«Κανένας πελάτης δεν ζητούσε κάτι τέτοιο πριν από πέντε χρόνια, αλλά εμείς το συζητήσαμε με τη Mercedes, καθώς είμαστε πάντα πολύ πρόθυμοι να κατανοήσουμε και να εξετάσουμε τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών. Ωστόσο, εδώ πάντα υπάρχει ένα “αλλά”, που έχει να κάνει με την πραγματικότητα. Ενα supercar της Pagani ζυγίζει περίπου 1.300 kg μαζί με τον V12 κινητήρα και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί με ένα αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Για παρόμοια απόδοση θα πρέπει να φτάσουμε στα 2.500 kg, κάτι που για εμάς είναι υπερβολικό. Η ασφάλεια είναι πολύ σημαντική στην Pagani. Με 1.300 kg, όταν χάνεις την πρόσφυση έχεις έναν τρόπο να ανακτήσεις τον έλεγχο. Με 2.500 kg είναι πολύ, πολύ βαρύ μηχάνημα για να το διαχειριστείς. Δίνεις στον πελάτη ένα αυτοκίνητο που μπορεί να δημιουργήσει περισσότερη ζημιά παρά χαρά».
Αποδίδει 840 ίππους. Αξίζει (πολύ) πάνω από οχτώ εκατομμύρια ευρώ. Θα κατασκευαστούν μόνο πέντε. Κυρίες και κύριοι, σε παγκόσμια αποκλειστική δοκιμή, η νέα Pagani Codalunga.
Ο υδράργυρος κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα. Η υγρή άσφαλτος και το χειμωνιάτικο σκοτάδι συνωμοτούν για να κρατήσουν τη θερμοκρασία των ελαστικών πολύ κάτω από τη βέλτιστη. Ο στενός ιταλικός δρόμος, όχι φαρδύτερος από το πλάτος ενάμισι αυτοκινήτου, φιδογυρίζει μπροστά.
Ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι, γιατί η ομίχλη είναι τόσο πυκνή που η ορατότητα περιορίζεται στα λίγα μέτρα. Η άσφαλτος κάτω από τους τροχούς κρύβει δυσάρεστες ανωμαλίες και κρυφές ρωγμές, που αμφότερες καραδοκούν για να στείλουν έναν ξεστρατισμένο τροχό στο πλαϊνό λούκι.
Και το αυτοκίνητο που οδηγούμε σε αυτό το υπέροχο περιβάλλον; Η μία από τις πέντε Pagani Codalunga, μια χειροποίητη καλλονή αξίας 8 -και βάλε- εκατομμυρίων ευρώ, με κίνηση στους πίσω τροχούς, bi-turbo V12, 840 PS, και τόση ποσότητα ειδικά σχεδιασμένου ανθρακονήματος που θα έκανε μια ομάδα της F1 να κοκκινίσει από ντροπή.
Ωστόσο, όταν ο Horacio Pagani και η ομάδα του δημιουργούσαν αυτό το εξαίσιο αυτοκίνητο στο εργοστάσιο κοντά στη Modena, δεν είχαν υπόψη ότι κάποιοι δημοσιογράφοι θα το δοκίμαζαν υπό αυτές τις καιρικές συνθήκες.
Με πρώτη ταχύτητα στο κιβώτιο, κάθε μηχανικό μέρος της Codalunga παρακαλάει να του δοθεί περισσότερη ελευθερία. Ακόμη και σε χαμηλή ταχύτητα, το ρομποτιζέ κιβώτιο μονού συμπλέκτη ανυπομονεί να ξεχυθεί προς τα εμπρός, αδημονώντας για τη συνέχεια. Αλλά εδώ πρέπει να κάνουμε μια παύση, γιατί το αυτοκίνητο αξίζει μια σωστή εισαγωγή.
Η Codalunga είναι αυτό που συμβαίνει όταν οι δισεκατομμυριούχοι βαριούνται. Σε έναν κόσμο όπου αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των πλουσίων του «Forbes» θέλουν να ξεχωρίσουν από τους «απλώς πλούσιους» φίλους τους, η Codalunga είναι μια παραλλαγή περιορισμένης παραγωγής της ήδη σπάνιας Huayra, την οποία η Pagani έχει κατασκευάσει σε μόλις 300 κομμάτια.
