Οι άνθρωποι που κόβουν επαφή με την οικογένειά τους καθώς μεγαλώνουν, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 6 χαρακτηριστικές συμπεριφορές
Τα παιδιά, μεγαλώνοντας, είναι λογικό να φεύγουν από το πατρικό τους σπίτι, να μετακομίζουν, διατηρώντας ωστόσο, την επαφή τους με τους γονείς. Όχι πάντα.
Ενώ πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να καλλιεργούν τις σχέσεις με την οικογένειά τους αφού μετακομίσουν, άλλοι, ανάλογα με το ιστορικό και τις δυναμικές των σχέσεών τους, διακόπτουν την επαφή με τους γονείς ή τους συγγενείς τους.
Οι άνθρωποι που περιορίζουν, ή διακόπτουν τις σχέσεις με την οικογένειά τους, αποκτούν κάποιες κοινές συμπεριφορές.
Οι άνθρωποι που κόβουν επαφή με την οικογένειά τους καθώς μεγαλώνουν, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 6 χαρακτηριστικές συμπεριφορές
Δίνουν προτεραιότητα στην καριέρα τους
Είναι ατομιστές
Δεν καταφέρνουν να διατηρήσουν τις σχέσεις από απόσταση
Δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή των συγγενών
Δυσκολεύονται να συγχωρήσουν και να προχωρήσουν παρακάτω
Αποφασίζουν να ξεκόψουν από τα μέλη της οικογένειας για προσωπικούς λόγους
Οι 6 συνηθισμένες συμπεριφορές των ανθρώπων που διακόπτουν την επαφή με την οικογένειά τους
Ο πιο κοινός παράγοντας που φταίει για την αποξένωση των μελών μιας οικογένειας, είναι η εργασιομανία.
Συχνά, οι προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, θυσιάζονται στον βωμό της καριέρας και της επαγγελματικής επιτυχίας. Οι άνθρωποι που εστιάζουν αποκλειστικά στην καριέρα τους, χάνουν σταδιακά την επαφή με τους συγγενείς, δεν επενδύουν χρόνο και ενέργεια στην καλλιέργεια των οικογενειακών σχέσεων με αποτέλεσμα αυτές, να οδηγούνται σε μαρασμό.
Εκτός από τις περιπτώσεις όπου, η οικογένεια μπορεί να είναι επιβαρυντικός παράγοντας για την ψυχική υγεία, είναι καλό να επαναξιολογήσετε τις προτεραιότητές σας και να μεριμνάτε για τις σχέσεις με τους δικούς σας ανθρώπους.
Σχετικές μελέτες μας πληροφορούν ότι, οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους – και όχι η οικονομική ή επαγγελματική επιτυχία είναι ο καθοριστικότερος παράγοντας της ευτυχίας.
Η καλή σχέση με τους δικούς μας ανθρώπους, αυξάνει την ποιότητα της ζωής μας, προσφέρει ένα υποστηρικτικό δίκτυο, ηρεμεί το νευρικό μας σύστημα.
Δεν είναι κακό να φροντίζει κάποιος τον εαυτό του. Άλλωστε, αν κάποιος έχει μεγαλώσει σε οικογένεια με δυσλειτουργικές δυναμικές, μαθαίνει να είναι αυτόνομος και ανεξάρτητος, βάζοντας την ελευθερία του πάνω από όλα. Τίποτα όμως δεν είναι πιο πολύτιμο από την αίσθηση ότι ανήκεις κάπου, είτε στην πατρική οικογένεια, στους φίλους, ή την οικογένεια που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος.
Είμαστε από τη φύση μας κοινωνικά όντα και είναι αδύνατον να ικανοποιήσουμε μόνοι μας όλες μας τις ανάγκες – συναισθηματικές, ψυχολογικές ή πρακτικές.
Η κοινωνία μόνο μέσα από την αλληλοϋποστήριξη μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Ρίξτε τις άμυνές σας και ανοιχτείτε στους άλλους ανθρώπους.
Η απόσταση και η πραγματική δυσκολία της επικοινωνίας, είναι ακόμη ένας λόγος που μπορεί να απομακρύνει τα μέλη μιας οικογένειας. «Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται», λέει η παροιμία. Δεν είναι ψέμα. Οι περισσότερες σχέσεις της ενήλικης ζωής παύουν συχνά γι’ αυτόν τον λόγο.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ότι θεωρείται αυτονόητο πως οι σχέσεις θα κρατηθούν ζωντανές από μόνες τους.
