Στην Ελλάδα σουβλίζουμε αρνί, τσουγκρίζουμε αυγά και μαζευόμαστε γύρω από οικογενειακά τραπέζια διασκεδάζοντας με παραδοσιακή μουσική.
Τα έθιμα του Πάσχα είναι κοινά σε πολλές χώρες, όμως δεν λείπουν και οι ενίοτε παράξενες παραδόσεις, με τις οποίες γιορτάζεται η Κυριακή του Πάσχα.
Σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης γιορτάζεται με φωτιές και ανταλλαγή δώρων. Στην Ασία, συνδέεται με πολλές ανοιξιάτικες γιορτές και ανταλλαγές σοκολατένιων αυγών.
Στο Χονγκ Κονγκ, γιορτάζεται επίσης με κυνήγι αυγών, μεσημεριανά γεύματα, απογευματινό τσάι και πικνίκ, ενώ στο Μεξικό και τις Φιλιππίνες γίνεται αναπαράσταση της σταύρωσης του Χριστού.
Αυτά είναι τα πιο ιδιαίτερα, ξεχωριστά και περίεργα έθιμα του Πάσχα:
Το Πάσχα στις Φιλιππίνες είναι μια σημαντική και βαθιά πνευματική γιορτή. Η εβδομάδα που οδηγεί στο Πάσχα, η Μεγάλη Εβδομάδα, σημαδεύεται από διάφορες τελετουργίες, με αποκορύφωμα τους εορτασμούς της Κυριακής του Πάσχα.
Μοναδικό στις Φιλιππίνες είναι το «Salubong», μια αναπαράσταση της συνάντησης της Παρθένου Μαρίας με τον Αναστημένο Χριστό πριν από την αυγή, με παιδιά ντυμένα με αγγελικές στολές και εορταστικό τραγούδι, που συμβολίζει τη χαρά και την ανανέωση.
Ωστόσο, στις Φιλιππίνες πραγματοποιείται μία παράδοση, η οποία, όμως, έχει καταδικαστεί από την εκκλησία.
Οι ευσεβείς καθολικοί προσφέρονται εθελοντικά να «σταυρωθούν» τη Μεγάλη Παρασκευή για να αναπαραστήσουν το μαρτύριο του Ιησού.
Χιλιάδες παρακολουθούν την αναπαράσταση, στην επαρχία Pampanga, κατά την οποία οι πιστοί καρφώνονται σε σταυρούς για να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους ή να προσευχηθούν για άλλους.
Οι μετανοούντες προσφέρονται εθελοντικά να καρφώσουν καρφιά μήκους δύο ιντσών στις παλάμες και τα πόδια τους από ανθρώπους ντυμένους ως Ρωμαίους και να τους καρφώσουν σε έναν σταυρό.
Κατεβαίνουν από τον σταυρό μόνο όταν νιώσουν ότι εξιλεώθηκαν για τις αμαρτίες τους, ενώ η παράδοση αυτή χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950.
Στην Ισταπαλάπα του Μεξικού, η Μεγάλη Παρασκευή γιορτάζεται με την ακριβή αναπαράσταση της σταύρωσης του Χριστού, η οποία γίνεται με μαστίγωμα και ψεύτικο αίμα. Ο άνθρωπος που υποδύεται το Χριστό, εξασκείται σωματικά και ψυχολογικά για το συγκεκριμένο έθιμο καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Όπως θα περιμένατε από ένα τροπικό νησί, το Πάσχα είναι πολύ πιο χαλαρό και πολύ πιο ζεστό από ό,τι για εμάς.
Οι Βερμούδες έχουν μακρά παράδοση στο πέταγμα χαρταετών γύρω από το Πάσχα.
Η χώρα της Καραϊβικής έχει ειδικές γιορτές τη Μεγάλη Παρασκευή, όπου οι άνθρωποι φτιάχνουν χαρταετούς.
Οι χαρταετοί υποτίθεται ότι αναπαριστούν την ανάσταση του Χριστού και κυκλοφορούν σε κάθε είδους σχήματα, χρώματα και μεγέθη.
Ορισμένοι είναι τόσο μεγάλοι που χρειάζονται πολλά άτομα για να τους σηκώσουν στον αέρα. Μαζί με το πέταγμα του χαρταετού, οι Βερμούδες απολαμβάνουν επίσης να τρώνε ψαροκροκέτες και ζεστά ψωμάκια.
