«30 εισιτήρια: Χίλιες ζωές σε κάθε live»: Παρουσίαση βιβλίου του Παναγιώτη Παπαϊωάννου

«30 εισιτήρια: Χίλιες ζωές σε κάθε live»: Παρουσίαση βιβλίου του Παναγιώτη Παπαϊωάννου
Σπόρτινγκ. Νέα Φιλαδέλφεια. Λυκαβηττός… Πόσες ζωές χωρούν σ’ ένα live;

Την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου στις 19:00 θα γίνει στο Hard Rock Cafe Athens η παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Παπαϊωάννου «30 εισιτήρια: Χίλιες ζωές σε κάθε live».

Η συλλογή μουσικών διηγημάτων του Παναγιώτη Παπαϊωάννου περιλαμβάνει αποκόμματα κόσμων και συγκυριών, μέσα σε κάδρα που ζωντανεύουν (χωρίς AI) τις εποχές της Ελλάδας, από τον Μάρτιο του 1980 και την επίσκεψη των Police, έως την εμφάνιση των Waterboys στο Ηρώδειο, που λαμβάνει χώρα στο εγγύς μέλλον.

Οι πρωταγωνιστές συμπλέκονται, θρησκεύονται διάφορες μουσικές, διατρέχουν τους καιρούς, παραβαίνουν τον νόμο, ερωτεύονται, πλακώνονται, διαφεύγουν, κλαίνε, ιδρώνουν, ξελαρυγγιάζονται, απορούν και αποδρούν, επανανακαλύπτουν εαυτούς και αλλήλους και με κάποιο δικό τους τρόπο καθαίρονται μέσα από τις πρώτες φορές, τις μοναδικές φορές ή και τις αλησμόνητες φορές που τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής εμφανίζονται ζωντανά στο πάλκο.

Σπόρτινγκ. Νέα Φιλαδέλφεια. Λυκαβηττός. Καλλιμάρμαρο. Ριζούπολη. ΡΟΔΟΝ Club. Θέατρο Βράχων Βύρωνα, Πλατεία Νερού, O.A.K.A., Κύτταρο, Σ.Ε.Φ., Γήπεδο Νέας Σμύρνης, Μαλακάσσα, Κλειστό ΤΑΕΚ ΒΟΝ ΝΤΟ, Gagarin 205, Γήπεδο Καραϊσκάκη, Γήπεδο Μπέισμπολ Ελληνικού, Πειραιώς Academy, Θέατρο Παλλάς, Ηρώδειο. Πόσα όνειρα τράφηκαν περιμένοντας την μουσική να έρθει στην πόλη; Πόσες πορείες άλλαξαν επειδή βρέθηκαν μπροστά σε μια σκηνή;

30 Μαρτίου 1980. “(…) Δηλαδή ρε Μίκη (σ.σ.: αφού έχει διαβάσει την συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη για την νεολαία και το ροκ), εμείς που δεν πάμε στην ντίσκο, δεν υπάρχουμε; Τί εννοείς «καθημερινή ρήξη;». Για πέρνα μια βόλτα απ’ το Αιγάλεω να δεις τί κάνουνε οι μικροί του σχολείου για να βρούνε το δεκάρικο για τον καφέ τους. Άσε το άλλο. Εμείς, δηλαδή, που ακούμε ξένα, είμαστε «παραστρατημένοι απ’ τον Αμερικανισμό;». Και τί εννοείς μ’ αυτό το «η ιδεολογία είναι καθημερινή στάση απέναντι στα πράγματα η οποία κυρίως ολοκληρώνεται μέσα από το φαινόμενο της αισθητικής» και το «τέτοιο ρόλο παίζει το τραγούδι», αν δεν με καταλαβαίνεις εμένα, τον Ροβινσώνα Κρούσο της Ανωτάτης Σχολής Μηχανικής που ενώ δεν ξέρω άμα θα βρω ποτέ δουλειά, γουστάρω να την ψάχνω με το Μήνυμα στο Μπουκάλι;”

Ο Τάσος ο ΚΑΤΕΕτζής από την Αγία Τριάδα Αιγάλεω είναι ένας από τους χιλιάδες νεαρούς μουσικόφιλους που ενηλικιώνεται στην αυγή της δεκαετίας του ’80.

