Εδώ και εβδομάδες μαίνονται κατά του Ισραήλ φιλοπαλαιστίνιοι διαδηλωτές στα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια – διαδηλώσεις που δεν στρέφονται μόνον κατά του εβραϊκού κράτους, όπως εκτιμά ο διάσημος ιστορικός Νίαλ Φέργκιουσον, αλλά θέτουν το ερώτημα ποιες αξίες πρεσβεύει πραγματικά σήμερα η Δύση.
«Φοιτητές» καταλαμβάνουν κτίρια πανεπιστημίων, προβαίνουν σε καταστροφές, στήνουν καταυλισμούς με την ενθάρρυνση ενίοτε και καθηγητών τους, κι «αυτό είναι απεχθές», τονίζει σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sonntag ο Σκωτσέζος συγγραφέας του “Doom: Τhe Politics of Catastrophe”, συνεργάτης του Κέντρου Μπέλφερ για τις Επιστήμες και τις Διεθνείς Υποθέσεις του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
«Για μένα δεν υπάρχει διαφορά
μεταξύ αυτών των καθηγητών και των
καθηγητών που ήταν ανοιχτά εθνικοσοσιαλιστές
στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930. Δεν
υπάρχει διαφορά», σημειώνει
ο 60χρονος Φέργκιουσον, που διετέλεσε
καθηγητής στα φημισμένα πανεπιστήμια
του Στάνφορντ και του Χάρβαρντ και τώρα
εργάζεται στο συντηρητικό Ίδρυμα Hoover.
O
Φέργκιουσον
προσάπτει «κατάχρηση εξουσίας» στους
συναδέλφους του καθηγητές που ενθαρρύνουν
τους φιλοπαλαιστίνιους διαδηλωτές.
«Αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι
η ανικανότητα αυτών των ανθρώπων να
δουν ότι είναι εξίσου κακοί
με τους Ναζί καθηγητές».
Το μίσος του Ισραήλ στα κορυφαία πανεπιστήμια, λέει, δεν συγκρίνεται με τις διαδηλώσεις του κινήματος του 1968 κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Αυτά ήταν «περισσότερο ή λιγότερο αυθόρμητα» κινήματα, διαφορετικά σε σύγκριση με τώρα.
Εδώ
και χρόνια, λέει ο Φέργκιουσον, ιδιαίτερα
οι διοικήσεις των πανεπιστημίων
βρίσκονται στα χέρια «των λεγόμενων
προοδευτικών ή «woke»
διοικητικών στελεχών,
καθηγητών και φοιτητών». Αυτή η συμμαχία
γινόταν κάθε χρόνο και
πιο επιθετική κάθε χρόνο
και ξεκίνησε
με την ακύρωση προσκλήσεων
ομιλητών, «μετά ήρθε το
“cancel” καθηγητών
ή οι εκστρατείες για την απόλυσή τους.
Ήταν σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα κλιμακωθεί
σε πιο επιθετικές μορφές διαμαρτυρίας».
To
αμόκ των διαδηλωτών στα
πανεπιστήμια θα ωφελήσει τον Τραμπ
Η
βία στα πανεπιστήμια, λέει
ο Φέργκιουσον, μπορεί να αποδειχθεί
λίαν επικίνδυνη για τον
Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν και να
ωφελήσει τον αντίπαλό του, Ντόναλντ
Τραμπ: «Το μάθημα του 1968 είναι: όσο πιο
πολύ παθαίνουν αμόκ στις
πανεπιστημιουπόλεις, τόσο
πιθανότερο είναι να
επικρατήσουν οι
Ρεπουμπλικάνοι. Ειδικά αν συνεχίσουν
να το κάνουν στο Συνέδριο των Δημοκρατικών
στο Σικάγο όπως έκαναν το 1968».
Μια
ειρηνική υποτίθεται αντιπολεμική
διαμαρτυρία τον
Αύγουστο
του 1968 στο συνέδριο του κυβερνώντος
Δημοκρατικού
Κόμματος για την εκλογή υποψήφιου
προέδρου στις επερχόμενες εκλογές
εξελίχθηκε σε βίαιες
συγκρούσεις και οδομαχίας μεταξύ
ακτιβιστών και αστυνομίας και εξέγερση
βουλευτών κατά της πολιτικής του προέδρου
Λίντον Τζόνσον με αποτέλεσμα να ανέλθει
λίγο αργότερα στην εξουσία ο Ρεπουμπλικανός
Ρίτσαρντ Νίξον.
Φέργκιουσον: «Νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι σήμερα έχουν παρασυρθεί εξίσου όπως και οι προκάτοχοί τους, επειδή δεν συνειδητοποιούν ότι με τις ενέργειές τους στέλνουν κάθε μέρα ψήφους στον Τραμπ. Και αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι ήταν το 1968. Διότι, αν και ο Νίξον ήταν απατεώνας, δεν αποτελούσε απειλή για τη συνταγματική τάξη, όπως είναι ξεκάθαρα ο Τραμπ».