Το μυστήριο της «χαμένης αποικίας» – Η ανακάλυψη των αρχαιολόγων που μπορεί να δώσει απαντήσεις για την ξαφνική εξαφάνιση των κατοίκων
Νέα αρχαιολογικά στοιχεία ρίχνουν φως στην ιστορία των διάσημων πλέον αποίκων της αποικίας Ρόανοκ (Roanoke). Οι νέες ανακαλύψεις αφορούν μια τοπική κοινότητα γηγενών που φαίνεται να είχε δεσμούς με τους αποίκους.
Η ιστορία της «χαμένης αποικίας» Ροανόκε είναι γνωστή σήμερα, ωστόσο την καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου, ενώ έχουν αναπτυχθεί διάφορες εικασίες κατά καιρούς. Το 1587, Άγγλοι αποικιοκράτες με επικεφαλής τον εξερευνητή Τζον Γουάιτ αποβιβάστηκαν στο νησί Ρόανοκ, το οποίο βρίσκεται σήμερα στην κομητεία Ντάρε της Βόρειας Καρολίνας.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη ομάδα που πάτησε το πόδι της στο νησί. Μια προηγούμενη προσπάθεια για τη δημιουργία αποικίας είχε αποτύχει δύο χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, αυτή η δεύτερη «αποστολή» είχε μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και ήταν, ως εκ τούτου, καλύτερα προετοιμασμένη και είχε περισσότερους ανθρώπους έτοιμους να αποικίσουν τον «νέο κόσμο». Ωστόσο, από τις πρώτες κιόλας ημέρες, η κοινότητα των εποίκων είχε μια τεταμένη σχέση με ορισμένες από τις αυτόχθονες φυλές που ζούσαν στην περιοχή.
Τελικά, ο Γουάιτ επέστρεψε στην Αγγλία για να ζητήσει περισσότερη βοήθεια για την αναπτυσσόμενη κοινότητα του, πράγμα που σήμαινε ότι άφησε πίσω του την οικογένειά του – τη σύζυγό του, την κόρη του και την εγγονή του (που ονομαζόταν Βιρτζίνια Ντάρε, το πρώτο παιδί, με καταγωγή από την Αγγλία, που γεννήθηκε στη Βόρεια Αμερική).
Ο Γουάιτ δεν είχε την πρόθεση να φύγει για πάρα πολύ καιρό, αλλά το ταξίδι της επιστροφής του στο Ρόανοκ καθυστέρησε εξαιτίας της επίθεσης της Ισπανικής Αρμάδας στην Αγγλία. Τελικά κατάφερε να επιστρέψει στο νησί τρία χρόνια αργότερα, αλλά βρήκε ότι ο οικισμός ήταν εντελώς… έρημος. Σαν περιοχή «φάντασμα». Δεν υπήρχαν πτώματα στην τοποθεσία, δεν υπήρχαν τάφοι που να υποδηλώνουν ότι σκοτώθηκαν άνθρωποι. Η μόνη απόδειξη που βρήκαν ήταν οι λέξεις “CROATOAN” και “CRO” που χαράχτηκαν σε ένα δέντρο στα σύνορα της αποικίας, οι οποίες πιθανόν αναφέρονταν στην Κροατική Νήσο, που ήταν περίπου 80 χιλιόμετρα νότια.
Ο Γουάιτ και το πλήρωμά του σύντομα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί λόγω των καταιγίδων, και έτσι οι αγνοούμενοι άποικοι χάθηκαν στην ιστορία.
Σήμερα, η «χαμένη» αποικία του Ρόανοκ έχει γίνει αναδειχθεί σε πολιτιστική δύναμη από μόνη της. Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για το τι συνέβη στους αποίκους, μερικές από τις οποίες έχουν γίνει πηγή υπερηφάνειας για τους εθνικιστές. Μερικοί πιστεύουν ότι οι άποικοι προσπάθησαν να επιστρέψουν στην Αγγλία με μικρότερα πλοία, άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Ισπανοί τους επιτέθηκαν, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που υποστηρίζουν ότι οι τοπικές κοινότητες τους σκότωσαν όλους.
Ωστόσο, η πιο πιθανή απάντηση είναι και η μόνη που λαμβάνει πραγματικά υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία στον χώρο. Είναι πιθανό, οι άποικοι απλά να εντάχθηκαν στις τοπικές κοινότητες των αυτοχθόνων και τελικά, να ενσωματώθηκαν σε αυτές.