Είναι σημαντικό να αφαιρείται κάθε έννοια λογικής ή πραγματικότητας όταν μιλάμε γι’ αυτά τα αυτοκίνητα και αυτούς τους πελάτες. Οι κανόνες του «κανονικού κόσμου» ελάχιστα ισχύουν γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν θέλουν «κανονικά» αυτοκίνητα από κλασικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Να γιατί αυτοί οι πελάτες έχουν προσωπική σχέση με τον άνθρωπο του οποίου το όνομα βρίσκεται πάνω από την είσοδο και γιατί η σχέση πελάτη/εταιρείας είναι τόσο ζωτικής σημασίας για την Pagani.
Η εταιρεία λειτουργεί με το σύνθημα «ο πελάτης μας είναι ο εργοδότης μας». Με τον ίδιο τον Pagani να μην τρέφει αυταπάτες για τη ζωτικής σημασίας αυτή τη σχέση: «Είναι το νούμερο ένα περιουσιακό μας στοιχείο. Εχουμε μια πολύ άμεση σχέση και απολαμβάνουν ότι η ιστορία (της Pagani) είναι πραγματική».
Στην πραγματικότητα, μάλιστα, δύο από αυτούς τους πελάτες είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε η Codalunga. Αμφότεροι ιδιοκτήτες πολλών Pagani προσέγγισαν την εταιρεία πίσω στο 2018 με μια πολύ σύντομη περιγραφή. Ουσιαστικά ήθελαν μια Huayra που να θυμίζει LeMans πρωτότυπα της δεκαετίας του 1960 και του ’70.
Ο Lorenzo Kerkoc, επικεφαλής των ειδικών έργων της Pagani, είναι ένα μέλος της ομάδας που έκανε το όραμά τους πραγματικότητα. «Δεν ήθελαν να έχουν ένα ακραίο αυτοκίνητο, ένα αυτοκίνητο για αγώνες. Ηθελαν ένα αυτοκίνητο για συμμετοχή σε concours d’ elegance, ώστε να μπορεί να αναδείξει όσο το δυνατόν περισσότερο την κομψότητά του».
Η απλοποίηση ήταν το ζητούμενο. Το αμάξωμα επιμηκύνθηκε (η Codalunga είναι 307 mm μακρύτερη από μια Huayra), ενώ ταυτόχρονα απέκτησε μια πιο «χειροποίητη» εμφάνιση, στο πνεύμα των καλύτερων παραδόσεων των Ιταλών κατασκευαστών αμαξωμάτων. Ακόμη και σε αυτή τη στρατόσφαιρα, πάντως, οφείλεις να κινείσαι μέσα σε συγκεκριμένα πραγματιστικά πλαίσια, που σημαίνει ότι ο Kerkoc έπρεπε να ισορροπεί καθημερινά σε ένα τεντωμένο σχοινί μεταξύ των επιθυμιών του πελάτη και της πραγματικότητας.
«Δεν θέλαμε να μακρύνουμε το αυτοκίνητο πάρα πολύ για πολλούς διαφορετικούς λόγους», μας λέει. «Αλλά οι πελάτες επέμεναν να γίνει μακρύτερο, οπότε αρχίσαμε να σκεφτόμαστε να κοντύνουμε το μπροστινό μέρος προκειμένου να εξισορροπήσουμε το αυτοκίνητο προς τα πίσω, όσον αφορά την εμφάνιση. Μειώνοντας το μήκος του εμπρός μέρους διατηρήσαμε το μήκος του πίσω που είχαμε σκεφτεί αρχικά, αλλά εξακολουθούσαμε να διατηρούμε την ανισομερή κατανομή των όγκων προς τα πίσω. Η αρχική ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσουμε τη Huyara ως αυτοκίνητο-δότη, αλλά καθώς το έργο εξελισσόταν απέκτησε τη δική του ζωή».