Στη Λίμα κάπου στις αρχές του 17ου αιώνα, υπάρχει ο θρύλος ότι ένας σκλάβος ζωγράφισε τον Χριστό στον τοίχο μιας καλύβας.
Τον Οκτώβρη του 1746 έγινε μεγάλος σεισμός στην περιοχή που έφτασε τα 8.5 ρίχτερ και ενώ όλα σχεδόν καταστράφηκαν, η τοιχογραφία του Χριστού παρέμεινε αλώβητη.
Μερικά χρόνια αργότερα, το σημείο αυτό ονομάστηκε Shrine of our Lord of the Miracles και κάθε Οκτώβρη την ημέρα που είχε γίνει ο σεισμός, γίνεται πομπή προς τιμή του, η οποία είναι πιο εντυπωσιακή από οποιοδήποτε έθιμο γίνεται ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής.
Πολλά από τα έθιμα του Πάσχα στη Γαλλία προέρχονται από την καθολική παράδοση. Μια τέτοια παράδοση υπαγορεύει ότι οι καμπάνες των εκκλησιών σταματούν να χτυπούν το Πάσχα ως ένδειξη σεβασμού για το θάνατο του Ιησού.
Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα οι καμπάνες χτυπούν ξανά. Στο Παρίσι διοργανώνονται επίσης κυνήγια πασχαλινών αυγών. Το παραδοσιακό φαγητό περιστρέφεται γύρω από το αρνί, το τυρί, τις πατάτες και τη σοκολάτα.
Σε μια μικρή πόλη της νότιας Γαλλίας οι άνθρωποι συγκεντρώνονται κάθε Δευτέρα του Πάσχα για να μοιραστούν μια τεράστια ομελέτα. Χρησιμοποιούνται περίπου 15.000 αυγά και είναι αρκετά μεγάλη για να ταΐσει χιλιάδες ανθρώπους.
Ο θρύλος λέει ότι στον Γάλλο αυτοκράτορα Ναπολέοντα Βοναπάρτη άρεσε μια ομελέτα που είχε φάει σε μια μικρή πόλη και ήθελε να φτιάξει μια τεράστια ομελέτα για τον ίδιο και τον στρατό του. Από αυτό γεννήθηκε μια παράδοση.
Τη Μεγάλη Δευτέρα, οι άνδρες μπουγελώνουν τις γυναίκες με νερό και σύμφωνα με την παράδοση, αυτό το κάνουν για να διατηρήσουν για έναν ακόμη χρόνο την ομορφιά και την υγεία τους. Το έθιμο αυτό έχει την ονομασία Smingus-dyngus και έχει καθιερωθεί ήδη από το 15ο αιώνα.
Την Μεγάλη Πέμπτη, στις Βέργες, λίγο έξω από τη Χιρόνα, γίνεται ένας παραδοσιακός χωρός στα μεσαιωνικά πλακόστρωτα της πόλης, που ονομάζεται «Ο χορός του θανάτου».
Πρόκειται για μια αναπαράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, με τους κατοίκους να χορεύουν μασκερεμένοι σε σκελετούς, κρατώντας δρεπάνια, ρολόγια και κουτιά με στάχτες.
Ο χορός διαρκεί για περίπου 3 ώρες μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες, που τα φαντάσματα προκαλούν την Αγία Τριάδα.
Tα παιδιά μασκαρεύονται και περιφέρονται στους δρόμους, ενώ στα χέρια τους κρατούν δύο μπαγκέτες. Στην δυτική Φινλανδία οι κάτοικοι ρίχνουν πυροτεχνήματα, για να τρομάξουν με τον κρότο τους τις μάγισσες που περιφέρονται ελεύθερες εκείνες τις ώρες.
Ττο βάψιμο των αυγών γίνεται την Παρασκευή και το Σάββατο. Τα αυγά βάφονται με χαρούμενα ανοιξιάτικα χρώματα για να καλωσορίσουν την άνοιξη.
Σε ένα τελετουργικό αιώνων που μοιάζει πολύ με το Halloween, τα παιδιά ντύνονται πασχαλινές μάγισσες, όπως και στη Φινλανδία, και πηγαίνουν πόρτα-πόρτα στις γειτονιές τους με την ελπίδα να πάρουν σοκολάτα και άλλες γλυκές λυχουδιές.