Αλλά ενώ αυτή είναι η πιο πιθανή απάντηση, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες διαμάχες σχετικά με το ποια φυλή ή φυλές μπορεί να δέχθηκαν τους περιπλανώμενους εποίκους. Υπάρχουν επίσης ερωτήματα ως προς το πού ακριβώς έζησαν οι έποικοι ενώ βρίσκονταν στο ίδιο το νησί.
Τα τελευταία χρόνια, οι αρχαιολόγοι που έχουν ερευνήσει την αποικία έχουν στρέψει την προσοχή τους στους Ελισαβετιανούς Κήπους στο Manteo, το οποίο ήταν κάποτε ο χώρος του “χωριού Roanoke των Αλγκονκίνων, γηγενών πληθυσμών της Αμερικής”, μια κοινότητα ιθαγενών που είχε διασυνδέσεις με τους αποίκους.
Το χωριό ταυτοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2023, όταν ανακαλύφθηκαν θραύσματα αγγείων των Αλγκονκίνων, που χρονολογούνται από το 1500, μαζί με ένα δαχτυλίδι από χάλκινο σύρμα. Αυτό το τελευταίο τεχνούργημα, όπως πιστεύουν οι αρχαιολόγοι από το Ίδρυμα της Πρώτης Αποικίας, μπορεί να φορέθηκε ως σκουλαρίκι από ένα μέλος της φυλής των Ιθαγενών.
«Το δαχτυλίδι του χαλκού», εξήγησε σε δήλωσή του ο Δρ. Eric Klingelhofer, Αντιπρόεδρος Έρευνας του Ιδρύματος της Πρώτης Αποικίας, μπορεί να «υποδεικνύει επαφή με τους Άγγλους.»
Ο Klingelhofer και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι το δαχτυλίδι έγινε στην Αγγλία και μπορεί να χρησιμοποιήθηκε στο εμπόριο. Αυτό συμβαίνει επειδή, υποστηρίζουν, οι αυτόχθονες λαοί εκείνη την εποχή δεν διέθεταν την τεχνολογία για να παράγουν τα στρογγυλεμένα σκέλη του δαχτυλιδιού. Φυσικά, οι Άγγλοι δεν ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν να είχαν κάνει το τεχνούργημα, αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι Γάλλοι ή οι Ισπανοί είχαν εξερευνήσει αυτή την περιοχή του βορρά εκείνη την εποχή.
Πρόσθετα στοιχεία από τις τελευταίες ανασκαφές ενισχύουν την ιδέα ότι το χωριό πιθανότατα ήταν περιφραγμένο από ψηλούς τοίχους, και μπορεί να περιείχε περίπου εννέα σπίτια. Αυτά, πιστεύουν οι αρχαιολόγοι, μπορεί να ανήκαν στους ελίτ πολεμιστές, καθώς οι οικογένειες της εργατικής τάξης θα ζούσαν έξω από την οχύρωση, όπου και καλλιεργούσαν τα χωράφια τους.
«Τα αντικείμενα που βρήκαμε είναι σημαντικά, αλλά είναι η σχέση τους με διαφορετικά εδάφη, που είναι απόδειξη πως συνδέονται με το παρελθόν, και μαζί αυτό είναι που αφηγείται την ιστορία» πρόσθεσε ο Klingelhofer. «Και αρχίζουμε να βλέπουμε ότι αυτή η τοποθεσία ήταν περισσότερο μια πρωτεύουσα με μια φυλετική έδρα, όπου ζούσε ένας κυβερνήτης ή αρχηγός, και θα ήταν οχύρωμα για να τον κρατήσει ασφαλή»
Ο αρχηγός αυτός θα κυβερνούσε μια περιοχή που εκτεινόταν από τη σημερινή Κομητεία Ντάρε, το Νησί Ρόανοκ, και τμήματα της ηπειρωτικής χώρας, όταν έφτασαν οι Άγγλοι.
«Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν μια θεωρία που ταιριάζει με αυτό που γνωρίζουμε για το χωριό», πρόσθεσε ο Klingelhofer. «Περιγράφηκε ως ένα οχυρωμένο χωριό, επειδή οι εξερευνητές ήρθαν εδώ και το κατέγραψαν. Τα ευρήματα αυτά, προστίθενται στην ιστορία μας.»
Το Ίδρυμα της Πρώτης Αποικίας, έχει προγραμματίσει περισσότερες ανασκαφές μέσα στο έτος.