Στην προσωπικότητα του Αντώνη Τουρκογιώργη, ο οποίος πέθανε χθες σε ηλικία 73 ετών, αναφέρθηκε ο Κώστας Μπίγαλης. Οι δυο τους συνδέονταν με ισχυρή φιλία και ο Κώστας Μπίγαλης μίλησε στο ΕΡΤΝews και την εκπομπή «Συνδέσεις» για την φωνή των Socrates που πλέον σίγησε.
«Βασικά είναι κιθαρίστας, μπάσο έπαιζε στους Socrates γιατί έπαιζε κιθάρα ο κολλητός του φίλος ο Σπάθας, ο φοβερός κι’ αυτός και εκεί είχε έναν παρτενέρ, ας πούμε ισοδύναμο κιθαρίστα, αλλά ο Τουρκογιώργης είναι ιδιοφυΐα, κιθαρίστας διεθνούς παγκοσμίου επιπέδου κατά τη γνώμη μου» είπε αρχικά ο Κώστας Μπίγαλης και συνέχισε: «Μας έφερε σε επαφή η εταιρία δίσκων τότε που ήμασταν και οι δύο, η ΛΥΡΑ, ιστορική εταιρία τότε γιατί ο Αντώνης ήταν προχωρημένος στους υπολογιστές που είχανε πρωτοεμφανιστεί και με βοήθησε να μάθω κι εγώ τον μουσικό προγραμματισμό, την ενορχήστρωση δηλαδή και από εκεί γνωριστήκαμε και κολλήσαμε κατευθείαν. Γιατί με τον Αντώνη, πέραν του ότι ήταν ένας μουσικός που εγώ ήμουνα γονατιστός μπροστά του, πραγματικά γιατί ήμουν φαν των Socrates που είχαν ξεκινήσει κι εγώ ήμουν παιδάκι τη δεκαετία του ’70 και πήγαινα και τους έβλεπα. Πού να φανταστώ ότι θα γνώριζα αυτόν τον γίγαντα, ας πούμε, μετά από κάποια χρόνια γινόμαστε και κολλητοί φίλοι. Και εντάξει, μπορεί να είχαμε πει ένα γειά τη δεκαετία του 70, αλλά δεν τον ήξερα. Και το ’88 που είχαν γυρίσει από το εξωτερικό οι Socrates, είχε ξεκινήσει κι εκείνος να κάνει ελληνικά και ήμασταν συμπτωματικά στην ίδια εταιρία».
Εξήγησε στη συνέχεια ότι «μας έφερε σε επαφή η εταιρία όπως λέω, για να ξεκινήσει να μαθαίνω τους υπολογιστές κι εγώ και κολλήσαμε με τη μία γιατί είχαμε και κοινούς κώδικες χιούμορ δηλαδή o Αντώνης ήταν απίστευτος χιουμορίστας, ευφυής, χιουμορίστας, δείγμα των ευφυών ανθρώπων το περίεργο χιούμορ. Οι κοινοί μας κώδικες ήταν εκπληκτικοί, κολλήσαμε τίμια και εκτός δουλειάς και γίναμε κολλητοί φίλοι εδώ και 36 χρόνια».
Μιλώντας για τον μουσικό Αντώνη Τουρκογιώργη, ο Κώστας Μπίγαλης είπε: «Ήταν ένας πραγματικά δαιμονιώδης τύπος στη σκηνή. Ήταν πυρηνικός όσον αφορά την ενέργεια, σε αντιδιαστολή με το Σπάθα που έπαιζε ακίνητος.
Ήταν η εικόνα που χαρακτήριζε τους Socrates ένας τύπος που έτρωγε το πάλκο και ο Σπάθας ακίνητος κι ένας ντράμερ βέβαια, γιατί ήταν τρίο μπροστά, παίζανε μπάσο, ντραμς και κιθάρα κατά τα πρότυπα του Τζίμι Χέντριξ, γιατί τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν θαυμάζοντας τον Τζίμι Χέντριξ, αλλά δημιούργησαν το δικό τους μουσικό στίγμα, το οποίο είναι παγκόσμιο. Δηλαδή δεν υπήρχε άλλη μπάντα στον κόσμο που να παίζει σαν τους Socrates, παραγωγή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, τεράστια ιστορία. Θα μπορούσαν να είχαν κάνει και πολύ μεγαλύτερα πράγματα στο εξωτερικό, αλλά ήταν κάποιες φορές οι συγκυρίες που δεν το θέλησαν αυτό.
