρά μέσα αντίστασης και δημοκρατικής εγρήγορσης.
Το διαχρονικό σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παρουσιάστηκε όχι μόνο ως ιστορική παρακαταθήκη, αλλά και ως πυξίδα αξιών για το σήμερα: αξιοπρέπεια, γνώση, συμμετοχή και σεβασμό.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το ηχηρό μήνυμα ότι το Πολυτεχνείο ζει όσο εμείς δεν σωπαίνουμε• όσο μιλάμε, αμφισβητούμε, συμμετέχουμε και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων στην ελευθερία και την παιδεία.