Η Codalunga κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας ένα νέο μονοκόκ από ανθρακονήματα, νέες αναρτήσεις, μια ελαφρύτερη εξάτμιση και έναν V12, με 37 επιπλέον ίππους, ο οποίος, όπως και στη Huayra, προέρχεται από την AMG αλλά φέρει το σήμα της Pagani. Ετσι, ακόμη και σε αυτή την ακραία κλίμακα, έγινε σαφές ότι έπρεπε να κατασκευάσουμε περισσότερα αυτοκίνητα από τις δύο αρχικές παραγγελίες, προκειμένου να διατηρηθεί η φερεγγυότητα του έργου.
Το μονοκόκ και μόνο, που πιστοποιείται σε όλες τις δοκιμές πρόσκρουσης, ήταν μια τεράστια επένδυση. Είναι πιστοποιημένο για χρήση στις ΗΠΑ, καθώς ένας από τους ιδιοκτήτες ζει εκεί. Μια τιμή άνω των οχτώ εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ, προφανώς προκαλεί ζαλάδα, αλλά τουλάχιστον αρχίζει να αποκτά νόημα όταν αντιλαμβάνεσαι την πολυπλοκότητα της κατασκευής των πέντε αυτοκινήτων.
Και μη νομίζετε ούτε για ένα λεπτό ότι η Pagani έχει φτάσει στον κολοφώνα της εξέλιξης. Στην πραγματικότητα, τόσο η εταιρεία όσο και οι πελάτες έχουν εμπνευστεί από το σχέδιο Codalunga και έτσι τώρα η Pagani σχεδιάζει να εξοπλίζει ιδιωτικά τζετ και ρετιρέ στο Ντουμπάι, καθώς και να εμπλακεί και σε άλλες δραστηριότητες που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί.
Οι φιλοδοξίες της εταιρείας υπερβαίνουν την κατασκευή supercars και συνοψίζονται από τον Kerkoc στην εξής φράση: «Ποτέ δεν ξεκινάμε με το ‘’όχι’’». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το εργοστάσιο («ατελιέ» το αποκαλεί η ίδια η Pagani) είναι έτσι διαμορφωμένο.
Η Rolls-Royce ισχυρίζεται ότι είναι αποκλειστικός κατασκευαστής, αλλά εξακολουθεί να έχει μια γραμμή παραγωγής και 6.000 πωλήσεις ετησίως. Η Pagani παίζει σε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα. Κατασκευάζει περίπου 50 αυτοκίνητα τον χρόνο και η συντριπτική πλειονότητα των διαδικασιών γίνεται στο εσωτερικό της εταιρείας, γεγονός που δίνει την ευελιξία να κατασκευάζει μοναδικά κομμάτια και να προσφέρει το είδος των υπηρεσιών aftersales που είναι τόσο ζωτικής σημασίας για τα έσοδά της.
Κάθε σταθμός εργασίας έχει τη δική του ομάδα ανθρώπων, από τους φούρνους ανθρακονήματος (υπάρχουν τρεις, συμπεριλαμβανομένου του πρωτότυπου που ο Pagani αγόρασε ο ίδιος όταν εργαζόταν στη Lamborghini, όλοι σε χάλκινο χρώμα Aymara, όπως το χρώμα του λανσαρίσματος της Huayra και με την επωνυμία και το λογότυπο της Pagani) μέχρι τους τύπους που περνούν πέντε ολόκληρες ημέρες σε κάθε αυτοκίνητο για την τελική στίλβωση και τους ελέγχους.
Η ομαδική εργασία είναι απαραίτητη. Οχι μόνο επειδή ο συντονισμός είναι ζωτικής σημασίας για να τοποθετήσεις ένα πάνελ από ανθρακονήματα 3,7 τετραγωνικών μέτρων για το πίσω καπό, με τρία άτομα να προσπαθούν να ευθυγραμμίσουν τα κομμάτια με ακρίβεια χιλιοστού, αλλά και διότι με ένα τόσο μικρό εργατικό δυναμικό οι άνθρωποι οφείλουν να συνεργάζονται εύκολα μεταξύ τους.
