«Στα 15 μου ο γιατρός μου μου είπε πως με το ζόρι θα ενηλικιωθώ. Σήμερα είμαι 26 και στέκομαι εδώ μπροστά σας», είπε η Λένα Πολυχρόνη, μία ασθενής με κυστική ίνωση, από τη σκηνή του φετινού TEDx Auth, που βρίσκεται σε εξέλιξη από πρωί στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ.
Η Λένα Πολυχρόνη είναι patient advocate και από ενός μηνός είχε διαγνωστεί με κυστική ίνωση. «Για να καταλάβετε πώς αναπνέει ένας ασθενής με κυστική ίνωση θα ήθελα να πάρετε ένα καλαμάκι που σας έδωσαν μπαίνοντας, να το κλείσετε στη μέση και να προσπαθήσετε να πάρετε βαθιές ανάσες. Έτσι ανέπνεα μέχρι τα 18 μου, τις καλές ημέρες», τόνισε.
Η ίδια θέλησε να μιλήσει για τη δική της εμπειρία λέγοντας πως «τα άτομα που ζουν με χρόνιες ασθένειες ζουν με αριθμούς να κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους: μέρες νοσηλείας, φάρμακα κτλ. Για πολύ καιρό νόμιζα πως είμαι οι αριθμοί μου: το πόσες ημέρες θα ζήσω, πόσα φάρμακα να πάρω. Αλλά μετά κατάλαβα πως δεν είμαι αυτό. Είμαι ο άνθρωπος που διάβαζε, που φλέρταρε, που ζούσε. Στα 15 μου ο γιατρός μου μου είπε πως “δεν θα ενηλικιωθείς αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε”. Σήμερα είμαι 26 και στέκομαι εδώ. Όπως για τους άλλους η καθημερινότητά τους είναι να καπνίσουν και να πάνε στη δουλειά, για εμένα είναι να πάρω μια χούφτα φάρμακα», δήλωσε η ίδια, ενώ μετά θέλησε να εξηγήσει πώς ένιωσε όταν βγήκε από το χειρουργείο μετά τη μεταμόσχευσή της, αφού είχαν προηγηθεί δύο αποτυχημένες. «Ένιωσα ότι ζούσα για πρώτη φορά μετά τη μεταμόσχευση. Ανέπνευσα πρώτη φορά 18 ετών».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα με τις μεταμοσχεύσεις.
«Ζούμε στο 2024 και η μεταμόσχευση είναι ακόμα θέμα ταμπού. Δεν μιλάμε για αυτό. Ας υποθέσουμε πως είμαστε αμάξια. Αν κάποιο εξάρτημά μας δεν λειτουργεί πάμε στο συνεργείο και, αν κάτι δεν λειτουργεί, το πάμε για απόσυρση. Έτσι λειτουργεί και το σώμα μας. Για να ζήσουμε εμείς κάποιο άλλο πλάσμα πεθαίνει. Ζούμε μέσα από τον θάνατο άλλων. Πρέπει να ξέρουμε πως από μια δωρεά μπορεί να σωθούν ως και 7 ζωές», είπε χαρακτηριστικά. «Η χώρα μας έχει αρνητική πρωτιά στις μεταμοσχεύσεις. Έχουμε 8,3 δότες ανά εκατομμύριο ενώ στην Ισπανία 47. Η Ελλάδα δεν είναι μέλος της Eurotransplat, που είναι κάτι σαν πανευρωπαϊκή τράπεζα οργάνων. Αν ήταν μέλος πρακτικά θα σήμαινε πως αν κάποιος που χρειάζεται μόσχευμα στην Αυστρία μπορεί να το πάρει από την Ουγγαρία, όπως έκανα εγώ. Αλλά στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει γιατί για να πάρεις όργανα πρέπει να δώσεις», είπε.
Η Λένα Πολυχρόνη τόνισε πως «είναι στο χέρι μας να αναδιαμορφώσουμε το σύστημα. Εγώ είμαι ένα success story αλλά για έναν που ζει δεκάδες άλλοι πεθαίνουν και δεν θα μάθουμε τις ιστορίες τους. Ίσως έχει σημασία να μιλήσουμε για τις μη πετυχημένες ιστορίες. Από τις αποτυχημένες ιστορίες μαθαίνουμε πώς να έχουμε νίκες», είπε. «Μπορούμε να γκρεμίσουμε το σύστημα και να το χτίσουμε πάλι ξανά παίρνοντας την απόφαση να δημιουργήσουμε περισσότερες ανθρώπινες αλυσίδες ζωών, όπως ένα άγνωστο πλάσμα έσωσε εμένα εδώ και οκτώ χρόνια και έκτοτε συμπορευόμαστε μαζί κάθε μέρα».