3 Σεπτεμβρίου 1988. “«Καθώς οι δυό κιθάρες κρατάνε το τέμπο σταθερά, ο Iggy κάνει ένα βήμα προς το χείλος της σκηνής. Και μετά, άλλο ένα. Κι ορμάει και πηδάει στο κοινό, σαν να πέφτει βουτιά στη θάλασσα από βράχο στη Σαμοθράκη. Κανείς δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ένα τεράστιο «ΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!» έκπληξης μεταλλάσσεται σε αλαλαγμούς άγριας χαράς καθώς οι σεκιουριτάδες ορμάνε μέσα στο πλήθος να τον τραβήξουνε. Ο Iggy έχει παραδοθεί σε χουφτώματα, κωλοδάχτυλα, άπληστες ιδρωμένες παλάμες που του τραβάνε τα μαλλιά, το γιλέκο, το πέτσινο στενό παντελόνι, κάποιοι του τραβάνε τις μπότες να του τις βγάλουν. Κι αυτός, σα να περίμενε αυτό το καταδικό του ένα περίπου λεπτό σε ολόκληρη τη συναυλία, απολαμβάνει την παράλογη, σαρκοβόρο λαχτάρα των αγνώστων χεριών”.

Ο Θράσος ο Ουδενιώτης, το πανκιό από το Λαύριο, ο αιώνιος φοιτητής Χημικού που ζει σε καταλήψεις πέριξ των Εξαρχείων βρίσκεται στη Ριζούπολη, στην πρώτη εμφάνιση του Iggy στην Ελλάδα.

«Στα σανίδια του Λυκαβηττού, ο ιδρώτας εξατμίζεται όσο ανεβαίνεις ψηλώτερα. Το θέατρο γεμάτο. Επαΐοντες, μουσικοί τουρίστες και καθ’ έξιν Λυκαβηττόφιλοι, όλοι ανάμικτοι, αναμένουν τους τρεις θεόρατους καμπαλέρος της εξάχορδης να ζωντανέψουν μπροστά στα μάτια τους την πανδαισία εκείνου του “Friday Night In San Francisco”, με το οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές.

Οι δύο ερωτευμένοι «Περνάνε Δεινοκράτους, Ξενοκράτους, Στευσίππου, φτάνουν Χάρητος. Μεθυσμένοι μόνο με δυό μπουκαλάκια νερό». Έχουν μόλις δει Paco Delucia/John McLaughlin/Al Di Meola, την ίδια μέρα που ανακοινώνεται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου αφήνει την τελευταία του πνοή.

«Λευκόμαλλες αλογοουρές, μούσια μέχρι τη μέση, μπυροκοιλιές, γκομενάκια με εκατό δαχτυλίδια και πήρσινγκ στη μύτη, μαθητούδια, πανκιά και μεσήλικα φρικοειδή, μερικά μάλιστα με τα κάτω από δέκα ετών παιδιά τους, όλοι είχαν έρθει να δουν αν όλα όσα είχα διαβάσει, είχαν ακούσει κι είχαν νιώσει υπήρξαν, κάποτε, στ’ αλήθεια. Γιατί αυτή τη φορά, μπροστά στα μάτια τους θα έβλεπαν την πρώτη και τελευταία αυθεντική τετράδα, τους πρωτομάστορες: Ozzy Osbourne, Tonny Iommi, Geezer Butler και Bill Ward. Άπαντες λίγους μήνες πριν ή μετά το 57ο έτος της ηλικίας τους, σ’ έναν γύρο θριάμβου ανά τον πλανήτη, ο οποίος σύσσωμος, όπως και η Μαλακάσσα, παντού καίγεται να γίνει μάρτυρας του αρχέτυπου πρωτογονισμού που ονομάστηκε αργότερα heavy metal»

Ο 37χρονος γραφίστας, όχι μόνον έχει απολυθεί, αλλά χωρίζει κιόλας. Είναι στη φάση να μαζεύει και τα τελευταία του πράγματα από το δυάρι της Νέας Σμύρνης για να πάει πίσω στο Μπραχάμι. Όχι πριν δει την αυθεντική τετράδα των Sabbath στα αγριόχορτα των Μαλακάσσιαν φηλντς.

Το βιβλίο «30 εισιτήρια: Χίλιες ζωές σε κάθε live» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δίαυλος.