Ο Στέφανος Κασσελάκης ασχολείται με τη συσπείρωση της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θέλει να κερδίσει και πέρα από αυτή. Στην Ηγουμενίτσα ανέφερε πως «η Ελλάδα υστερεί στην ηθική στην πολιτική». Και για όποιον ξέρει την πρόσφατη ιστορία της Κεντροαριστεράς, γνωρίζει πως με αυτό το σύνθημα εξελέγη στην ηγεσία του κόμματός της και κατάφερε να το κρατήσει όρθιο με τη δημιουργία του Κινήματος Αλλαγής η Φώφη Γεννηματά. Ξέρουν και στην Κουμουνδούρου τι κάνουν και σε ποιο ακροατήριο θέλουν να απευθυνθούν, ωστόσο αυτού του είδους οι «πράσινοι» ψηφοφόροι έχουν και αρκετές δόσεις κομματικού πατριωτισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έβγαλαν, με παρόμοια χρονική καθυστέρηση, ανακοινώσεις για τη μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί. Mε παρόμοια επικριτική ρητορική: «Δεν νοείται «θετικό κλίμα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της χώρας μας» ανέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. «Ο ελληνοτουρκικός διάλογος στερείται βάσης ειλικρινούς συναντίληψης» ανέφερε το ΠΑΣΟΚ. «Μαρτυρά πολλά για τον πώς εννοεί ο κ. Μητσοτάκης τις «κόκκινες γραμμές»: ξεθωριασμένες και ευέλικτες έναντι των πάγιων τουρκικών προκλήσεων και επιθετικότητας» είπε η Κουμουνδούρου. «Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τη δημιουργία πολιτικών εντυπώσεων παρά για την ουσιαστική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων» είπε το ΠΑΣΟΚ.
Επειδή πια μετράμε αντίστροφα για τις ευρωεκλογές, μετράμε αντίστροφα και για την έναρξη του πατροπαράδοτου προεκλογικού λαϊφστάιλ – και αυτό δεν αφορά μόνο τον Κασσελάκη, που έτσι κι αλλιώς εμπιστεύεται τις ψυχαγωγικές εκπομπές όλες τις μέρες του χρόνου. Αρχηγοί και υποψήφιοι θα αρχίσουν να πυκνώνουν τις εμφανίσεις τους και σε πιο χαλαρά περιβάλλοντα. Ή θα διαλέξουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα podcasts. Ή, ακόμα καλύτερα, θα βάλουν τους φίλους τους να ποστάρουν για αυτούς σε στιγμές χαλάρωσης, με φωτογραφίες ακόμα και πάνω από το αρνί.
Το βίντεο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές κάνει τον γύρο του Διαδικτύου εδώ και κάποιες εβδομάδες, χωρίς να φεύγει από τη ροή. Τρεις γενιές Ευρωπαίων συνομιλούν μεταξύ τους: οι παππούδες μοιράζονται εμπειρίες από τον Πόλεμο και οι μανάδες από την Ανοιξη της Πράγας στα εγγόνια και τα παιδιά τους. Με την υπενθύμιση πως η δημοκρατία και η σημερινή ενωμένη Ευρώπη, με όλα της τα στραβά, δεν ήταν πάντα δεδομένη. Μπροστά στον κίνδυνο της ακροδεξιάς ανόδου, το μήνυμα είναι πιο ισχυρό απ’ ό,τι φαίνεται.