«Θέλω να σας πω αυτά που δεν θέλω να ξεχνώ να θυμάμαι»
Η Πέννυ Μπαλτατζή, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, μίλησε από το βήμα του TEDx για τους πολλαπλούς ρόλους με τους οποίους παλεύουμε καθημερινά. Κρατώντας έναν κύβο του Ρούμπικ σημείωσε πως όπως τα διαφορετικά χρώματα του κύβου μπερδεύονται έτσι και οι ρόλοι μας εναλάσσονται, «ο ρόλος μου ως μητέρας, ως συντρόφου, ως τραγουδοποιού, ως κόρης. Στα 41 μου κατάλαβα πως όλα τα μπορώ», είπε.
«Πρέπει να γίνει μια απομυθοποίηση του λάθους και να διερωτηθούμε τι συμβαίνει όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου συνεργαστούν: αντάμωμα και ανοιχτότητα», τόνισε. «Η δημιουργία είναι αντάμωμα των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου και σήμερα ήρθα γιατί θέλω να σας πω αυτά που δεν θέλω να ξεχνώ να θυμάμαι. Σήμερα δεν τραγουδώ και είναι εντάξει, σήμερα μοιράζομαι από καρδιάς και αυτό μου αρκεί», σημείωσε.
«Σε αυτή τη ζωή όλα είναι θέμα διαπραγμάτευσης»
Στο δεύτερο μέρος του TEDx ανέβηκε στη σκηνή και ο νομικός και καθηγητής διαπραγματεύσεων, Κυριάκος Ευθυνόπουλος, ο οποίος μίλησε για τη συνεργατική διαπραγμάτευση, «την τέχνη τού να κλείνουμε μια επωφελή συμφωνία όταν παράλληλα διατηρούμε την ισορροπία». Ο ίδιος, φέρνοντας ως παράδειγμα δύο άτομα που επιθυμούσαν και οι δύο να αγοράσουν από δέκα κολοκύθες από ένα μαγαζί που είχε μόνο δέκα, αναφέρθηκε στις διαφορετικές διαδικασίες διαπραγμάτευσης που μπορεί να ακολουθήσει κανείς: την επίθεση, τον συμβιβασμό, την υποχώρηση και την αποφυγή. Και κατέληξε πως η ιδανική λύση βρίσκεται πίσω από συνεργατικές διαπραγματεύσεις. «”Τι χρειάζεσαι αυτές τις κολοκύθες;”, είναι μία σωστή ερώτηση στο παράδειγμά μας. Όμως δεν μπαίνουμε σε αυτήν τη διαδικασία γιατί είμαστε προκατειλημμένοι ότι ο άλλος δεν θα συμφωνήσει. Το μοτίβο είναι πάντα κοινό, είτε πρόκειται για διπλωματική κρίση είτε για κολοκύθες, είτε μια μεγάλη συμφωνία», είπε και σημείωσε πως «στην ώσμωση και τη διαπραγμάτευση υπάρχει μια αρχή και ένα τέλος. Πρέπει να δούμε τη σύγκρουση ως ευκαιρία γιατί σε αυτή τη ζωή όλα είναι θέμα διαπραγμάτευσης».
Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, Νικόλας Ανδρουλάκης, μίλησε με τη σειρά του για την ελευθερία που αναβλύζει από μέσα μας. «Η δική μου προσφορά σήμερα εδώ είναι η τρυφερή ανθρώπινη σκανδαλιά του λόγου, ότι μπορείς να είσαι ασφαλής να κάνεις μια τέτοια ομιλία χωρίς να ετοιμάσεις τίποτα και να είσαι εκεί συντονισμένος. Γίνεται. Το σώμα ψάχνει ασφάλεια και η φαντασία ελευθερία», είπε.
Το TEDx
To TEDxAUTH είναι ένα event που διοργανώνεται αποκλειστικά από φοιτητές και απευθύνεται τόσο στη φοιτητική κοινότητα όσο και στο ευρύτερο κοινό. Φέτος οργανώθηκε στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του ΑΠΘ. Στόχος του είναι μέσα από ενδιαφέρουσες ομιλίες να δώσουν το έναυσμα για συζήτηση σχετικά με ιδέες που αξίζουν να διαδοθούν, αλλά γιατί όχι να γεννηθούν και νέες.
Κεντρική θεματική της φετινής διοργάνωσης είναι η ώσμωση. Οι διοργανωτές αποφάσισαν να παίξουν με όρους θετικών επιστημών, δίνοντας όμως μέσα από τους ομιλητές που προσέρχονται από πολλούς διαφορετικούς χώρους μια άλλη έκφανση στον όρο.
Το δεύτερο μέρος της διοργάνωσης άνοιξε το μουσικό σχήμα «Serse la band», που κάνει διασκευές σε ρεμπέτικα τραγούδια.