Καθώς κάθε κομμάτι κινείται μέσα από τους διάφορους σταθμούς, οι εργάτες πηγαινοέρχονται συνεχώς για να επανεξετάζουν και να ελέγχουν: καθώς το εσωτερικό βιδώνεται, κάποιος από το τμήμα ανθρακονήματος στον επάνω όροφο κρατάει έναν μετρητή για να ελέγξει εκ νέου τις ανοχές. Τα δάχτυλα και τα χέρια δίνουν μια αίσθηση πραγματικής αγάπης.
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα σας εξέπληττε αν είχατε ποτέ την καλή τύχη να γνωρίσετε το αφεντικό. Από την υπογραφή πάνω σε αλουμινένια ταμπέλα σε κάθε αυτοκίνητο μέχρι τα γνήσια ιταλικά φώτα δρόμου που είναι διάσπαρτα γύρω από το εργοστάσιο (ακούγεται κιτς αλλά δεν είναι), το όραμα και η παρουσία του είναι εμφανή παντού.
Η αυτοπεποίθηση που διαχέεται μέσα από το βιογραφικό του Horacio Pagani -που εξελίχθηκε γρήγορα σε αρχιμηχανικό της Lamborghini- σου λέει όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τον τρόπο λειτουργίας της εταιρείας. Δεν κυριαρχεί σωματικά στον χώρο, αλλά διαθέτει ένα τεράστιο χάρισμα: την αίσθηση ότι τα πάντα βρίσκονται υπό τον έλεγχο του.
Εχει επίσης το χάρισμα να σε κάνει να νιώθεις άνετα. Οχι μόνο επειδή είναι εξαιρετικά γοητευτικός -πολλοί διευθύνοντες σύμβουλοι πολυτελών επιχειρήσεων αυτοκινητοβιομηχανιών έχουν αυτό το χαρακτηριστικό-, αλλά διαθέτει ποιότητες που τον κάνουν προσιτό, όπως το να ζητάει συγγνώμη επειδή το τηλέφωνό του χτυπάει πολύ ενώ συνομιλούμε.
Το γεγονός ότι είναι γενναιόδωρος με τον χρόνο του για έναν επισκέπτη σαν κι εμένα δεν σημαίνει ότι δεν είναι συγκεντρωμένος στη δουλειά του. Το όραμά του είναι, και ήταν πάντα, τόσο στοχευμένο, που διοικεί την εταιρεία με μια ακρίβεια που άλλα αφεντικά εταιρειών μόνο να ονειρεύονται μπορούν.
Πολλοί διευθύνοντες σύμβουλοι μπορούν αν υπερηφανευτούν ότι γνωρίζουν τους πελάτες των εταιρειών τους, αλλά με την Pagani αυτό έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Επειδή η εταιρεία του πραγματοποιεί το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς in-house, η ευθύνη ξεκάθαρα και σκόπιμα σταματάει σε αυτόν.
Ακόμη και πριν από τη συνέντευξη μας εντοπίζει από μακριά, απλώνει το χέρι του για να μας χαιρετήσει στη μέση του δρόμου και μετά φεύγει, σκύβοντας πάνω από τους ώμους των υπαλλήλων για να κάνει προσαρμογές και προτάσεις. Συμμετέχει παντού, για παράδειγμα, δοκιμάζει κάθε σχέση του κιβωτίου ταχυτήτων πριν βγει από τη γραμμή, επειδή το «κλικ-κλακ» πρέπει να είναι ακριβώς έτσι όπως το θέλει.
Είναι το πρώτο πράγμα που δοκιμάζω όταν μπαίνω στην Codalunga, καθώς τα λόγια του Horacio ηχούν στα αυτιά μου: «Θέλουν (οι πελάτες) να είναι όλα αυθεντικά και κατασκευασμένα από εμάς. Θέλουμε να φτιάχνουμε ένα αναλογικό αυτοκίνητο με το οποίο μπορείς να αλληλεπιδράς άμεσα και φυσικά. Το αυτοκίνητο ‘’μιλάει’’ μέσω της αίσθησης και των κλικ».
