«Monster»: Η φρικώδης δράση του Εντ Γκιν
Η σειρά «Monster» αναφέρεται στη ζωή του διαβόητου Αμερικανού serial killer.
Η ερμηνεία του Τσάρλι Χάναμ στον ρόλο του διαβόητου serial killer είναι από τα ατού της σειράς του Netflix
Η σειρά «Monster», που οραματίστηκε για την πλατφόρμα του Netflix ο δαιμόνιος Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ιαν Μπρέναν, είχε ξεκινήσει με την ιστορία του Ντάμερ, του ομοφυλόφιλου κανίβαλου του Μιλγουόκι, και είχε πάει ανέλπιστα καλά από την άποψη της τηλεθέασης. Δεν συνέβη το ίδιο με την επόμενη σεζόν της σειράς, που αφορούσε την ιστορία των αδελφών Μενέντεζ οι οποίοι έχουν σκοτώσει τους γονείς τους. Ενώ λοιπόν η «Ιστορία του Λάιλ και του Ερικ Μενέντεζ» κέρδισε υποψηφιότητες για πολλά βραβεία, δεν κατάφερε να συζητηθεί τόσο όσο η προηγούμενη «Ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ», ίσως γιατί δεν μπούχτιζε ο θεατής από βία και αίμα, καθώς οι αποτρόπαιες πράξεις των «τεράτων» βασίζονταν στο γεγονός μιας διπλής δολοφονίας – απόρροια της γονικής κακοποίησής τους.
Το γεγονός βέβαια πως ο θεατής διψά για αίμα και βία, εξού και ανεβάζει στην κορυφή της τηλεθέασης τις σειρές αληθινών εγκλημάτων του Netflix, είναι ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο όχι της παρούσης. Ετσι, οι δημιουργοί της σειράς επέλεξαν για την τρίτη σεζόν να ασχοληθούν με την ιστορία του Εντ Γκιν, του πιο επιδραστικού serial killer στην ιστορία των ΗΠΑ. Η επιτυχία της «Ιστορίας του Εντ Γκιν» βασίζεται εν πολλοίς στο αριστοτεχνικό μοντάζ, ένα θετικό στοιχείο που το είχαμε πρωτοδεί στην «Ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ».
Η φαντασία οργιάζει
Μέσα σε οκτώ ωριαία επεισόδια, καθώς παρακολουθούμε δραματοποιημένο τον φρικώδη βίο του Εντ Γκιν, παρεμβάλλονται υπέροχες σινεφιλικές αναφορές. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, μιας και η προσωπικότητα του Εντ Γκιν ενέπνευσε τον χαρακτήρα του Νόρμαν Μπέιτς του χιτσκοκικού «Ψυχώ», τον Λέδερφεϊς από τον «Σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι» του Τόμπι Χούπερ, αλλά και τον παρενδυτικό δολοφόνο που κυνηγούσε η Κλαρίς στη «Σιωπή των αμνών» με τη συμβολή του Χάνιμπαλ.
Έτσι, ενώ βλέπουμε τον νεαρό Εντ Γκιν να προβαίνει σε φρικιαστικές πράξεις εξαιτίας της παθολογικής σχέσης με τη θρησκόληπτη μητέρα του, ταυτόχρονα βλέπουμε ηθοποιούς να υποδύονται τον Αλφρεντ Χίτσκοκ και την Αλμα Ρέβιλ όταν ετοίμαζαν το «Ψυχώ», τον Αντονι Πέρκινς που οδηγούνταν σε θεραπείες καταπολέμησης της ομοφυλοφιλίας του, ακόμη και τον Τ. Χούπερ σε αναπαραστάσεις γυρισμάτων της δικής του θρυλικής ταινίας τρόμου.
Η «Ιστορία του Εντ Γκιν», που ξέθαβε πτώματα και τα έγδερνε για να φτιάξει πορτατίφ και πολυθρόνες από δέρμα νεκρών ανθρώπων, συνδέεται με την άσχημη επιρροή που είχε στον δολοφόνο η διαβόητη Ιλζε Κοχ, η ναζί «Σκύλα του Μπούχενβαλντ», η οποία επίσης ενσαρκώνεται στη σειρά από ηθοποιό. Εννοείται πως και αυτή η ιστορία αληθινών εγκλημάτων έχει πολλά ατού, με πρώτο και καλύτερο τις ερμηνείες του καστ και ειδικά αυτή του πρωταγωνιστή Τσάρλι Χάναμ στον ρόλο του Γκιν.
Ωστόσο, για όποιον έχει ασχοληθεί με την υπόθεση του Εντ Γκιν γίνεται σαφές πως η φαντασία του σεναριογράφου έχει λίγο οργιάσει: Στα περισσότερα επεισόδια μπλέκεται και η ιστορία της Αντελάιν, μίας επίσης διαταραγμένης κοπέλας που συνδεόταν αισθηματικά με τον Γκιν και που –σύμφωνα με τη σειρά– είχε γνώση των φριχτών πράξεών του, κάτι που όμως παραμένει αδιευκρίνιστο μέχρι σήμερα. Υπάρχουν κι άλλες ανακρίβειες, όπως η νεκροφιλία λόγου χάρη.