Εν πάση περιπτώσει, εγώ γνώρισα τον Τουρκογιώργη, είχα την τύχη τη μεγάλη την τιμή, αυτός και ο αδερφός του Άκης, εξίσου μεγάλος μουσικός, να παίξουν σε όλο μου το ελληνικό ρεπερτόριο και κάναμε περιοδείες σε όλο τον κόσμο στα πλαίσια πλέον της συνεργασίας μας της μουσικής, Αυστραλία, Αμερική, με τη Γλυκερία, Γερμανία, έχουμε πάει σε πολλές χώρες και με τον Τόνι πραγματικά ήμασταν κολλητοί φίλοι και εκτός δουλειάς και το 2010 δυστυχώς είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και τότε ήταν στην ηχογράφηση, στη διαδικασία ηχογράφησης ενός άλμπουμ που τότε διακόπηκαν βίαια οι ηχογραφήσεις λόγω αυτής της ιστορίας.
Συνέχισε λέγοντας πως: «Κατά κάποιο μεταφυσικό λόγο, το 2016 -20 15, λίγο πριν φύγει ο Σπάθας, σαν να το προαισθάνθηκε, πήγε στη γυναίκα του και της έδωσε ένα σκληρό δίσκο και της λέει εδώ μέσα είναι ότι προλάβαμε να ηχογραφήσουμε, τότε που διακόπηκαν οι ηχογραφήσεις, πάρτο και συ όταν έρθει η ώρα ξέρεις τι θα κάνεις.
Δεν ήξερε η Λίνα η γυναίκα του, άλλη ηρωική μορφή, γιατί έχει μείνει στον άντρα της δεκατέσσερα χρόνια κοντά. Δεν ήξερε. Και μετά μες στον κορονοϊό, μου λέει έχω ένα σκληρό δίσκο που είχε μέσα ότι είχαν προλάβει, για δες σώζεται κάτι και πραγματικά παίρνω το δίσκο μαζί με το Δημήτρη το Μπέλλο, έναν άλλον φοβερό μουσικό και φίλο του Αντώνη, ο οποίος είχε την τεχνογνωσία. Εξετάσαμε μαζί και μου λέει ο Μπέλλος μου λέει όχι, απλώς υπάρχει, μου λέει, υλικό, αλλά μπορεί να βγει και ένα LP.
Τρελάθηκα. Το πήρα το υλικό στο στούντιό μου, το πάλεψα περίπου έξι μήνες, πάνω από έξι μήνες και το αποτέλεσμα είναι αυτό εδώ Socrates Drank the conium Last Forever ο τελευταίος ιστορικός δίσκος των Socrates. Το χαμένο άλμπουμ των Socrates, έχει κυκλοφορήσει εδώ και 7 μήνες. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ να γίνει γνωστό. Είναι ένας καταπληκτικός δίσκος με 11 τραγούδια συνολικά.
Ο τελευταίος του ντράμερ ήταν ο Μάκης ο Γιούλης και θα αναφέρω και τους πριν τους ντράμερ. Ο πρώτος ιστορικός ήταν ο Μπουκουβάλας, ο δεύτερος είναι ο Γιώργος Τρανταλλίδης, τρίτος ο αείμνηστος Νίκος Αντύπας και τελευταία ο Μάκης Γιούλης.
Ο Αντώνης ο Τουρκογιώρης με το Γιάννη το Σπάθα ήταν αδελφικοί φίλοι από πιτσιρίκια. Είχαν την πρόθεση να ονομάσουν τον υπότιτλο του δίσκου «Νεραντού» από το όνομα μίας παραλίας των Παξών που ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του Γιάννη του Σπάθα και πήγαιναν εκεί πιτσιρίκια και κάνανε μπάνιο. Για να αποτίσω φόρο τιμής στη δικιά τους επιθυμία τον έβαλα ως τίτλο με υπέρτιτλο Last For EVER. Ο Toυρκογιώργης ήταν μια φοβερή προσωπικότητα πέρα από τη μουσική. Εκτός δουλειάς ήταν αρνί, ενώ είχε αυτή τη φοβερή πυρηνική ενέργεια και επειδή τον έβλεπαν ροκά με τα μαλλιά κτλ.
Δεν ήξερα το ακαδημαϊκό υπόβαθρο που είχε, ο Τόνι ήταν απόφοιτος αγγλικής φιλολογίας και έχει πάρει το αντίστοιχο του Μπακαλορεά στα γαλλικά. Ήταν ένας πολύ μορφωμένος, ευφυής, ιδιοφυής μουσικός και θα τον θυμάμαι για πάντα. Φίλος μου, για πάντα».