Αυτός είναι ο λόγος που κάθε κομμάτι αλουμινίου είναι λαξευμένο από ενιαίο κομμάτι, γεγονός που σου δίνει μια πολύτιμη συμπαγή αίσθηση αμέσως μόλις η πλάτη σου ακουμπήσει στο κάθισμα. Κανένας άλλος κατασκευαστής αυτοκινήτων δεν πλησιάζει την ιδιαιτερότητα μιας Pagani στο εσωτερικό, όπου το steam punk συναντά εξωγήινο διαστημόπλοιο.
Σχεδόν τα πάντα είναι ανέλπιστα φιλόξενα και λογικά τοποθετημένα, με την κεντρική οθόνη να κάνει ένα νεύμα στη νεωτερικότητα. Φυσικά υπάρχουν και ιδιομορφίες αλλά αυτή η χειροποίητη αύρα κάνει ακόμα και κάτι τόσο εξαιρετικό, όπως μια Rolls-Royce, να φαίνεται μαζικής παραγωγής. Με μια Pagani δεν έχεις την αίσθηση ότι κάποιος έχει δαπανήσει ατελείωτες ώρες για να εξαλείψει κάθε μικροσκοπική υποψία χαρακτήρα.
Η Codalunga θριαμβεύει κυρίως εξαιτίας αυτής της χειροποίητης αυθεντικότητας. Μπορείς να αισθανθείς πόσος ανθρώπινος μόχθος έχει επενδυθεί πάνω της. Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο αυτοκίνητο, το οποίο ωστόσο αναγκάζεται να χρησιμοποιεί τους ίδιους δρόμους με τα υπόλοιπα – και να αντιμετωπίζει τις ίδιες καιρικές συνθήκες. Επιτέλους, η ομίχλη αρχίζει να διαλύεται…
Η πρώτη ταχύτητα κουμπώνει με έναν χαρακτηριστικό ήχο δύο σταδίων, κλικ-κλακ. Χρειάζεται να καταβάλεις προσπάθεια. Το ελατήριο τιτανίου συναινεί όταν εφαρμόσεις τη σωστή ποσότητα δύναμης. Η απόκριση στο γκάζι από τον V12 είναι άμεση. Πρόκειται για το χειροποίητο σύνολο της Mercedes-AMG, αλλά έχει δεχτεί τόσες επεμβάσεις από το δικό της εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που η Pagani αισθάνεται ότι δικαιούται να το αποκαλεί δικό της.
Για ένα αυτοκίνητο του οποίου η οπτική ομορφιά έγκειται στην ομαλότητα των καμπυλών του, η Codalunga είναι εκπληκτικά κοφτερή. Δεν υπάρχει ποτέ καμία αμφιβολία ότι 6λιτρο θηρίο βρίσκεται ακριβώς πίσω σου. Ο θόρυβος της εισαγωγής, το turbo, το σφύριγμα από τη wastegate συνδυάζονται με το βαρύτονο ηχόχρωμα του V12 και δίνουν στο αυτοκίνητο μια αίσθηση ωμότητας που δεν αποκομίζεις από την εμφάνισή του.
Υπάρχει ένα κουμπί που ανοίγει τα κλαπέτα των εξατμίσεων κάτω από την κεντρική κονσόλα που θα θέλεις να το πατάς κάθε φορά που μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Δεν ουρλιάζει όπως ένα παλιό Zonda, αλλά εξακολουθεί να ταράζει το οικοσύστημα των ιταλικών λόφων τριγύρω. Η παροχή ισχύος είναι ομαλή και προοδευτική, με όλα τα διασκεδαστικά παρελκόμενα πάνω από τις 2.000 rpm, το σφύριγμα του τούρμπο και τη βαλβίδα ανακούφισης, που σου παρέχουν μια αυξημένη αίσθηση αυτογνωσίας καθώς πιέζεις λεπτό προς λεπτό το δεξί πόδι στο γκάζι.
