Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Θεσσαλονίκη είναι νησί, καταμεσής του πελάγους, εάν όχι του… ωκεανού, που δεν επηρεάζεται σχεδόν από τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στον… υπόλοιπο κόσμο; Με βάση τα συμπεράσματα που προκύπτουν από το Βαρόμετρο του ΕΒΕΘ για το β΄ εξάμηνο του 2023 που παρουσιάστηκε χθες θα μπορούσε να ισχύει ακόμη και αυτό. Διότι τα ευρήματα τόσο για την καταναλωτική συμπεριφορά, όσο και για την κατάσταση των επιχειρήσεων σε σχέση με τα αντίστοιχα του περασμένου Μαρτίου δεν διαφέρουν και πολύ. Και αν κάποιος υπολογίσει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου είχε προεξοφληθεί απ’ όλους στην έρευνα του Μαρτίου, δεν ισχύει το ίδιο για τις φυσικές καταστροφές που χτύπησαν σκληρά το καλοκαίρι τη χώρα (Ρόδος, Έβρος, Θεσσαλία) ως συνέπεια και της κλιματικής αλλαγής. Κι όμως στο νομό Θεσσαλονίκης, όπου τα τελευταία χρόνια δεν έχει συμβεί κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή, τα συγκλονιστικά αυτά γεγονότα για το κλίμα και την οικονομία πέρασαν μάλλον στο… ντούκου. Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά χθες στο πλαίσιο της παρουσίασης του Βαρόμετρου, από τον αντιπρόεδρο του ΕΒΕΘ, Μανώλη Βλαχογιάννη, και τον διευθυντή ερευνών της εταιρείας Palmos – Analysis, Πασχάλη Τεμεκενίδη, από τις απαντήσεις είναι προφανές ότι οι Θεσσαλονικείς δεν δίνουν σημασία στις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών (αφανισμός παραγωγής και ζωικού κεφαλαίου, ελλείψεις στην αγορά), που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μείωση της προσφοράς, ελλείψεις και αύξηση τιμών. «Ίσως μόνο όταν οι αυξήσεις φτάσουν στο ράφι να αντιληφθούν οι καταναλωτές το πρόβλημα», ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Αλλά και οι επιχειρήσεις ενώ ανησυχούν για τα προφανή (αύξηση τιμών ενέργειας και πρώτων υλών, έλλειψη προσωπικού, φορολογία) δεν δείχνουν να ασχολούνται με τις επιπτώσεις στην κατανάλωση που λογικά θα έχουν οι αυξήσεις τιμών και οι πιθανές ελλείψεις που θα προκύψουν το επόμενο διάστημα λόγω των φυσικών καταστροφών. Συμπέρασμα: η επαγωγική σκέψη σπανίζει στην ευρύτερη περιοχή του νομού Θεσσαλονίκης! Γενικά, πάντως, και θεωρητικά όλοι ανησυχούν διαρκώς περισσότερο για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Πάλι καλά που δεν θα… πάνε τελείως ανυποψίαστοι βαδίζοντας προς το αύριο με την «αμεριμνησία των μελτεμιών»!
Ένα mural για την ειρήνη
Τα αντισημιτικά συνθήματα με τα οποία βανδαλίστηκε το mural για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό, σβήστηκαν χθες από τον πρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαυίδ Σαλτιέλ και τη Γερμανίδα Πρόξενο, Σίβυλλα Μπέντικ. Να σημειωθεί εδώ ότι το mural επιμελήθηκαν οι άνθρωποι της Ομάδας Γειτονιάς του Βαρδάρη του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας, σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη Same84. Όπως λένε, στόχος τους ήταν να απεικονίσουν την Ιστορία και, μέσω της αναπαράστασής της, να αποτρέπεται ο χαμός αθώων, κάτι που αφορά σε όλες τις πιεσμένες ομάδες ανθρώπων. Μάλιστα, τονίζουν ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ειρήνη και θέλουν το δημιούργημά τους να απεικονίζει τη θεματική ιστορία ενός μικρού παιδιού εβραϊκής καταγωγής από τη Θεσσαλονίκη, προτού το αιχμαλωτίσουν οι Γερμανοί ναζί. Αυτό είναι και το μήνυμά τους. Γι’ αυτό και θεωρούν ότι η κτηνωδία σε βάρος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου επουδενί δεν συνδέεται με όσα δεινά συμβαίνουν σήμερα ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη.