Από το σπλάτερ στο δράμα
Μπορεί στη σειρά να βλέπουμε σοκαριστικές σεκάνς, με τον Εντ Γκιν να κάνει σεξ με φρεσκοθαμμένα πτώματα ηλικιωμένων γυναικών, στην πραγματικότητα όμως ποτέ δεν το είχε κάνει αυτό, καθώς, καθ’ ομολογίαν του, τα πτώματα μύριζαν πολύ άσχημα. Ακόμη και πολλοί φόνοι που του καταλογίζονται στη σειρά (ανθρώπων που έπεφταν πάνω του από μεγάλη κακοτυχία) στην πραγματικότητα είναι κι αυτοί ανεπιβεβαίωτοι, δεδομένου ότι ο Εντ Γκιν είχε το εξής κατηγορητήριο: Ενοχος για δύο αποδεδειγμένες δολοφονίες και για εννιά τυμβωρυχίες, καθώς και ύποπτος για άλλες επτά δολοφονίες. Κι ενώ στα έξι επεισόδια της σειράς ο θεατής ανατριχιάζει σύγκορμος με τα έργα του ψυχοπαθούς Γκιν, στα δύο τελευταία το «Τέρας» του τίτλου παρουσιάζεται ως ένα απόλυτα τραγικό και συμπαθητικό πρόσωπο.
H διάγνωση
Η σεκάνς όπου ο Εντ Γκιν κλαίει ακούγοντας τον ψυχίατρο να του εξηγεί τη φύση της αρρώστιας του (η διάγνωση ήταν σχιζοφρένεια) και μη μπορώντας να αποκωδικοποιήσει όλο αυτό που συνέβαινε μέσα στον εγκέφαλό του μετατρέπει την ιστορία του από σπλάτερ σε ακραίο κοινωνικό δράμα και μάλιστα τρομερά συμπονετικό για τους συνανθρώπους μας με το στίγμα της σχιζοφρένειας. Στο όγδοο και τελευταίο επεισόδιο μαθαίνουμε πώς ο Εντ Γκιν, που πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε ψυχιατρικό ίδρυμα, βοήθησε το FBI να συλλάβει κι άλλους κατά συρροή δολοφόνους, οι οποίοι τον είχαν ίνδαλμα. Μεταξύ αυτών τον τρανσέξουαλ τοξικομανή σφαγέα Ρίτσαρντ Σπεκ, που του έστελνε γράμματα στο ψυχιατρείο όλο θαυμασμό για τις φρικαλέες πράξεις του.
Στο τέλος, όπως συνέβη στην πραγματικότητα, ο Εντ Γκιν καταλήγει από καρκίνο στους πνεύμονες, πάντα έγκλειστος, τον Ιούλιο του 1984 σε ηλικία 77 ετών, 25 χρόνια μετά τη σύλληψή του κι έχοντας καταφέρει να κερδίσει τη συμπάθεια του νοσηλευτικού προσωπικού. Ισως γιατί ο Γκιν δεν είχε καμία επίγνωση των πράξεών του, βυθισμένος στη σχιζοφρένεια και στο εξίσου «σχιζοφρενικό» περιβάλλον όπου έζησε και έδρασε. Τελικά ο Εντ Γκιν δεν δείχνει να ήταν αμετανόητο τέρας όπως ο Τζέφρι Ντάμερ. Ηταν ένας βαθύτατα άρρωστος άνθρωπος και μ’ αυτή την ευαισθησία τον σκιαγραφεί η σειρά του Netflix.
O Εντ Γκιν μετά τη σύλληψή του για τα αποτρόπαια εγκλήματά του (AP Photo/Edward Kitch)
Ποιος ήταν ο «δαίμονας του Ουισκόνσιν»
Ο Εντ Γκιν γεννήθηκε το 1906 στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ και πέθανε στην ίδια πολιτεία το 1984. Από μικρός είχε εμμονική σχέση με τη θρησκόληπτη συντηρητική μητέρα του. Τον έλκυαν τα σαδιστικά βασανιστήρια της διαβόητης «Σκύλας του Μπούχενβαλντ», της ναζίστριας Iλσε Κοχ. Πρώτο θύμα του ήταν ο ίδιος του ο αδερφός, έγκλημα που αποδόθηκε αρχικά σε ασφυξία από πυρκαγιά. Ανθρωπος φαινομενικά φιλήσυχος και αγαπητός στην επαρχιακή αμερικανική κοινωνία, στην πραγματικότητα ήταν ένας βαθύτατα ψυχασθενής που ξέθαβε τα πτώματα φρεσκοθαμμένων γυναικών για να φτιάχνει αξεσουάρ από το δέρμα και τα οστά τους, λαμπατέρ, μάσκες, μέχρι και σκεύη φαγητού. Εφτασε στο σημείο να ξεθάψει το κουφάρι της μητέρας του για να την κρατήσει «ζωντανή» στο σπίτι τους σύμφωνα με το παρανοϊκό μυαλό του.
Η δράση του αποκαλύφθηκε το 1957 και, δυστυχώς, δεν είχε περιοριστεί σε ήδη νεκρούς ανθρώπους, αφού τελικά καταδικάστηκε για τους φόνους άλλων δύο γυναικών. Το 1968 κρίθηκε ικανός για να δικαστεί ως ύποπτος και για άλλα εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένου αυτού του αδερφού του. Πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του σε ψυχιατρικό ίδρυμα, κερδίζοντας έως και τη συμπάθεια των αστυνομικών του FBI, αφού με την «εμπειρία» του βοήθησε στη σύλληψη και άλλων κατά συρροή δολοφόνων. Τον λέγανε Εντ Γκιν ή «δαίμονα του Ουισκόνσιν», όπως τον χαρακτήρισε ο Τύπος της εποχής. Ο Εντ Γκιν πέθανε σαν κοινός θνητός και ενταφιάστηκε στο Ουισκόνσιν δίπλα στα μέλη της οικογένειάς του. Τα σύμβολα από το ταφικό του μνημείο έχουν πια σβηστεί για να μη θυμίζει τίποτα το πέρασμα απ’ αυτόν τον κόσμο του πιο ανατριχιαστικού serial killer που γνώρισαν οι ΗΠΑ στον 20ό αιώνα.