Το χαλίκι της ασφάλτου χτυπάει μανιασμένα μέσα σε πανάκριβους ανθρακονημάτινους θόλους. Με τη λειτουργία Comfort ενεργοποιημένη, τα αμορτισέρ έχουν εκπληκτική απόσβεση και το αμάξωμα συνεργάζεται αρμονικά με την ανάρτηση. Το σύστημα διεύθυνσης είναι λίγο νευρικό στις χαμηλές ταχύτητες, αλλά το ίδιο το πλαίσιο σού επιτρέπει να χαλαρώσεις. Ο Francesco Perini, επικεφαλής του τεχνικού τμήματος της Pagani, μου λέει ότι έπρεπε να αναθεωρήσουν τις ρυθμίσεις της ανάρτησης λόγω του χαμηλότερου συντελεστή οπισθέλκουσας της Codalunga.
Ολα αυτά θα μπορούσαν να σε οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι η Codalunga είναι ένα αυτοκίνητο χωρίς σαφή αίσθηση ταυτότητας. Αλλά μόλις σταματήσεις να της φέρεσαι με «το σεις και με το σας» και αρχίσεις να οδηγείς κανονικά, αυτό αλλάζει. Στη λειτουργία Sport τα αμορτισέρ σκληραίνουν και η απόκριση του γκαζιού οξύνεται.
Ξαφνικά, η προηγούμενη νευρικότητα του συστήματος διεύθυνσης και η τάση του να ακολουθεί τις διαμήκεις ανωμαλίες της ασφάλτου εξαλείφονται. Το τιμόνι γίνεται στοχευμένο και άμεσο, περνώντας μέσα από τις στροφές με μια ακρίβεια που έλειπε πριν από πέντε λεπτά. Μου θυμίζει Porsche 962 – ένα αυτοκίνητο που ήταν δύσκολο σε χαμηλές ταχύτητες αλλά θαυμάσια ελεγχόμενο όταν άρχιζε να βάζει κάτω την ιπποδύναμή του.
Είναι σαν η Codalunga να αρχίζει ξαφνικά να εκτιμά τον εαυτό της, σαν μία έφηβη που μόλις βρήκε τι να κάνει με τη ζωή της. Το αυτοκίνητο γραπώνεται στην άσφαλτο και κινείται με μια σχολαστικότητα που είναι απολαυστική να την αισθάνεσαι μέσα από το τιμόνι αλλά και το κάθισμα. Δεν έχει τον αβίαστο ρυθμό μιας Bugatti, αλλά ενώ στη δεύτερη νιώθεις σαν να εξαφανίζεις τον κόσμο, στην Codalunga έχεις την ευχαρίστηση να συνεργάζεσαι μαζί του.
Το κιβώτιο ταχυτήτων απαιτεί περίσκεψη πριν ανεβάσεις ταχύτητα, πατώντας ελαφρά το γκάζι ώστε η εναλλαγή των γραναζιών να γίνεται πιο ομαλά. Δεν είναι τόσο στριφνό όσο το κιβώτιο ταχυτήτων στη Ferrari Enzo, αλλά ούτε και τόσο εύκολο όσο ένα σύγχρονο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη. Και κάπως έτσι η ταχύτητα αυξάνεται με μια αγριότητα και αποφασιστικότητα που σοκάρει. Με βάρος μόλις 1.280 kg (χωρίς τα υγρά), την Codalunga οφείλεις να τη σέβεσαι.
Ο Horacio Pagani μιλάει για την «τέχνη της μηχανολογίας» – εξ ου και τόσες αναφορές στον Leonardo da Vinci γύρω από το εργοστάσιο και στο μουσείο της εταιρείας. Οπως μας εξηγεί, «είναι πρόκληση να σκέφτεσαι με διαφορετικό τρόπο, έχοντας να συνδυάσεις την ομορφιά και με τη μηχανική». Μια Pagani θα είναι πάντα ο συνδυασμός της εμφάνισης και της επιστήμης, ένα μείγμα που σε υποχρεώνει να την προσέξεις, είτε κινείται είτε όχι. Είναι καθησυχαστικό ότι αυτή η πλευρά της ιταλικής φιλοσοφίας περί αυτοκίνησης εξακολουθεί να ζει με την ίδια συνέπεια και τις ίδιες πεποιθήσεις. Εστω και σε ειδικές εκδόσεις όπως η Codalunga. Οι δισεκατομμυριούχοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.
