Πρωί στο μετρό της Ακρόπολης, πεζόδρομος Μακρυγιάννη. Τα γκρουπ των τουριστών περιμένουν με τα κινητά και τις φωτογραφικές μηχανές παρά πόδα. Καπέλα και νερά. Τσάντες και σανδάλια. Λες κάποιος Κινέζος να λιποθυμήσει από την ομορφιά (;) της πόλης όπως ο τουρίστας στην πρώτη σκηνή του «La Grande Bellezza» του Πάολο Σορεντίνο; Είμαστε τελικά μια φτωχούπολη με Ακρόπολη; Οπως η Ινδία είναι μια Νάπολι με πυρηνικά, όπως βιτριολικά λέει ένας ιταλός φίλος; Ή μια πόλη σε ανάπτυξη και πρόοδο που αξίζει να τη ζεις σε κάθε της γωνιά όπως επιτάσσουν οι οδηγοί πόλης; Διαβάζω στον «ΟΤ»: «Οπως λένε τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, οι ταξιδιωτικές εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 22,2% τον Φεβρουάριο του 2024 και κατά 24,5% την περίοδο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2024. Παράλληλα, η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση αυξήθηκε κατά 26% τον Φεβρουάριο του 2024 και κατά 20,7% την περίοδο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2024, με τους τουρίστες να φτάνουν τα 1,458 εκατ. το πρώτο δίμηνο, από 1,208 εκατ. την αντίστοιχη περίοδο του 2023». Πάμε για ένα νέο τουριστικό θαύμα ή πίσω από τους αριθμούς κρύβεται μια πραγματικότητα για τη διαμονή, την αγοραστική δύναμη των επισκεπτών που δεν αντιστοιχεί ακριβώς στα νούμερα των επίσημων φορέων;
