Το χθεσινό συμβάν στη Βουλή είναι πρωτοφανές και προκειμένου να εκτιμήσουμε τη βαρύτητά του, πρέπει να αναλογιστούμε ότι παρόμοια βιαιοπραγία δεν υπήρξε ούτε καν επί των κοινοβουλευτικών ημερών της Χρυσής Αυγής. Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά, να τα θυμίσω όμως εν συντομία. Το επεισόδιο έγινε στη διάρκεια συζήτησης για την άρση ασυλίας του Κυριάκου Βελόπουλου, με αφορμή μήνυση που είχε υποβάλει ο πατέρας του βιαιοπραγήσαντος ανεξάρτητου βουλευτή. Θύτης και θύμα λογομάχησαν και, σύμφωνα με τους μάρτυρες, το θύμα (Β. Γραμμένος της Ελληνικής Λύσης) προκάλεσε τον δράστη του ξυλοδαρμού με χυδαιότατες εκφράσεις. Αμέσως μετά (άγνωστο γιατί, ίσως να ήθελε να πάει στην τουαλέτα) ο Β. Γραμμένος έφυγε από το βουλευτήριο. Ο Κ. Φλώρος τον ακολούθησε έξω στον διάδρομο, όπου τον άρπαξε με κεφαλοκλείδωμα και του έσπασε τη μύτη με μια γροθιά.
Το σημαντικότερο, όμως, ήταν η ακαριαία αντίδραση του Προέδρου της Βουλής, που αντιμετώπισε το συμβάν με την ταχύτητα και την αυστηρότητα που χρειαζόταν. Την ώρα του περιστατικού, ο Κώστας Τασούλας βρισκόταν σε ένα διαφορετικό σύμπαν, διότι μιλούσε σε δέκα αυστριακούς βουλευτές που επισκέπτονται την Αθήνα για την πρόσφατη έκδοση από το Ιδρυμα της Βουλής ιστορικής μελέτης για τον ρόλο του Αυστριακού Ναυτικού κατά τον αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Η προσγείωση ήταν απότομη και, δυστυχώς, όπως τόνισε επανειλημμένα ο κ. Τασούλας στη σχετική δήλωσή του, η ποινή του αποκλεισμού των 15 ημερών (με ανάλογη μείωση αποδοχών) ήταν η ανώτερη δυνατή που επιτρέπει ο Κανονισμός της Βουλής.
Οταν όμως ο κ. Τασούλας βρέθηκε πίσω στο γραφείο του, θυμήθηκε ότι ο Ποινικός Κώδικας περιλαμβάνει ένα άρθρο που λέγεται «Εγκλημα κατά της Βουλής». Το βρήκε, είναι το 157, διαπίστωσε ότι παρόμοια βιαιοπραγία εις βάρος βουλευτή, κατά την ώρα άσκησης των καθηκόντων του, τιμωρείται με δέκα χρόνια κάθειρξη (κακούργημα δηλαδή), ενημέρωσε σχετικώς τον αρμόδιο εισαγγελέα και, με την άδειά του, η Αστυνομία μάζεψε τον κ. Φλώρο. Την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πιστεύω ότι ο κ. Φλώρος θα έχει επιστρέψει στο σπίτι του και ίσως τώρα να κάνει ένα ντους, αλλά τη νύχτα φοβάμαι την πέρασε στη ΓΑΔΑ.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο κ. Τασούλας αξίζει τα συγχαρητήρια που ακούει για τον άψογο χειρισμό της υπόθεσης. Εγείρονται όμως και ορισμένα άλλα θέματα με αυτή την αφορμή, τα οποία δεν μπορούμε να προσπεράσουμε.
Το πρώτο είναι το δομικό, που αφορά το σύστημα. Τέτοια αισχρά περιστατικά συμβαίνουν επειδή έχουμε Βουλή των δέκα κομμάτων. Επειδή, με άλλα λόγια, το σύστημα δίνει χώρο στα μικρά, ακραία κόμματα του περιθωρίου, μεταξύ των οποίων ο ανταγωνισμός είναι λυσσαλέος, όπως είναι φυσικό, καθώς ανταγωνίζονται για τον ίδιο περιορισμένο αριθμό αφελών, ανόητων ή παλαβών ψηφοφόρων. Επομένως, μήπως πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την αύξηση του εκλογικού ορίου για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή; Ισως το 3% που ισχύει σήμερα θα πρέπει να αυξηθεί. (Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα προϋπέθετε την ομοφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων, από τα οποία σήμερα υπάρχει μόνο ένα…)
Το δεύτερο που θα πρέπει να διευκρινιστεί αρμοδίως αφορά το περιστατικό εις βάρος της κυρίας Αγγελικής Δεληκάρη. Αν είναι κακούργημα το κεφαλοκλείδωμα, η γροθιά και η σπασμένη μύτη του κ. Γραμμένου, τότε το χαστούκι που έριξε (με όλη τη δύναμή της) η διαταραγμένη κυρία στη βουλευτίνα της ΝΔ τι είναι; Ή μήπως κάνουμε τα στραβά μάτια επειδή η δράστις είναι γυναίκα; Αν ισχύει αυτό, λυπάμαι που θα σας στενοχωρήσω, αλλά αυτό ακριβώς είναι σεξισμός από την ανάποδη.
Το τρίτο είναι ο κεντρικός ρόλος του Κυριάκου Βελόπουλου σε αυτή την αποκρουστική υπόθεση. Ο μηνύων τον Βελόπουλο για συκοφαντική δυσφήμηση μέσω λογαριασμού στα σόσιαλ ήταν πρώην υποψήφιος βουλευτής του, το δε θύμα του ξυλοδαρμού ήταν ο πρώην διευθυντής του γραφείου του.
Δεν θα γλιτώσουμε ποτέ από τέτοιους ανθρώπους και ούτε θα ήταν ποτέ δυνατόν. Ετσι είναι ο κόσμος. Τουλάχιστον όμως, ας μην τους διευκολύνουμε να φθείρουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Το 3% είναι υπερβολικά επιεικές…