Τηλεφωνήστε στους γονείς σας, στείλτε ένα μήνυμα στους φίλους σας.
Αφήστε περιθώριο στο πρόγραμμά σας, ώστε να περνάτε χρόνο με τους δικούς σας.
Προσπαθήστε να δίνετε προτεραιότητα στις σχέσεις σας.
Οι άνθρωποι μεγαλώνοντας και αποκτώντας νέες εμπειρίες, μπορεί να πάψουν να ενδιαφέρονται για τη ζωή των συγγενών τους.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι πολύτιμο να προσφέρουν, αν τους προσεγγίσετε με την κατάλληλη διάθεση.
Πρέπει να μάθετε ν’ αποδέχεστε την οικογένειά σας γι’ αυτό ακριβώς που είναι (εκτός από ακραίες περιπτώσεις). Μπορεί να μην έχουν καταφέρει να σας προσφέρουν ό, τι ακριβώς είχατε ανάγκη, όμως ίσως πλέον να μπορείτε να το προσφέρετε εσείς στον εαυτό σας.
Αποδεχτείτε τους γι’ αυτό που είναι και μην έχετε προσδοκίες που ξέρετε ότι δεν μπορούν να εκπληρώσουν.
Δεν είναι εύκολο να συγχωρέσεις κάποιον που σε έχει πληγώσει ή βλάψει. Η συγχώρεση είναι μια μακρά και επώδυνη διαδικασία, απόλυτα υποκειμενική και σαφώς, εξαρτάται τόσο από το παρελθόν, όσο και από το παρόν.
Οι άνθρωποι που γενικά, διακόπτουν την επαφή με την οικογένεια καθώς τα χρόνια περνούν, συνήθως δυσκολεύονται να ξεπεράσουν τον πόνο που τους προκάλεσαν οι άνθρωποί τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαστικό να συχωρήσει κανείς – δεν είναι. Μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος και μακριά από την οικογένεια, αρκεί να προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά του.
Αν οι καταστάσεις που σας έχουν πληγώσει, δεν είναι τόσο σοβαρές, ίσως η καλύτερη επιλογή να είναι να τις αφήσετε στο παρελθόν, να της ξεπεράσετε. Βέβαια, η συγχώρεση δεν είναι απλά λόγια.
Το νόημα της συγχώρεσης, είναι η διαχείριση του πόνου, η αποδοχή των συναισθημάτων, η εμπέδωση της κατάστασης από μια, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική οπτική, με στόχο την αποδοχή. Η συγχώρεση μπορεί να γίνει και χωρίς καν να το πείτε στο άτομο που σας προκάλεσε τον πόνο, αφού είναι μια διαδικασία που αφορά κυρίως, εσάς.
Αποφασίζουν να ξεκόψουν από τα μέλη της οικογένειας για προσωπικούς λόγους
Δεν είναι αυτονόητο ότι όλες οι οικογένειες θα παραμείνουν ενωμένες και αυτό, είναι κάτι το αποδεκτό. Στην ενήλικη ζωή του ανθρώπου, μεγαλύτερη σημασία έχει η «οικογένεια» που ο ίδιος επιλέγει, όπως οι φιλίες, για παράδειγμα.
Ίσως η διακοπή των σχέσεων, να είναι αναγκαία για τη διατήρηση της ψυχικής υγείας και της ευημερίας των ανθρώπων. Μόνο οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι σε θέση να γνωρίζουν τι μπορούν και τι δεν μπορούν ν’ αντέξουν από την οικογένειά τους.
Οι οικογενειακές σχέσεις μπορεί να γίνουν δύσκολες. Προκύπτουν διλήμματα, αναπάντεχες καταστάσεις, εκδηλώνονται συμπεριφορές που οδηγούν, σταδιακά ή απότομα, τα μέλη, σε απομάκρυνση.
Οι λόγοι της απομάκρυνσης για τον καθέναν είναι διαφορετικοί. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι, η οικογένεια είναι ένας σταθερός δεσμός που, παρά τις δυσκολίες της, είναι καλό να μην παύει ν’ αποτελεί κομμάτι της ζωής μας.