Θέλετε να δείτε τον Horacio Pagani πραγματικά προβληματισμένο; Μιλήστε του για ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Ξεκίνησε να εξετάζει τόσο την «πιθανότητα μιας μελλοντικής αμιγώς ηλεκτρικής Pagani» όσο και την εξέλιξη ενός υβριδικού μοντέλου το 2018, αντιλαμβανόμενος ότι επίκειται μια σημαντική αλλαγή στις αγοραστικές συνήθειες των ενθουσιωδών του αυτοκινήτου. Κατά τον τυπικό τρόπο της Pagani, δεν ήταν μόνο το αυτοκίνητο που εξέτασε, αλλά το οικοσύστημα στο σύνολό του, ένα «έξυπνο γκαράζ».
Εχεις την αίσθηση ότι η Pagani δεν βιάζεται. Η διάδοχος της Utopia επίκειται, αλλά δεν θα είναι EV. «Υπάρχουν πολλά που πρέπει να μελετηθούν και δεν υπάρχει ημερομηνία για να περάσουμε (στην ηλεκτροκίνηση) ακόμη. Επί του παρόντος, ένα EV δεν επιτρέπει στην Pagani να διατηρήσει τον χαρακτήρα των αυτοκινήτων της. Πρέπει να γίνεσαι ένα με το αυτοκίνητο. Ο κύριος στόχος αυτών των τριών μοντέλων (Zonda, Huayra, Utopia) ήταν να κατασκευάσουμε ένα αυτοκίνητο για τον οδηγό, να είναι αυτός που κατέχει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται, που αποφασίζει τι θέλει να κάνει το αυτοκίνητο. Αυτό σχετίζεται επίσης με το βάρος. Οταν αυξάνεις το βάρος του στρέφεσαι στα ηλεκτρονικά για να σε βοηθήσουν να διαχειριστείς την απόδοση. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι η δημιουργία απόστασης ανάμεσα στον οδηγό και το αυτοκίνητο είναι κάτι που θα εκτιμήσει ένας πελάτης της Pagani. Γιατί ένας πελάτης της Pagani πρέπει να αγοράσει ένα αυτοκίνητο που ελέγχεται από ηλεκτρονικά; Είναι ηλίθιο – θα μπορούσα να τους πουλήσω έναν προσομοιωτή».
Οχι ότι δεν εκτιμά όσα έχουν κάνει οι άλλοι: «Τρεις μάρκες διακρίνονται λόγω των αξιοσημείωτων επιτευγμάτων στην προώθηση της τεχνολογίας BEV. Lotus, Pininfarina και Rimac έχουν καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για την εξέλιξη αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων, οπότε πιστεύω ότι η εργασία και η πρόοδος που έχουν επιτύχει σύντομα θα αναγνωριστούν». Αν αναγκάζατε τον Pagani να επιλέξει ανάμεσα σε Porsche 918 και Carrera GT, δεν έχει καμία αμφιβολία: «Θα επιλέγω πάντα την GT, καθώς είναι 500 kg ελαφρύτερη».
PAGANI CODALUNGAΤΙΜΗ: 8.600.707 ΕΥΡΩΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 5.980 cc 48v, twin-turbo, V12, 840 PS/5.900 rpm, 1.099 Nm/ 2.000 rpmΚΙΒΩΤΙΟ: ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΟ ΡΟΜΠΟΤΙΖΕ 7 ΣΧΕΣΕΩΝΚΙΝΗΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΟΥΣ0-100 km/h: 3,3″ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 350 km/hΒΑΡΟΣ 1.280 kg (στεγνό)ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 15,7 lt/100 km