Ένα υπέροχο ρετιρέ στη Θεσσαλονίκη
Αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα ωραιότερα ρετιρέ της Θεσσαλονίκης. Στον τέταρτο όροφο της οδού Αριστοτέλους 2, πάνω από τον κινηματογράφο «Ολύμπιον», το φωτεινό διαμέρισμα δεν έχει μόνο ανεμπόδιστη θέα στην πλατεία Αριστοτέλους και στον Θερμαϊκό, αλλά και μια σπουδαία ιστορία. Εκεί έζησε για πάνω από 40 χρόνια (μέχρι τον θάνατό της τον Ιούνιο του 2008) η Αλίκη Τέλλογλου, η οποία μαζί με τον σύζυγό της Νέστορα, υπήρξαν μεγάλοι συλλέκτες και έγιναν ευεργέτες της πόλης. «Αυτός είναι ο δικός μου χώρος. Πάντα ο άνθρωπος έχει μια γωνιά που μαζεύει τα θυμητάρια του, φωτογραφίες των αγαπημένων του προσώπων, ακόμα και τα μικρά αντικείμενα που αγαπάει πιότερο. Εδώ, το βράδυ μαζεύω τις εντυπώσεις μου και τις ζυμώνω, με ολάκερη τη ζωή μου και φτιάχνω λίγο λίγο τη δύναμή μου για να παλεύω στη ζωή», έλεγε η Αλίκη Τέλλογλου σε συνέντευξή της το 1985 για το διαμέρισμα με τα βαρύτιμα χαλιά, τους σπάνιους πίνακες ζωγραφικής και τα άλλα έργα τέχνης. Ένα σπίτι γεμάτο καλλιτεχνικές αναμνήσεις, αφού οι τοίχοι και τα δωμάτιά του ήταν πάντα διακοσμημένα με αποκτήματα των συλλεκτών από Έλληνες και Ευρωπαίους δημιουργούς των δύο προηγούμενων αιώνων, αλλά και σπάνια κειμήλια από μακρινές εποχές και τόπους. Σε αυτό το περιβάλλον, ανάμεσα σε βιβλία και έργα τέχνης, με το ωραιότερο μπαλκόνι της πόλης, η Αλίκη Τέλλογλου συναντούσε φίλους και συνοδοιπόρους της. Το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, που ήταν όνειρο του ζεύγους Τέλλογλου και έγινε πράξη χάρη στη δωρεά τους, ανοίγει το επιβλητικό ρετιρέ κάθε Τετάρτη απόγευμα για λίγους και τυχερούς, οι οποίοι θα παρακολουθούν τον κύκλο σεμιναρίων «Τέχνη & Βιογραφία» και θα έχουν την ευκαιρία να εξετάσουν τη ζωή και το έργο επιλεγμένων καλλιτεχνών όπως οι Van Gogh, Gauguin, Matisse, Picasso κ.α. Καλλιτέχνες, οι οποίοι σημάδεψαν με την παραγωγή τους την πορεία της ευρωπαϊκής τέχνης του 19ου και του 20ου αιώνα. Με την Αλίκη Τέλλογλου νοερά παρούσα, χαμογελαστή και υπερήφανη που το σπίτι ξαναπαίρνει ζωή, ίσως και λίγο τσαντισμένη που δεν θα μπορεί να βρίσκεται ανάμεσά τους, με ένα τσιγάρο στο χέρι, να θυμάται και να λέει ωραίες ιστορίες.
Μια… Λωρίδα της Γάζας στο ΑΠΘ
Μια λεκτική «ρουκέτα» πέταξε σε στρογγυλό τραπέζι του PHARMApoint 2023 ο καθηγητής Φαρμακευτικής και Πρόεδρος του Τμήματος Φαρμακευτικής του ΑΠΘ. Ο Κυριάκος Καχριμάνης μιλώντας στην ενότητα για την «Φαρμακευτική Επιστήμη και Ελληνικό Φαρμακείο: Χθες, σήμερα», στο μεγαλύτερο συνέδριο-έκθεσης που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης στη ΔΕΘ, αναφέρθηκε στις συνθήκες και τις προοπτικές των σπουδών στο Τμήμα του. Ανάμεσα στα άλλα ο κ. καθηγητής είπε πως το Τμήμα του ασφυκτιά πραγματικά λόγω της έλλειψης χώρων. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καχριμάνης: «Το Τμήμα Φαρμακευτικής είναι λόγω στενότητας χώρου σαν… τη Λωρίδα της Γάζας. Όχι φυσικά γι’ αυτά τα τραγικά που βλέπουμε τώρα, αλλά για τη συνεχή πίεση και χωροταξική ασφυξία που έχουμε όλα τα χρόνια». Μάλιστα, ανέφερε πως «από τα τέσσερα Τμήματα που έχει συνολικά η Σχολή Επιστημών Υγείας -τα άλλα τρια είναι η Ιατρική, η Κτηνιατρική και η Οδοντιατρική- η Φαρμακευτική καταλαμβάνει μόνον τρεις ορόφους, ενώ τα υπόλοιπα λειτουργούν σε κανονικές συνθήκες. Ανέφερε ακόμη πως αυτό έγινε σταδιακά στο πέρασμα των χρόνων κι από ανεξάρτητο Τμήμα στη συνέχεια… συρρικνώθηκε. Ο καθηγητής υπενθύμισε κάτι που ήταν γνωστό στους φοιτητές του Τμήματος που παρακολουθούσαν την ομιλία του, αλλά προκάλεσε έκπληξη στους υπόλοιπους και έφερε εικόνες από… καταφύγια. Όπως είπε, «στο Τμήμα μου έχουμε Αμφιθέατρο για τους φοιτητές μας που λειτουργεί μόνον με φως εσωτερικού χώρου». Για παράθυρο ούτε λόγος…